lecturer/ლექტორი (ახალი თავები არ იდება)

*one year later*

- Ladies and Gentlemen, Park Jimin, our most famous pianist, is taking the stage today. He will perform Beethoven's Moonlight for us today, please give him a round of applause... - ქალბატონებო და ბატონებო, პარკ ჯიმინი ჩვენი ყველაზე პოპულარული პიანისტი გამოდის დღეს სცენაზე, ის დღეს შეგვისრულებს ბეთჰოვენის მთვარის შუქს, გთხოვთ მას აპლოდისმენტები დაუკრათ..

- ვიცოდი... მე მას ერთი წლის შემდეგ მივაგენი აი აქ ვზივარ და ახლა ჩემს პატარა არსებას ვუყურებ, ლამაზი ღიმილით და თეთრი ტანისამოსით, იგი ვიპოვე... და მე მის გაშვებას აღარ ვაპირებ...

ჯიმინი სცენაზე გამოვიდა, მაყურებელს თავი დაუკრა შემდეგ კი გადახედა იქაურობას, და მისმა თვალებმა ჯონგიკი დაინახეს, არაფერი შეუმჩნევია იფირა ისევ მეჩვენებაო მას ამ ერთი წლის მანძილზე ჯონგიკი ყველგან ეჩვენებოდა იგი ესიზმრებოდა და ეს ყველაფერი მას სულიერად აგიჟებდა კიდეც...

ჯიმინი პიანინოს წინ ჩამოჯდა, ხელები წინ გაშალა და ამ სილამაზის დაკვრა დაიწო... თეჰიონი მას გაბრწყინებული თვალებით შეჰყურებდა.. ის ისეთი ლამაზი იყო თვით მთელ მსოფლიოს მოხიბლავდა მისი ყველაფერი, მისი პატარა თითები, მისი ლამაზი ღიმილი, ლოყები, ტუჩები, იგი შეიცვალა ის ძალიან სხვანაირი ჩანდა ჯონგიკის თვალში...

- აჰჰ შეხედე ჰიუნგ რა ლამაზია...
- ხომ ჯიმინი მართლაც რომ ლამაზია
- იუნგი ვიცი რომ იგი მოგწონს, რატომ არაფერს ცდილობ
- არ შემიძლია როდესაც ვიცი რომ სხვა უყვარს... და მისი გული სხვას ელოდება, მე არ შემიძლია მე სიყვარული ავუკრძალო, და მე მას მაინც ვერასდროს შევიყვარდები ისე როგორც მე მიყვარს იგი ან როგორც ჯონგიკი უყვარს მას
- ჯანდაბამაც წაიყო ჯონგუკი, სად არის ბატონი ჯონი, იგი არც კი აინტერესებს, ერთი წელი გავიდა, დღეს მათი იუბილეა დღეს მათი ქორწინების დღეა, სად არის ახლა ის, შემიძლია დავნიძლავდე რომ იგი ახლა ბოზებს ჟიმავს
- მოდი დავნიძლავდეთ 1000$ ჩამოვდებ რომ იგი მოვა
- არ არის პრობლემა!

- რა საცოდავობა თეჰიონ, შენ არც კი იცი რა მოხდება მალე - გაიფიქრა იუნგიმ და დარბაზიდან გავიდა.. შემდეგ გარეთ გავიდა და ჯონგუკის ხალხიც დაინახა