EMRE VE MİNE

yetimhaneye gelen aile

Emre daha bebekken yetimhaneye bırakılmış çünkü ailesi bir trafik kazasında ölmüştü o bebek için yeni bir aile aranırken yetimhanenin önüne güzel ve dikkat çeken bir araba gelir içerisinden güzel bir bayan ve bir adam iner.

"Merhaba hoşgeldiniz ben yetimhanenin müdürü görkem"

"Hoşbulduk ben aslı tanıştığımıza memnun oldum"

"Ben de İsmail aslı'nın eşiyim tanıştığımıza memnun oldum"

"İsterseniz odama geçelim orada konuşalım"

*Odaya gelirler*

Aslı konuşmaya başladı

"Biz ne kadar denesek'te olmadı iki kez hamileydim ve sürekli düşük yapıyorum artık olmayacağını anlayınca doktor bize bir bebek sahiplenebileceğimizi söyledi"

"Bizimde başka çaremiz kalmadı ve biraz araştırmalar sonucu burayı bulduk"

"Evet burası güzel bir yer bebekler'imiz çok sağlıklı ve çok iyi bakılıyor tabi ki bizden daha iyi bakabilecek aileler de var sizin gibi"

Aslı içinden bunları geçirdi bu adamın konuşmalarından hiç hoşlanmadım ama sesimi de çıkarmak istemedim

"Eee artık bebekleri görebilirmiyiz dedim merakla"

"Evet beni takip edin dedi ve ilerledik"

Bebekler o kadar tatlıydı ki hepsini almak ve bakmak istiyordum ama bir tanesi çok dikkatimi çekti ve konuşmaya başaldım

"Görkem bey bu bebek neden bu halde hani bebeklere çok iyi bakıyordunuz neden bu bebeğin vücudunda bir sürü kesik izi var"

*Cevap veremedi*

"Size bir soru sordu eşim görkem bey lütfen cevaplayın dedi İsmail

"Bu bebek trafik kazası geçirdi ailesi öldüğü için burada diyerek cevapladı"

Evet herkesin düşündüğü gibi emre'den bahsediyorduk o kadar tatlıydı ki gördüğüm an demiştim o Bebek benim bebeğim olmalıydı

İsmail'e dönerek bak ne kadar tatlı
Bu bebeği istiyorum dedim küçük bir çocuk gibi

Görkem bana baktı ve bence onu almayın zaten çok yaşamaz diyince gözlerim alev almıştı ve dayanamayarak konuşmaya başladım

"Sizin gibi vicdansız,ahlaksız,şerefsiz ve merhamet yoksunu birisini ilk kez görüyorum ama ben bu bebeği alacağım ve sizin onu ölmesini beklerken ben bu bebeği yasatacağım bebeği elime alarak gözlerine baktım öyle güzel parlıyordu ki ben onu severken dünyadan kopmuşum aniden bir el kolumu tutup o bebeği bırak dedi bu cani ses görkeme aitti korumalar onu bir kenara ittirip bana ve kucağımdaki bebeği korudu eşim ise onun suratına tükürdü ve hemen müdür odasına çıktık zorla bebeği bize vermek zorunda kaldı çünkü kafasındaki silah bana dayansa ben de imzalar ve bebeği onlara verirdim o da öyle yaptı ve eve geldik ama İsmail daha sonra geleceğini söyledi

Arkadaslar umarım beğenirsiniz daha ilk kez yazdığım için yanlış ve saçma yazmış olabilirim her gün atmaya çalışacağım bu arada sadık emre nin babası böyle baslamayi tercih ettim umarım beni kötülemezsiniz ve biraz kısa olmuş ama neyse bir sonraki bölümü atmak için sabırsızlanıyorum iyi okumalar