Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
aşkımı görmek için gözlerini aç
//
Ben işten çıkalı tam 2 hafta olmuştu, Taehyung ile sadece bazı olaylar yaşamıştık ki bu yaşanan şeyler benim için her şeydi... Hayatımın en özel ve güzel günleriydi. O 3 gün...
Bir de sevgilisinden ayrılmıştı, aslında Taehyung onu zaten sevmiyormuş. Ben bunu nereden öğrendim derseniz orası da ben de kalsın.
Bugün kendimi mutlu olarak kabul ederek pastaneyi açmak için erkenden kalktım. İlk olarak en sevdiğim kazağımı ve pantolonumu giymiş elime de montumu alıp dışarıya çıkmıştım. Kış olduğu için havalar soğuktu. Daha kar yağmasa da, havanın soğukluğu tüm ellerimi ve burnumu kızartıyordu. 2 haftadır evden çıkmadığım için evde yorganla geziyordum ama herhalde mont elimde değil artık üstümde olmalıydı.
Taehyung'un şirketi oldukça sıcak olduğu için orada kısa kollu bile gezebiliyordum. Ama şimdi ben, soğuk ve bir o kadar sessiz olan pastane'me geri dönüyordum. Taehyung olmadan...
İçeri girdiğim de Hoseok Hyung'un, temizlik yaptığını görünce bir anda mutlu olmuştum. Zaten benim ait olduğum yer burasıydı!
"Hyung!" dedim mutlu bir şekilde, daha 3 gün önce görüşmüştük ama ben yine de onu çok özlemiştim.
"Kookie! Gelmişsin!!" dedi elinde bulunan süpürgeyi kenara bırakırken. Bir anda üstüme doğru koşup kucağıma atladı. Cidden çok seviyordum onları.
"Özledim." dedi daha sıkı sarılırken "Ben daha çok." dedikten sonra kucağımdan indi. Hoseok hyung, sesli ve komik birisi olsa da cidden içinde çok güzel bir kalbi vardı herkesin bilmediği...
Berâber mutfağa geçmiş sohbet ederken bir yandan da bize özel verilen siparişlere göz atmıştık. O kadar teklif gelmişti ki, bakmaktan bir ara gözlerimiz acımış siparişleri bir kenara bırakmıştık. Beraber güzel bir dinlenme kahvesi içmiş içerken de biraz Taehyung ve ben hakkında konuşmuştuk.
Yani tam sevip sevmediğimi anlamaya çalışıyordu. Ama ben zaten 7 senedir bunu kabul etmemek için uğraşsam da sona doğru artık pes etmiş ve bu duyguları kabul etmiştim. Çünkü daha fazla içimde gizlenmeyecek kadar büyümüş yanı sıra sevgisi daha da artmış artık bir coşku haline gelmişti.
Bunların konusu açılmışken yeniden 3 gün boyunca orada nasıl hissettiğimi, üzgün olup olmadığımı, nasıl sabrettiği mi de sormayı ihmal etmemişti.
Ben de her şeyin normal bir şekilde ilerlediğini, sadece kendimi geri tuttuğumu söyledim. Aslında evet onları görünce ağlama isteği gelse de benim sonradan ortaya çıkmam ve kaos yaratmanın saçma olduğunu düşününce işin ciddiyetine varıp o şeyden geri kalmamı öğrenmiştim
