Kazuscara - New Story

Belki?

Kazuscara fici çok yoktu, dedim ki ben neden yazmayayım? Zaten sade bir şey yazmak istiyorum ve doğaçlama yazıyorum, aklımda hiç bir hikaye yok. Bakalım rüzgar bizi nereye götürecek!

-Scaramouche-

Gözlerimi yorgunlukla açmış, uyanmaya çalışırken ilk gördüğüm yüzüme atlayan simsiyah bir 'şeydi'. Üzerime atlayan 'şeyle' irkilip, yorgunluktan uyanmam bir oldu. Burnumu yalamaya başlayan 'şeyin' kedim olduğunu farkettim.

Kedimi tek elimle tutup yere indirince, yatakta doğruldum. Dijital saate baktığımda saat 09.32'iydi. Anlaşılan alarmdan yarım saat önce uyanmıştım.

Ayağa kalkıp lavaboya gittim ve yüzüme su çarptım. Başımda bir yorgunluk vardı ve görünüşe bakılırsa erken uyanmış olmamda bu yüzdendi. Mutfağa gidip elime birkaç atıştırmalık aldım ve masaya oturdum. Elimdeki atıştırmalıkları yerken bir yandan telefondan Kazuha'ya yazıyordum.

Kazuha benim çocukluk arkadaşımdı. Annelerimiz en yakın arkadaşlardı ve biz bu sayede birlikte çok vakit geçirirdik. Zamanla oldukça yakınlaştık ve uzun süredir oldukça yakın olan iki dost olduk. Her zaman, her yerde birbirimizin yanında olmuştuk. Ona her şeyimi söyleyebilir, içimi açabilirdim ve ben onu çok seviyordum. Elbette bir dost olarak. Ya da daha fazlası mı vardı? Belki.

Kazuha'nın uyanık olduğunu biliyordum. O her zaman benden önce uyanır ve bana günaydın yazardı. Şimdi de yazmıştı.

Kazuha
Günaydınn Scara!

Scara
Günaydın Kazuha.

Kazuha
Hey, erken uyanmışsın.

Scara
Malesef.. Bugün kendimi
yorgun hissediyorum.

Kazuha
Gelmemi ister misin?

Scara
Aslında iyi olur..
Kafamı dağıtmaya ihtiyacım var.

Kazuha
Tamamdır. Geliyorum, ben oraya
gelene kadar hayatta kal.

Scara
Bekliyorum.

Elimdeki atıştırmalıkları bitirip ayağa kalktım. Odama gidip üzerimi değiştirdim ve dışarı çıktım. Kazuha gelene kadar onun önüne çıkmayı planlıyordum. Aklımı karıştıranın aslında Kazuha'ya olan hislerim olduğunu görmemezlikten gelmeye çalışarak parka doğru gidiyordum.

Evime doğru gelirken, Kazuha parktan geçerdi. Bende arada sırada parkta otururdum ve Kazuha bana gelirken beni parkta bulurdu. Bugünde aynısını yapmayı düşünüyordum. Parka geldiğimde kimse yoktu. Her zamanki bankıma oturmuş onu bekliyordum. Çok geçmeden arkamdan bir "Bö!" sesi belirdi.

Neredeyse çığlık atar gibi bağırmıştım.. Arkamı döndüğümde onu, Kazuha'yı gördüm.. Kazuha gülmeye başladı ve dalga geçerek konuştu.

Kazuha: Hey! O da neydi? Niye bu kadar korktun? Her zaman yapıyorum bunu ve hiç bu kadar korkmuyordun.

Scara: B-Bilmiyorum! Hem şunu yapmayı kes artık! Daha kaç kez söyleyeceğim?!

Kazuha: Tamam, tamam. Bu sondu. Ama biraz fazla tepki verdin. Gerçekten, iyi misin?

Kazuha'nın gülmesi durdu ve ifadesi hafif endişeli, ciddi bir ifadeye dönüştü. Bense sessiz kalarak yere bakmayı tercih ettim. Aslında söyleyecek ve soracak çok şeyim vardı.

Neden böyle garip hissettiğimi, neden sürekli aklımda ona karşı hislerimin olduğu, neden onu her gördüğümde heyecanlandığımı, neden normal düşünemediğimi, neden her şeyi abarttığımı..

Kazuha biraz daha bana baktıktan sonra o da yere bakmaya başladı. Bir şeyler olduğunu biliyordu. Bir şeyler hissettiğimi. Bildiğini biliyordum. Birbirimizi çok iyi tanıyorduk.

Kazuha: Şimdi ne hissettiğini anlayamıyor olabilirim. Ama bir şeyler hissettiğini biliyorum. Küçükde olsa içinde, kendinle bir savaş veriyorsun. Değil mi?

Scara: Beni bu kadar iyi tanımana şaşırmadım.

Kazuha: Biliyorum, Scara. İçindeki şeyleri bana karşı saklayamayacağını. Ama uzun zamandır böylesin. Bana anlatmayı neden istemiyorsun?

Kazuha yüzünü bana çevirdi. Bense ifadesizce yere bakmaya devam ediyordum. Sessiz kalıyordum. Diyemiyorum ki hissettiklerimin aslında onunla ilgili olduğunu, aslında onu ona anlatamayacağımı, eğer anlatırsam bana karşı hislerinin değişeceğini. Söyleyemiyordum. Söyleyemiyorum.

Scara: İstemiyor değilim, Kazuha. Sadece anlatırsam bir şeyler değişecek. Bundan korkuyorum.

Kazuha beklemediğim bir şekilde hiç bir şey demedi. Sanki beni fazlasıyla anlıyormuş gibi yüzünü gökyüzüne çevirdi. Onun gözlerine bakıyordum. Kırmızı gözlerine. Sonra bende çevirdim yüzümü gökyüzüne. Hava bulutsuzdu ama hafif griydi. Güneş yoktu. Aynı kalbim gibi.

Derin bir nefes aldım ve gözlerimi kapattım. İçimdekileri biraz da olsa kenara atmaya ihtiyacım vardı. Kazuha'yla birlikteyken böyle düşünmemem gerekirdi. Gözlerimi açtım ve Kazuha'ya baktım.

Seni seviyorum desem, bana ne derdin sevgilim?

Bir şey diyim mi- ben bunu düzeltirim.. bu berbat oldu.. bütün hikayelerimi doğaçlama yazdım ve hiç biride güzel çıkmadı, eğer bunu da berbat hale getirirsem silerim büyük ihtimalle taslakta yazar bitirince teker teker paylaşırım. Fikirlerinizi söylerseniz çok mutlu olurum bu benim için önemli, eleştirilere açığım!!