"ဆရာ"
"ဆရာ့ကို လူတစ်ယောက်က တွေ့ချင်လို့ပါတဲ့"
"နာမည်က ဘယ်သူတဲ့လဲဗျ"
"သူ့နာမည်က Kim Seokjin တဲ့ဆရာ"
"Jin!"
ဂျူတီ ဆရာမလေးက သူ့အားတွေ့ချင်တဲ့သူရှိတယ်ဆိုလို့ နာမည်မေးလိုက်တော့ ချစ်ရတဲ့ သူငယ်ချင်း ကလေးပေါက်စ ဖြစ်နေတာကြောင့် အမြန်နေရာကနေထကာ အပြေးအလွှား ထွက်တွေ့ရတော့တယ်။
"Taehyung ~"
သူရောက်တော့ ကောင်ငယ်လေးက ထိုင်ခုံတစ်ခုမှာ ထိုင်ရင်း သူ့အလာကို စောင့်ကြိုနေသည်။
ထို့နောက် သူ့နားနေခန်းအား ခေါ်လာလိုက်တော့တယ်။
"ထိုင်လေ Jin~ ဘာဖြစ်လို့လဲ မျက်နှာလဲ မကောင်းပါလား။ နေမကောင်းဘူးလား"
အပြောထက် လက်လျင်တဲ့ Taehyung ပါလေ။ ပါးစပ်ကလည်း မေးသလို လက်ကလည်း သူ့နာဖူးအား ပူမပူ စမ်းနေလေပြီသာစဖြစ်၏။
"ငါ ကောင်းပါတယ်Tae"
အရင်ကလို တက်"ကြွ"မရှိတဲ့သူက သူ့အား အဆင်ပြေပါတယ်ဆိုပြီး ယုံအောင် လိမ် ပြောနေပြန်လေပြီ။
"တကယ်တော့ ငါhoseokကို တွေ့ခဲ့တယ်"
မတွေ့တာ နှစ်တွေကြာပြီဖြစ်တဲ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ ရုပ်ချင်းဆင်တဲ့သူကို လမ်းမှာ အမှတ်တမှတ်တွေ့ခဲ့တယ် ပြောရမလား?။
မျက်တောင် တစ်ချက်ခတ်စာအတွင်း ပျောက်သွားတဲ့သူကြောင့် ဒါက တကယ်ပဲ hoseok လား၊ မဟုတ်ဘူးလား ဆိုတာ Seokjinအတပ်မပြောနိုင်ချေ။
"သူခု ဘယ်မှာလဲ"
"မသိဘူး ငါအမြင်မှားတာလဲ ဖြစ်နိုင်တယ်"
"ဒါနဲ့ Taehyung"
"အင်း။ ပြောလေ"
"မင်း ခုတလော သူငယ်ချင်း အသစ်ရနေပြီလား"
"ဘာလို့လဲ Jin"
"ခုတလော မတွေ့ဖြစ်လို့ ဒီတိုင်း ငါက မေးကြည့်တာပါ"
"မဟုတ်မှ မင်းထက် တစ်ခြားသူကို ပိုခင်သွားမှာ ကြောက်နေတာလား"
"......"ဘာအသံမှ မထွက်တော့ပဲ ငြိမ်သွားတဲ့ သူကို ခေါင်းသာ အသာရမ်းနိုင်တော့သည်။
YOU ARE READING
🖤 M.I.L.E🖤
Fanficဒါလေးက ကိုယ်ရဲ့ မြတ်နိုးရာ OTPလေးမို့အမှား တစ်စုံတစ်ရာ ပါသွားရင်ခွင့်လွှတ်ပါ။