Bir insan neden bu kadar suskun olur sizce?
Neden diğer insanlardan nefret eder?
Neden kendidinin yaşadığına lanet eder?
Bunları size soruyorum çünkü hepsini ben yaşıyorum.Kendimden nefret ettiğim gibi diğer insanlardan da nefret ediyorum.Hatta tiksiniyorum desem daha iyi.Doğdum güne çok lanet ettim.Benim durumumdaki gibi insanlar var mı bilemem.Ama umrumda değiller.Kimse..Hiç kimse umrumda değil.Hem kim beni umursamış ki ben onları umursayayım.
Neyse size kendimi tanıtayım.Adım Mira Alkan.19 yaşında tek başına yaşayan İstanbullu asosyal bir kızım sadece.Dıştan bakınca zengin görünürüm.Ama ben zengin değilim.Maalesef holding sahibi olan bir babam(!) var.Ben de mecburum böyle yaşamaya.
Telefonumun titremesiyle yerimden fırladım bir an.Kim beni arar ki!! Aah tabi yaa kim aricak babamdan(!) başka.Ne kadar açmak istemesem de açtım.
"Efendim"
"Nerdesin kızım?" Kızım mı?Ahh yapma ama ne zaman kızın oldum senin..
"Sahilde"
"Hmm.Şey dicektim, bu akşam bana uğra da bir konuşalım."
"Konuşacak ne var ki?"Bu soruda gerçekten ciddiydim.Benle konuşacak neyi olabilir ki!!
"Sen gel akşam.Yemeğe mi gelirsin?"
"Hayır saat 10 da gelirim.İşim var benim çok vaktim yok." Bir de işim var diyorum.Benim evde yatıp zıbarmaktan başka ne işim olabilir ki.
"Tamam kızım."
Bu adam bana kızım demekten vazeçmicek mi acaba.Daha fazla sesini duymama isteğimle kapattım telefonu.Her zamanki gibi özel yerime gelip dalganın güzel ve rahatlatıcı sesini duymaya geldim.Bu ses kendimi unutturmamı sağlıyor.İçime huzur doluyor resmen.Elimde olsa buradan hiç ayrılmayayıp sonsuza dek burde yaşasam yeridir.Elimi cebime getirip saate bakmak için telefonu çıkardım.Ahh bakmaz olaydım.Zaman ne kadar çabuk geçiyor burada.Saat ne ara 12'ye geldi anlamıyorum. Hızlıca kalkıp babamın evinin yolunu tutmaya başladım.
___________
Kapının önüne geldiğimde tam zile basacakken durdum.Neden çalayım ki.Paspasın altındaki yedek anahtarı alıp kapıyı açtım.İçeri girdiğimde ise şokumu yaşayıp dudaklarımdan "Baba.."kelimesinin dökülmesi bir oldu.Beni farkettiklerinde hızlıca yorganı üstlerine çekmeleri bir oldu.
"Mira.Ne arıyorsun burada?"
Cevap yok...
"Mira bak yanlış anladın."
Cavap hala yok.
"Kızım bak-"demesine kalmadan ciyaklamalarım sözünü kesti.
"Bana kızım deme!"
İkiside donmuş bana bakıyorlardı.Nasıl yaparlardı bunu bana.
___________
Yazar'dan..
1 saat oldu nerdeyse.Gökalp Bey bir saattir kızını bekliyordu.Başına birsey geldiğinden şüpheleniyordu.Kapı zilinin düşüncelerini dağıtmasıyla ayaklandı.Kızının geldiğini düşünerek açtı kapıyı.Karşısında Defne'yi görünce anladı yanıldığını.Defne Mira'nın annesinin en yakın arkadaşı Mira'nın annesi yani Sıla Hanım ölünce Mira'nın bep yanında olan insan.Mira'nın hayatta tek dayanağı ve bir o kadar da tek güvendiği kadın.
Gökalp Bey karşısında Sıla Hanımı görünce şaşırmadan edemedi.
"Sıla Hanım?"
Sıla Hanım'ı neredeyse ağzı kulaklarına varacak şekilde gülümseyerek "Gökalp Bey?"diyerek cevapladı.
Gökalp Bey elini içeri salona doğru göstererek "Hoşeldiniz.Buyrun buyrun."
