Çizgileriniz olsun, herkes sınırlarını bilsin..
İçimde anlamlandıramadığım bir boşluk hissi var, sanki neye elimi atsam hevesim kırılmış. Boğazım düğümlenmiş konuşulacak söz bırakılmamış gibi.
Sanki tüm hatalarım toplanıp beni boğmak istemişte kendi kendimi yitirmişim, bomboş kalmış içim öyle hevessiz, öyle isteksiz, yarım kalmışım da hiç bir yere ait olmayı başaramamışım.
Neden diye sorgulamak, pişman olmak için geçikmiş kendisine saygısını yitirmek üzere olan insanların, son bir umut tutunmaya çalışması gibi.
Hissiyatını kaybetmiş, kötülüğe bulaşmış ve bütün bunların ağırlığı altında ezilen ruhların buhran içinde kalmasının tarifi çok zor.
Açıklamak , anlamlandırmak yıkıcı bir duygusuzluğu beraberinde getirirken sabır sınırları yıkılmış bir ruh olarak kalıyor olmaktan son derece hoşnutsuzluk duyuyor insan.
Yorulmak için çok genç, hata yapmak için çok müsait yaşlardayız..
Hayat acelen ne nereye gidiyorsun
Bana borcun var
Unuttum mu sanıyorsun...
