Canan Karayaman ° Tozkoparan İskender

|8|

Son kez bavulumu konturol ettim. Herşey hazır gibiydi. Tek eksik olan şuan elimde olan kasırga ile beraber çekindiğimiz fotoğraf. O gün kasırga ile ilk defa beraberinde yemeğe çıkmıştık. Benim kasırgaya katılmamı kutluyorduk. Bu kadar kısa olacağını kim bilebilirdi ki? Çerçeve içerisindeki fotoğrafı da bavulda güvenli bir yere yerleştirdikten sonra herşey tamamdı. Kimseye bişey denemiştim. Zaten Sinan, mavi ay'a mektup yazmıştı. Mavi ay zaten Kasırgaya söylerdi. Onlara veda etmek çok isterdim ama elimde olan bişey değildi. Arabaya girer girmez babam hem benim hemde Sinan'ın telefonu alıp tamamen kapadı. Kimse bize ulaşamazdı.

Kolumdaki saate bakınca okul çoktan başladığını fark ettim. Bizim yokluğumuzu fark etmiş olmalılardı. Araba harakete geçince son kez evime baktım. Evim cidden ev gibi değildi. Asıl evim onlardı.

🎧

"Çok geç kalmadı mı?" Dedi Ece. Ona mesaj atmaya karar verdim.

Mor; Geç kaldın bir sorun mu var? 10:49 ~iletilemedi~

"Ne oluyor ya mesaj iletilmedi" dedim. "İnterneti yok heralde" dedi Ece.

"Hiç zannetmiyorum İnternet demek müzik demek ve Canan müzik dinlemeden yaşamını devam ettiremez." Dedi Duygu.

"Yada şarjı bitmiştir hemen kötü düşünmeyelim" dedi Ayberk. Tam Ayberkin dediği gibi kötü düşünceleri aklımdan siliyordum ki Mavi ay, kasırga odasına girdi. "Canan burda mı?" Diye sordu Asya. "Bizde onu arıyoruz" dedim. Onlar ağlamış mı? Ben mi yanlış görüyorum? "Arasanız da bulamazsınız ki" dedi Arda.

"Nasıl yani?" Diye sordu Duygu. "Sinan ve Canan artık temrenlide değil." Dedi Arda. Nasıl ya? Canan bunu bana yapmazdı. Yapsa bile son kez olsun veda ederdi. Duygu da duyduğu haber ile şoka girmişti. Tüm takım öyle hepimiz ona o kadar alışmıştık ki. Bir anda arkadan İskender de arkadan geldi. "Evlerine gittim yoktular. Benden önce yola çıkmışlar. Geç kaldım."

İşte asıl canımı yakan söz buydu.

🎧

Uzun zamandır yollardaydık. Sinan müziksiz yapamadığımı bildiği için babama zorla radyoyu açtırdı.

'Kokun artık yok buralarda
Duyabilmemin bi' yolu var da
Korkuyorum çok, yitiriyorum aklımı
Derdim çok büyük, anla
Kalbim her teklediği anda heyecan basıyor umudunla
Gelemiyorum sana
Ne yapayım bana bi' anlatın ama çaresi yok daha
Yanıyor, yanıyor, yanıyor içerde
Kanıyor, kanıyor, kanıyor sensiz
Yanıyor, yanıyor, yanıyor içerde
Kanıyor, kanıyor, kanıyor kalbim
Gitme, kal
Gitme, kal"

Kafamı yaslayıp düşünmeye başladım. Acaba yokluğum fark edildimi. Üzülmemişlerdir umarım. Onları tanımak çok güzeldi ama ne demişler her güzel şeyin bir sonu vardır.