Siła wiary

Prolog

Scarlett

Pamiętałam czasy, kiedy to chciałam sobie wmówić, że może być lepiej. Że wszystko, co widziałam, było jedynie tylko wytworem mojej dziecięcej wyobraźni. Tylko właśnie tak nie było. Przekonałam się dopiero, kiedy kończyłam szkołę. Właśnie wtedy wracając ze szkoły podstawowej z świadectwem, na którym widniał czerwony pasek, tylko dlatego, aby mnie ktoś pochwalił, przysięgłam, że odmienię swoje życie, a z czasem pomogę również innym ludziom. To było moje postanowienie, które stanowiło sens mojego życia.Kilka lat później ciężko pracował w pobliskiej knajpce, pracując na zmywaku. Nie była to łatwa praca, ale przynajmniej w ten sposób byłam w stanie zarobić na wymarzone studia.

– Scarlett! Scarlett! – Usłyszałam donośny ton głosu swojego kolegi z pracy, który starał się zwrócić na siebie uwagę. – Znowu kawa i papieros?

Emmet był przystojnym mężczyzną. Wysoki, lekko umięśniony szatyn, o niespotykanych szmaragdowych oczach. Nie jednej dziewczynie zawróciłby w głowie, ale on miał inne preferencje. Kiedyś nawet przez przypadek wydawało mi się, że mnie podrywa, ale dał mi jasno do zrozumienia, że jeżeli stanę się mężczyzną, to o tym pomyśli. Od tego czasu stał się dla mnie idealnym przyjacielem. Mogłam zwierzyć się mu ze wszystkiego, nie myśląc o konsekwencjach i o ocenianiu. Nie potrzebowałam koleżanek, bo on mi je zastępował w stu procentach. Wspólne zakupy, wybieranie garderoby pasującej na randki, a także zwierzanie się z najmniejszych zawodów miłosnych, zawsze miałam go przy sobie.

– Muszę jakoś funkcjonować. Zakuwałam od samego rana. Niestety czas sesji. – Tłumaczyłam się.

Po co bierzesz tyle nadgodzin?

– Chciałam więcej odłożyć, a wiesz, że studia sporo kosztują.– Odchrząknęłam i spojrzałam mu w oczy. Widziałam doskonale, że on już wiedział, że kłamię. – A zresztą Annet się rozchorowała i wzięłam jej wszystkie dodatkowe godziny.

– Było trzeba tak od razu, a nie tu kręcić. Pokaż grafik, podzielimy się.

Zawsze mogłam na niego liczyć. To właśnie on mi pomógł w dokończeniu studiów, a później w zostaniu licencjonowana panią psycholog.

Mówią, że marzenia się spełniają. I tak właśnie było w moim przypadku. Po skończeniu studiów, stworzyłam prywatną praktykę. Z początku chciałam z nim stworzyć spółkę. Ale Emmet stwierdził, że jeżeli mamy dalej się przyjaźnić, to lepiej nic nie zmieniać. Więc, ja robiłam swoje, za to on postanowił jednak pójść w innym kierunku.

W końcu robiłam to czego tak bardzo pragnęłam, mogłam pomagać ludziom z problemami uzależnień. Może ja nie byłam bezpośrednią ofiarą alkoholu i narkotyków, ale widziałam, co te zło potrafi zrobić z człowiekiem.