Addicted to a Living Doll (Deathrone #5) [SLOW UPDATE ] Zane Sky Deathrone

Kabanata 8 UNEDITED

Rishi's POV

Napapikit ako habang marahang dinadampian ng gamot ni Yashida-kun ang sugat ko sa aking noo. Kakatapos nya lang din gamutin ang ibang sugat ko gaya ng nasa gilid ng aking labi. Ngnit ang tanging sugat  na hindi nya maaring magamot ay marahil ang nasa pagkatao ko. 

Mahal ko ang loo dahil sya nalang ang meron ako, ngunit hindi sapat ang pagmamahal ko at pananatili ko sa tabi nya upang matumbasan nito ang pagmamhal nya at pangungulila nya para kay Mitsuri. 

Marahil ay isa ito sa dahilan kung bakit maypagdadalawang ip ang mga nakapaligid sa akin na pumalit sa dati naming pinuno. Maging ako rin naman ay may pag-aalinlangan din. 

Narinig ko ang pag-bukas ng pintuan ng aking silid at nakita kong pumasok si ate Mel na may bahid ng pag-aalala sa kanyang mukha. Ibinaling ko ang aking tingin kay Yashida-kun at sinenyasan ito upang iwan kaming dalawa. 

Agad naman itong sumunod sa akin, yumuko muna ito bago lumabas ng aking silid. Mabilis namang lumapit sa akin si ate Mel at niyakap ako ng mahigpit.  Yumapos din ako dito at tahimik na humagulgol sa kanyang dibdib. 

Wala akong ibang mapaglalabasan ng aking hinanakit kundi sya lang, kaya kahit mukha akong bata na umiiyak sa kanya ay wala akong pakialam. Kailangan nko ng karamay nagyon at si ate Carmel lang ang kinikilala kong tao na parang nakababatang kapatid ang turing sa akin. 

" Shhhhhshh.. I'm sorry sweetheart, If I can only do anything to make him stop from hurting you I will gladly do it for you.... " naawang sabi nya sa akin. 

Ma lalo akong naiyak sa kanyang sinabi. Those are my favorite line from my sister Mitsuri whenever she witnesses how our lolo beat me if I did some mistakes.

" Be strong sweetheart, you cry not because you are weak, it is because you've been strong for so long." 

Kahit umiiyak ay mahina akong natawa sa naging litanya nya na parang narinig ko na noon pa. 

" Thank you for always being there for me whenever I'm in my weakest state." I said.

She gently rubs my hair  bago sya sumulyap sa akin at ngumiti. 

" You know how much I care for you, you are a little sibling to me, and make you cry is the very last thing that I would want to do." 

Malambing nyang sabi at pinupunasan ang mga luhang tumutulo sa aking mga mata. 

" Thank you ate Carmel." 

She gently smiled back and at me and continued to hug me, the hug that reminds me of my sister, my one and only relative who treated me as a part of the family.

---

" RISHI SAMA!!" 

Muntik pa akong masamid dahil sa lakas ng tawag sa akin ni Yashida-kun, umiinom kasi ako ng tsaa dito sa may garden ng aming mansyon ngunit nabulahaw ako sa lakas ng pagtawag sa akin nitong personal servant ko. 

" 何が問題なのか？ それに、なんであんなに大声で名前を呼ぶの！？」" (What is the problem? and why are you calling my name so loud!?")

tanong ko dito.

" Rishi-sama! I brought some terrible news! that Rebecca bitch! She didn't go with the plan we instructed to her! " 

Naging madilim ang ekspresyon ko sa sinabi ni Yashida-kun, pero kalaunan ay napangisi ako ng mapagtanto ko ang isang bagay.

" Tignan mo nga naman, kapag binigyan mo ang isang tao ng labis na kapangyarihan ay madalas ay inaabuso ito ng hustol" kumento ko.