ırz düşmanı # gxg

onüç

─ yaseniya

odaya girdiğimde yatakta oturan merve'ye baktım. elimde tuttuğum bardağı ona götürdüm. "teşekkür ederim." dedi alırken.

karşısına oturduğumda bana baktı. "nasıl buldun beni?" diye sordu.

"damladan ev adresini aldım. aceleyle çıktın, önemli olmasa gitmezdin biliyordum." dedim. "o evde ne oldu bilmiyorum ama evde fuat hoca vardı. annen ona bağırıyordu."

bakışlarını kaldırdı. "annem mi?" diye sordu. beklemediği bir şeymiş gibi davrandığında şaşırmıştım. "evet, eve girmedim ama fuat hoca beni farketti. mutlulukla baktı bana. bende seni aramaya geldim."

"özür diler—"

"özür dileme." diye sözünü kestim. "senin bir suçun yok. hepsi fuat hocanın suçu."

bunu dememin üzerine sustu. sessizlik oluşmuştu. sessizliği bozmaya karar verdim.

"şimdi ne yapacaksın?"

"okulun yurduna başvuracağım." dedi. başımı salladım. "istersen burada bir süre kalabilirsin." dedim.

"olmaz." dedi anında.

"merve." dedim ona bakarak. sinirli bir tonda konuşuyordum.

"bakma öyle, rahatsızlık veremem size. yurtlara bakarım bulurum bir tane."

"o zaman bende senle geleceğim." diyince başını salladı. sıcak içeceğinden bir yudum aldı ve köşeye koydu. ona bakarken kendi vermiş olduğum sweatshirte bakıyordum. bana kocaman olan kıyafet ona tam olmuştu.

"ya yurt odası kalmamışsa?" diye sordum.

"arkadaşımda kalırım bir süre, yada ev tutmayı denerim."

"ev nasıl tutacaksın?"

"reşit oldum ben."

şaşırdım bunu duyunca. "ne zaman?" diye sordum.

"bugün."

yüz ifadem bir anda değişti. duraksadım ve kaşlarım havalandı. "bakma bana öyle.." diye mırıldandı gözlerini kaçırarak.

ne diyeceğimi bilememiştim. bir insan doğum gününde kızını nasıl evden kovabilirdi?

on sekizinde dünyada alabileceği en iyi hediyeyi vermeliydi ona. mutlu etmeliydi. babasına olan nefretim merve'den fazla olması kötü bir şey miydi bilmiyordum ama çok sinirimi bozuyordu bu durum.

"yarın." dedim. ".. doğum gününü kutlayalım.

"artık doğum günümü kutlamak istediğimi zannetmiyorum."

"kutlamak istiyorum." dedim. "hayatında kaç kere on sekiz oluyorsun ki?"

"yaseniya, önemi değil."

"önemli." dedim çıkışarak. "neden kendine bu kadar haksızlık ediyorsun? sen o piçlerinden çok daha değerlisin."

bir süre suratıma baktı. yüzü mutluluk ve şaşkınlık arasında gidip geliyordu sanırım. içimden keşke onun bu aile sorunlarını en baştan bilseydim demiştim ama hala düzeltebilirdim bu durumu.