Peri Olmak İçin Kanatların Olmalı

Yüksek ve Güzel Şeyler Şerefine

Kafamda olan kurguyu sonunda burada yayınlamaya karar verdim. Umarım okurken zevk alırsın. Lütfen yorumlarda fikrini ve hangi günlerde yeni bölüm gelmesini istediğini yaz. Şimdiden teşekkürlerr ❣

________

İçimde yanan arzu vardı.

Hayır, içimde yanan arzular vardı.

Bazen bir duvar kenarına çökerdim, bacaklarımı kendime çeker otururdum, oturduğum yer odamın köşesi ya da tuvalet kenarı olurdu, bu değişkenlik gösterirdi. Bazen yatağa uzanır, tavanı izlerken tavanda bazı sahneler canlanırdı, gece olması fark etmezdi, o sahneler ya da hayaller,neyse ne, bir şekilde görünürdü. Bazen sadece gözümü kapatırdım, o bazı tuhaf renklerin yansıyıp durduğu kapalı göz kapaklarımdan o renkleri izlerken renkler birden yapboz parçası gibi birbiriyle birleşir ve canlanırdı, sahneye dönüşürdü. Sahneler de ya hayellerim olurdu ya da anılarım, ama mutlaka bu tarz  bir şeye olurdu, ne demek istersen de.

Kafamdaki sesleri susturmak için sürekli müzik dinlerdim. Çünkü kafamdaki o kırk tilkiyi ne yakayabilirdim, ne öldürebilirdim ne de onlarla anlaşma yapabilirdim, bu da beni çok yorardı.

O kadar çok yorulurdum ki, şunu yapacağım bunu yapacağım derken o kadar çok enerji harcardım ki, harekete geçmeye halim kalmazdı.

Hem sesleri susturamadığımdan hem de bir tilkimin dediklerinin diğer tilkimin  dediklerine uyuşmamasından olduğum yerde küçüldüğümü hissederdim; zihnim daha da savaş alanına dönerdi.

Bir süre sonra da ,bak yine aynısını yaptın, derdim kendime. Yine sadece durdun, düşündün ve enerjin bunlara gitti.

Zamanında yeterince başkaları tarafından zorbalanmamışım gibi,zamanında beni zorbalayan insanlardan çok daha kötü davranırdım  kendime.

İçimde yanan arzu vardı.

Hayır, içimde yanan arzular vardı.

Ve biliyordum, başa çıkamazsam kendi kafamın içinde kaybolacak, o sesler kulaklarımda çınlarken beynim iflas edecekti.

Biliyordum, böyle giderse kendi kendimi yok edecektim.

Yine de tilkilerimin  etimi yemesine izin vermeyecektim.

"Daha fazlası," dedim sıkılı dişlerim arasından kanım kaynarken, . Kalbim göğüs kafesime sığmıyor, kulaklıklarımdan kulaklarıma dolan melodi ve sözler  sadece kuru gürültüydü, beynimdeki sesleri susturamıyordu.

"Daha fazlası olacağım," diye fısıldadım  karanlığa. Görüşüm uzun süre karanlıkta oturmamdan mı, her şeyini kaybetmiş birisi gibi içli içli ağlamamdan mı yoksa damarlarımda çağlayan hırstan mi pikselleşmişti, bilmiyordum.

"Yüksek ve güzel şeyler şerefine."

Tilkilerimi ne yakalayabiliyordum ne öldürebiliyordum ne de onlarla anlaşma yapabiliyordum.

Yine de tilkilerimin etimi yemesine izin vermeyeceğim.