Kayıp Şampiyonluk

Allahın Belası Kaaaan!

"Yiğit... Özür dilerim."
"Açe-"
"Yiğit valla özür dilerim, çok özür dilerim. Yemin ediyorum boşluğuma geldi. Nasıl unuttum bende bilmiyorum nolur Yiğit valla bak bir gün olmadı senin dizime değmeyen dizini özledim. Nolur valla çok özür dilerim ya cidden?"
"Açelya bunu sonra konuşalım olur mu?"

Masumca ve yavaşça kafamı salladım. Odaya bir göz gezdirin e niye her kesin burada olduğunu bir soruşturdum.

"Noluyor niye herkes burada? "
"Açelya uyu hadi. "
"Ama sor-"
"Yorma."

Yiğitin yorgun gözlerine bakıp onu onayladım. Çift kişilik yatağımda kenara kayıp yiğitin swetshirtünden çektim. O ilk bir abi kadrosuna baktı, bir yutkundu, bana döndü. Tekrar onlara döndü.

"Öhm şey yapalım Açelya ben aşağıda abilerinle bişey konuşayım  sen uyu  "
"Amaa."
"Yorma Açelya yorma."

O bana huzurla bakarken onu tekrar onayladım. Emre, Furkan, ozan, Yiğit ve demir sırayla çıktılar. Kendi tarafımda gözlerimi kapadım ve huzuru bulmaya çalıştım.

Yiğit abi kadrosuyla salona geçti. Yiğitin kaşları çatıldı, yorgun bakan gözleri yabani bakmaya başladı. Sınırları zorluyorlardı.
"Açelya her gün böyle olmazdı... Sadece, o adamı hatırlatan şeyler veya olaylardan etkilenirse, gece kalkardı. Rüyasında onu görmez ama bilinçaltı kendini mahveder. Nasıl çığlık attığını duydunuz, duydum. Ama o ne olduğunu hiçbir zaman hatırlamaz."
"Bugün sadece  küçük bir kavga yaşandı. Demir abim emrenin arkadaşıyla kavga etti o kadar." ozan
"O kavgalardan etkilenmez daha derin düşünün. Ne biliyim küçücük bişey bile eskiyi ona hatırlatır. Genelde tanımadığı insanlarda bu olayı yaşar. Tanıdığı her insana güvenir o. O yüzden tek zararın yabancılardan geleceğine inanır."
"Abi... Kaan?" ozan
"Onun yüzünden... Ama ne hangi hareketi hangi sözü etkilemiş olabilir!"
Yiğit, Furkana açıklamasını ister gibi baktı.
"Bugün emrenin arkadaşlarından Kaan, o Açelyanın yanına gitmiş. Bişeyler söylemiş demir abime herhalde... Abi ne dedi o Kaan?"  ozan
Yiğitin bakışları Demire döndü. Demir derin bir nefes aldı ve zorlukla konuşmaya başladı.
"O it... Bana Açelyanın  güzelliğinin ve... Asiliğinin hoşuna gittiğini anlattı... GERİZEKALI İT!"
Demir sıktığı ellerinden birini dişlerinin arasına aldı. Yiğit bir anda şok oldu.
"Ne diyorsun sen ya, ne saçmalıyorsun. O Kaan nerede, NEREDE DEDİM?! MADEM SAHİP ÇIKMIYACAKSINIZ ONU BANA BIRAKIN İNANIN SİZDEN 1000 KAT DAHA İYİ KORURUM!."
"Yakında arka mahallede, isterseniz gösterebilirim buradan gözüküyor evleri?" emre
"Göster!"
Yiğit hızlı bir emir vermiş ve emreyle kapıya ilerlemişti. Sinirini içine atmak istemeyen Furkan da onun peşine gitmişti. Ozan Açelyayı kontrol etmek için odasının kapısından bakmaya gitmiş, Demir ise odasına çıkıp, balkonda oturup sigara içmeye başlamıştı. Herkes de bir gerginlik ve sinir vardı. Zaten olmasında gerekti. Yiğitle Furkan, kaanların evine varmış. Deli gibi zile basıyorlardı. En sonunda kapıyı açan kaanın babasını yok sayarak evde kaanı aramaya başladılar. Merdivenlerden gözlerini ovuşturarak inen kaanla Yiğit hızla merdivenlere yöneldi. Kaaanın yakasından tutup merdivenlerden indirdi.
"Gel lan gel, gel, gel!"

Yiğit yakasından tuttuğu kaanı evden çıkartmış hala çekiştiriyordu. Furkan da hemen arkalarından ilerliyordu. Evin kapısından bağıran kaanın annesi ve babasını kimse umursamadı. Yiğit sürüklediği kaanla beraber gözüne kestirdiği boş alana ilerliyordu. Furkan şuan nereye gittiklerini umursamayacak kadar sinirliydi. Tamam. Açelyayı fazla sevmemişti ama böyle insanlardan nefret ederdi. Gerçek sandığı kardeşine de böyle şeyler söyleyen olmuştu. O kardeşini korumak için harekete geçerken, kardeşi ona kızmıştı. Ona hakaretler yağdırmıştı. Açelya ona hakaret etse bile umrunda olmayacaktı. Şuan sadece abi iç güdüleri açıktı, koruma iç güdüleri. Kaansa yazık şuan o söylediği lafların iadesini almak için zamanın geldiğini anlamıştı. O söylediği laflar ağzına teker teker sıçacaktı. Bunuda yiğitin gözlerindeki alevden anlamıştı. Şuan sadece kurbanlık koyundu. Savrulan savrulan eğik büzük yiğitin hemen yanından ilerlemeye çalışıyordu.