homesick

1

30082023

~~~

"Ghana!"

Yorgunluktan ağrıyan bacaklarıyla seslenmişti küçük tüylü köpeğe. Sürekli kesilip duran nefesini kontrol altına almaya çalışmak zor olmuştu yeterince.

"Nereye gidiyorsun?"

Köpeği ve işini kaybetme tehlikesinin verdiği korku eşliğinde koşarak indiği yokuşun sonu sessiz bir mezarlıktı. Fısıltı gibi çıkmıştı sorusu.

Başı deli gibi ağrıyordu. Sanki tüm dünya ağır bir yük olup binmişti omuzlarına. Ruhundaki yoğunluk gittikçe derinleşirken Juyeon düşünmekten kaybolmuştu zihninde.

Her şeyden bıkmıştı ve deli gibi üşümüştü. Çalışmak istemese bile paraya ihtiyacı vardı.

Nihayetinde yokuşun sonunda yanlış bir yola sapmıştı ve şimdi küçük köpeğin peşinden koşan yorgun genç, tüm bedenini yolun ortasına bırakmıştı.
Gelen geçen bir araba yoktu, ezilse bile sanki sorun değildi.

Vücudundaki tüm uzuvları sızım sızım sızlıyor, hissettiği ağrının yoğunluğu yüzünden hiç bir şey yapmak istemiyordu.

Canı yanıyordu, yorgun ve kaybolmuştu.
Ter içinde kalmış göğsü hızla kalkıp iniyor, nefes almakta zorlanıyordu.

Rüzgarın estiği yere kafasını çevirmişti hafifçe. Elinden kurtulmayı başaran küçük köpek heyecanla havlıyordu yalnızca.

Hala yerde uzanmaya devam ederken bakışlarını gelen geçen kimsenin olmadığı mezarlıkta gezindirmişti. Ghana'nın havlaması durmuş, minik köpek üzeri karahindibayla kaplı mezarlığın kenarında uykuya dalmıştı.

Kaşlarının çatılmasına engel olamazken ayaklanmıştı Juyeon. Ghana ona bakıcılık yaptığı günden beri hep huysuz bir köpek olmuştu. Minik dostunu ilk defa bu denli sakin görmek şaşırtırken kabaran merakıyla mezara doğru adımlamıştı.

Ji Changmin

Gözlerine ilişen adla irkilirken isminin altında yazılı olan cümleyle burnunun yandığını hissetmişti.

Gençliğinden taştı hayalleri

Yaşlı Bayan Ji'nin oğlu ya da torunu muydu şimdi toprağın altındaki? Daha önce hiç bahsi bile geçmezken Ghana ilk defa bu denli sakinleştiğine göre yakınları olduğuna emindi. Kendisiyle yaşıt olan bu genç bir kaç ay önce veda etmişti dünyaya.

İsmi delicesine tanıdık gelsede tanımadığına emindi onu. Yorgunca mezarının önüne çökmüş ve Ghana'yı kolları arasına almıştı.

"Bunca zamandır onun yanına gitmek için mi kaçıp duruyordun?"

Parmakları kahverengi yumuşak tüylerin arasında kaybolurken gülümsemişti.

"Böyle sakinleşeceksen seni buraya hergün getirebilirim."

~~~

30082023
Syglr
Syglr