Karanlık ve kalabalık caddede bir başına yürüyordu.Gece yarısını geçmesine rağmen etraf kalabalıktı.İstanbul sokakları kendini belli ediyordu zaten.
Ağlamayacaktı...O günden sonra ağlamayacaktı..Kendine söz vermişti.Hep ağlamayı acizlik olarak görse de daha fazla dayanamadan akıttı gözyaşlarını istemsizce.Etrafında dolanan kalabalığı umursamadan 8 yıl boyunca içine akıttığı acıyı boşaltıyordu sonunda.Bu son olay çok ağır gelmişti ona.O günden berli içine kapanan, kendine hep güçlü olmayı hatırlatan kız gitmiş,caddenin ortasında hıçkırıklarını durduramayan, kendisinden ve babasından tiksinen,nefret eden kız gelmişti yerine.O geceyi hatırladı yine...Dayanamıyordu artık.Babasının yaptığı bu iğrençlik, bardağı taşıran son damla olmuştu.Bu iğrenç dünyada daha fazla soluk almak istemiyordu.Ayakları istemsizce hareket etti.Hala içini çekerek ağlıyor,bir yandan da vicdan azabı ile kendini yakıp kavuruyordu.Ayakları onu yolun kenarına getirmişti.Kırmızı ışık yanmış arabalar son hızla geçiyordu.Karşıdan bir araba kestirdi gözüne.Son gazla geliyordu göz alıcı spor araba.Ama kız güzelliğini ve hızını sorgulamadan yolun ortasına attı adımlarını.Yavaş yavaş ilerledi ve açtı usulca kollarını yana."İşte"dedi içinden."İşte sonum geldi.Daha fazla yükünü kaldıramam bu dünyanın.Hoşçakal YALAN DÜNYA...Hoşçakal...."diyerek devam ettirdi sözünü.Gözüne kestirdiği arabaya son kez bakıp kapadı gözünü gözyaşları eşliğinde....
'Merhaba millet.Bu yeni kitabımı beğenmişsinizdir umarım.Ben bu kitabı eğlenmek ve zaman geçirmek için yazdım.Yani yükseklerde gözüm yok.Tabi bir de sizin düşüncelerinizi merak etmiyor değilim.Hem ben kendimi denemek istiyorum.Bu deneyim sayesinde çok şey öğrenip çok şey kazanıcağız.Hep birlikte..Beraber.Şimdilik bu uzun açıklama yeterli diye düşünüyorum.Eğer yazım hatam varsa lütfen anlayış gösterin.Telefondan yazıyorum ve zorlanmıyor değilim yani.Gelecek bölümde görüşürüz kuzularım...
