herkese selamm
ben asli izmir de yasamaktayim
annem izmir babam koreli
ahahaha hayattaki tum sansimi burada kullandigimin farkindayim.
benimde umarim annem gibi bir sansim olur diye dusunuyorum surekli ne yapayim gonul bu ota da konar koreliye de neyse neyse ben simdi asil hikayeye geleyeyim
KOLEJIN 1.GUNU
Herkes bilir ne olursa olsun ilk gun cok onemlidir ve heyecanlidir.
Yeni insanlar yeni arkadaslar yeni sinif yeni seviye yeni hayaller ...
( 12.sinifa gecenler icin basarilar demeliyim )
okulun ilk gunu gec kalmaman gerekir ya iste bende maalesef o ozellik eksik kalmis asla zamaninda gidemiyorum.Yine zamaninda gidemedigim bir gun yani okulun ilk gunu hayatimin en muhtesem gunuydu.
Gec kaldigim icin kosarak sinifa gidiyordum derken uzun ama yumusak bir seye carptim hatta bir seylere kafami kaldirdigimda o kadar uzunlardi ki yuzlerini gorememistim.
Pardon diyip gectim. Arkamdan 'Aslı' diye bir ses duyunca garipseyip hemen geri dondum. "afedersiniz ama tanisiyor muyuz?" diyince gulduler. "Ya neye guluyorsunuz kardesim illa sert mi davranayim!!"
asagiya dogru egildi en ortadaki sirik
o anda sok oldum gecen sene benden hoslanan ve benim hoslandigim koreliye benzeyen o cocuk...
"Allahim cennete mi dustum-" dememe kalmadan cocugun kollarina bayilivermisim. Rezillige bakiiin.
2.bolum
gozumu actigimda hala ayni yerdeydim. öküz gibi bakiyordu bana. hani vardir ya o meshur soz -neredeyim ben-
-kollarimdasin.
o anda hepsi gulmeye basladi.
sinirler kalkmaya calistim ama tekrar basim dondu tekrar tutmaya calisti ama istemedim elini iktirdim.
Asli lutfen yapma boyle dedi.
tekrardan guvenemezdim ona hala deliler gibi seviyordum onu ama guvenemiyordum .
ah su ask ya da her neyse ismini bile bilmedigim sey beni nasilda etkilemisti.
