အချိန်သည်ကား မနက် ၁၁ နာရီစွန်းစွန်း။ တိမ်အနည်းငယ်ထူပြီး မိုးအုံ့နေသည့် ရာသီဥတု ဖြစ်သည့်အလျောက် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးက အေးစိမ့်စိမ့်နိုင်ကာ နေလို့ထိုင်လို့ ကောင်းလေသည့် အနေအထားပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။ သို့သည့်တိုင် ပညာဂုဏ်ရည် အထက်တန်းကျောင်း၌မူ ကျောင်းသားများအားလုံးဟာ ငိုက်မြည်းမှုကို သည်းခံလျက် အရှေ့မှ ကျောက်သင်ပုန်းကို ငေးကြည့်ရစမြဲ။
မြေဖြူသံ တဒေါက်ဒေါက်နှင့်အတူ ကျောက်သင်ပုန်းထက်တွင် အဖြူရောင် စာလုံးများက တဖြည်းဖြည်းချင်း ရုပ်လုံးပေါ်လာခဲ့ချေ၏။ အနည်းငယ်မျှ ကော့ပျံနေသည့် လက်ရေးလက်သားဖြစ်ပါသည့်တိုင် ဖတ်သူတိုင်းတော့ နားလည်နိုင်စွမ်း ရှိသေးသည်မှာအမှန်။ မြေဖြူသံအဆုံးတွင် ဆရာဖြစ်သူက အနောက်သို့ လှည့်ကြည့်လာလျက်။
" ကဲ.. ဒီပုစ္ဆာကို ဘယ်သူ ထွက်ပြီး ရှင်းနိုင်လဲ "
အခန်းထဲတွင် ထိုင်နေသည့် ကျောင်းသားများက တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက် အသီးသီး ကြည့်ကုန်ကြသည်။ ကျောက်သင်ပုန်းထက်တွင် နေရာယူထားသည်မှာ သူတို့အတန်းကို တစ်ခေါက်တောင် မသင်ရသေးသည့် သင်္ချာပုစ္ဆာပင်။ ပိုက်သာဂိုးရပ်စ် သီအိုရမ်နှင့် အနည်းငယ်မျှ ဆက်စပ်မှု ရှိသည့် စက်ဝိုင်းပုစ္ဆာဖြစ်ပြီး သာမန်ပုစ္ဆာများထက် တစ်ဆင့်မြင့်လေသည့် အနေအထားမျိုး။
ပုံမှန် သင်္ချာ-၁ ပုစ္ဆာများသာ ဖြစ်နေလျှင် အတန်းထဲမှ ကလေးများက အပြိုင်အဆိုင်ကို လုယက်ပြီး ဖြေရှင်းကြဖို့ ကြိုးစားမည်ဖြစ်သော်ငြား သင်္ချာ-၂ ဖြစ်နေသည့်အခါ အကုန်လုံးနီးပါးက ငြိမ်သက်လို့နေပြီး ဆရာ့အမေးကို မကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ ခေါင်းများငုံ့ရင်း ဖတ်စာအုပ်ကို အသည်းအသန် လှန်နေကြပါတော့သည်။ ပုံစံတူ ပုစ္ဆာကို တွေ့လိုတွေ့ငြား။
" ဘယ်သူမှ မထွက်ချင်ဘူးလား "
သင်္ချာဆရာဖြစ်သူ ဦးကျော်လွင်၏ အသံသြသြက အခန်းတစ်ခုလုံးကို လွှမ်းမိုးသွားပါသည့်တိုင် တစ်ခန်းလုံးကမူ အပ်ကျသံကြားရမတတ်ကို ငြိမ်သက်နေလျက်သား။ ဒေါသကြီးတတ်သည့် ဆရာဖြစ်သောကြောင့် တစ်ယောက်ယောက်လောက်က သူရဲကောင်းလုပ်ပြီး ထွက်ပါစေ ဟုသာ စိတ်ထဲမှ တိတ်တခိုး ကြိတ်ပြီး ဆုတောင်းနေခဲ့ကြဟန် ပေါ်၏။
YOU ARE READING
Lost Promises, Found Desires
RomansaIn a city of memories, where old feelings bloomed amidst new beginnings. A tale of love written in the stars, resilient to time's passage. Own Creation.
