Kayıp Şampiyonluk

Doktora dik dik bakmaya devam ettim. Ne saçnalıyordu bu beyaz önlük.

"Saçmalamayın. Kamera şakasıysada hiç komik değil. Şaka demenizi bekliyorum!"
"Malesef"
"Si*tir"

Ayağa kalktım ve volta atmaya başladım. Hızla doktora döndüm.

"NASIL BÖYLE BİR ŞEY YAPABİLİRSİNİZ YA SİZ?! BURDA HAYATI KARARAN İNSANLAR VAR 17 YIL HAYATI KARARAN! Allahım sabır sen bana güçü ver yarabbim off!"
"Kes sesini abartma bişeyide!"

Annem bağırınca ona döndüm.

"Hayatı kararan sen değilsin konuşma gibi bir hakkın yok!"

Hızlıca odadan çıktım ve merdivenleri inmeye başladım. Telefonumu açtım ve Yiğidomu aradım.

Yiğidomu aranıyor...

Alo
Bizim parka şimdi
Tamam

Telefonu kapattım ve koşar adım çıktım. Yakın olan ortak parkımıza ilerledim. Yiğitte evinin kapısını kapatıyordu. Koşar adım o parka girdi. Beni görmemişti ben de hemen parka girdim ve çardağa oturdum. O karşımda bana kaşları çatık bakıyordu. Ne olduğunu çözmeye çalışıyordu.

"MAL BU HERİFLER!"

diye bir anda kükreyince yiğit bir irkildi.

"Noluyo olum anlatsana şunu düzgün?"
"Ya bu salak, gerizekalı, okumuş cahiller beni doğduğum gün yanlış aileye vermişler. Lan hadi tamam bir dıt yediniz e bari susun öyle kalsın. Ama yok bizim hayatımızın ortasına gelip sıçmazlarsa rahat edemezler. Gelmiş bana üzgünüz diyor Ya ne işe yarar senin üzgün olman. Benim hayatıma bir şey katmıyor. O gerizekalı anam olacak kadında sus be diyor. Lan mal senin mi hayatın karardı. Dingil şey.! "
" Deme lan ... Açelya... "
" Zorundayım reşit değilim. "
" En azından reşit olsan iki tarafıda bırakırsın"
"Öyle!"
"Gel antrenmana gidelim,kafanı dağıtırsın hem "
"olur"

Beraber parkın yakınındaki Salih abinin spor salonuna gittik. İçeri girince o öğrencileriyle devam etti. Ona küçük bir baş selamı verip ringe gittik. Raftaki eldivenleri alıp taktık. Karşıma oda hazır bir şekilde geçince yandan ses geldi.

"Hazır. Başla!"

Salih abi öğrencileri dizmiş bizi izletiyorum. Bunu bir yandan bir birimize çok zarar vermeyelim diye yapıyordu. Zaten bizi bir salsalar düşman gibi döveriz bir birimizi. Yiğit ilk tekme atınca tekmesini tuttum. Ama o kendini çevirince ayağını kurtardı. O ayağını alır almaz kafasına bir yumruk geçirdim. Baldırım attığı tekme orayı yakmaya yetişti. Bende onun göğsüne bir yumruk geçirdiğimde nefessiz kaldı. Ona zaman tanıdım. 2.raunta geçmeden biraz dinlendik. Tekrar başlayınca yiğit anında göğsüme tekme attı. Nefesim kesilirken sakin kalarak baldırına geçirdim tekmeyi. Yüzü buruşurken bende nefesimi düzeltmeye çalışıyordum. Bir anda alttan ayaklarımı tutunca güreşe girdi. Ayaklarımı yere bastırdım. Kural 3 saniye boyunca düşürmemizi söylediği için o beni düşüremedi. Ayrılınca ellerimizi tokuşturduk. Salih abide konuşmaya başladı.

"Gördüğünüz gibi profesyonel abiniz ve ablanız yakında Türkiye şampiyonasına gidecekler. İnşallah kazanacaklar. Sizinde buralarda görmek isterim."
"&TÜRKİYE ŞAMPİYONASI MI?"
"YİĞİİİİİT"

Uzun zamandır Türkiye şampiyonasına katılmaya çalışıyorduk. En sonunda olmuştu demek. Turnuvaya çok yoktu o yüzden daha çok çalışmamız gerekti. Yiğitle hızla sarıldık bir yandanda mutluluk biraları çıkıyordu ağzımızdan.

"BAŞARDIK OLUM BAŞARDIK LAN"
"KAZANICAZ BAŞKA YOLU YOK YİĞİT KAZANICAZ"
"BİZİ BEKLE TÜRKİYE ŞAMPİYONASI! "

Yiğitle mutluluktan bağıra bağıra konuşuyoduk. Öğrencilerin antrenmanları bitmiş ki çıkıyorlardı. Ben ve yiğit de Salih abinin tarafında dönüp duruyorduk. En son yorulunca yiğitle kendimizi yere attık.

" Kazanırız , dimi lan "
" Tabi olum kaç senedir buna hazırlanıyoruz kazanırız inşallah"
"Hadi bize gidelim anama söyleyelim bize dua etsin"
"Tamam"

Başımı kaldırdığımda girişte 3 kişi bize bakıyordu. Off bunlar gerçek annem babam ve Salih hocaydı. İnşallah beni izlememişlerdir. Onları şaşırtmak istiyordum. Yiğite anlamış ki bana göz kırpıp çıktı salondan. Bu demek oluyor ki seni dertlerine bırakıp kaçıyorum hakkını helal et. Ayağa kalktım ve beni yanına çağıran Salih hocanın yanına gittim. Elini omzuma atıp annemle ve babamla bir şeyler konuşmaya başladı.

"Kulübümüzün en iyi öğrencilerinden. Çok yakında Türkiye şampiyonasına çıkacak. Gerçek ailesini bulmasına sevindim. İnşallah bundan sonra mutlu olur."
"Teşekkürler biz çıkalım beraber görüşmek üzere kolay gelsin"

Vedalaşıp beni peşleri sıra dışarı sürüklediler. Çıkınca derin bir nefes aldım. Terliyim ve hava esiyordu. Vücudum bir titredi sonra alıştım. Üstüme konan sıcaklıkla gözlerimi açtım. Gerçek babam üstündeki ceketi çıkartmış ve benim omuzlarıma bırakmıştı. Annemde gülümsüyordu. İlerideki arabaya doğru ilerle eye başlayınca onları takip ettim. Arabanın arka tarafına oturdum. Anne de öne oturdu. Sessiz bir yolculuktan sonra iki katlı bir evin önüne gelmiştik. Araba durunca direkt indim. Onları bekledim onlarda inince 1 adım gerilerinden ilerlemeye başladım. Kapıyı annem açtı ve içeri girdi. Babamda girince arkalarından ben girdim. Babam arkandan kapıyı kapattı ve bana gülümsedi. Bende ona küçük bir tebessüm gönderdim. İçeri beraber adımladık. Salon olduğunu düşündüğüm yere girdik. Babam oturmam için tekli koltuğu gösterdi. Bende hemen oturdum ve onlara bakmaya başladım. Sarı buğday sularımı annemden, mavi okyanus gözlerimi babamdan almıştım. İçeri giren 4 adamla ister istemez dikleştim. Onlar beni incelerken be salonu inceledim. Sade beyaz dizayn edilmişti. Memnuniyetle dudaklarımı birbirine bastırdım. Herkes bir yerlere otururken ben bakışlarımı anama çevirdim. O ise adamlara bakıyordu. En sonunda anam konuşmaya başladı.

"Tanıştırayım gerçek kız kardeşiniz. Gerçek abilerin"
"Hepsi mi?"
"Hepsi"
"4 üde!"
"Evet"
"Yuh anam babam bee"

Sessizce verdiğim cevaba anamlar sırıtmaya başladı.

"Kendini tanıtır mısın bize?"

Anamın masum sorusuyla başımla onayladım.

"Açelye Deniz 17 yaşındayım. Okumuyorum."
"Okumuyor musun?" diye erkeklerden birisi sordu. Onu kafamla onayladım. Kaşları çatıldı ve babasına baktı. Babası onu gözleriyle sakinleştirdi.
"Ben annenim adım Ayşegül ev hanımıyım. Baban Taner şirket yöneticisi oda. En büyük abin Demir Mimar. İkinci abin Ozan doktor. Diğer abin Furkan babanın şirketinde çalışıyor. Son abi ise Emre oda tasarımcı oda babanın şirketinde satış yapıyor. "