တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်တဲ့ နေ့လယ်ခင်းတစ်ခု။ ကမ္ဘာလောကကို အဝါနုရောင်တေခြည်တွေက လွှမ်းခြုံလို့ထားသည်။ အခန်းတွင်းလေထုက အေးမြမြ။ အဖြူရောင်လိုက်ကာတွေကလည်း ခပ်ပါးပါး ယိမ်းနွဲ့နေလို့သာ။
ပြတင်းတံခါးဆီကနေ လေနုအေးတွေက အလုအယက် တိုးဝင်လာသည်။ အလေ့ကျပန်းတွေရဲ့ရနံ့ဟာ နှာခေါင်းဝမှာ သင်းပျံ့ပျံ့။ တစ်ခါတလေမှာ သစ်ရွက်စိမ်းနံ့ကို ရှူရှိုက်ရမိသည်။ နွေရာသီရဲ့ အငွေအသက်ဟာ နှစ်သက်ဖွယ်အတိ။
ကျောင်းစာကြည့်တိုက်မှာ အရာရာက ငြိမ်သက်လျက်။ စာအုပ်တွေကြားမှ ဆောင်းဟွန်းကတော့ တစ်ယောက်တည်း။ သို့မဟုတ် နှစ်ယောက်အတူလို့ ပြောရလေမလား။ စာအုပ်ထူထူကို ခေါင်းအုံးပြီး အိပ်မောကျနေတဲ့ဂျယ်ယွန်းကို ဘယ်လိုသတိမှတ်ရမယ်မှန်း သူ မသိ။
ဂျယ်ယွန်းက ထူးဆန်းသည်။ ဘယ်လိုပဲ တွန်းထုတ်ပါစေ၊ အချိန်ပြည့်အနားမှာ ကပ်နေတတ်သည်။ တစ်ခါတလေ သနားစရာ ခွေးပေါက်လေးလို။ တစ်ခါတလေ ဂျီကျတတ်တဲ့ ဝံပုလွေလေးလို။ ပုံစံအမျိုးမျိုးရှိပေမယ့် သူ့အနား ကပ်တွယ်နေတတ်တာကတော့ ပုံသေ။
တကယ်ဆို ဆောင်းဟွန်း တွန်းထုတ်ပစ်ရမှာ။ အစကတည်းက လစ်လျူရှုထားရမှာ။ ဒါပေမယ့် သူ့မှာ နှလုံးသားတချို့ ကျန်ရှိနေတဲ့အခါ ထိုသို့ မလုပ်နိုင်ခဲ့။ ဒါကြောင့်ပဲ ပိတ်ရက်မှာတောင် ဂျယ်ယွန်းကတော့ သူနဲ့အတူ စာကြည့်တိုက်ထဲ ရှိနေနနုင်တာ မဟုတ်လား။
ဂျယ်ယွန်းကို မုန်းတယ်လို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် တကယ်တမ်းကျ ထိုသို့ မဟုတ်ခဲ့တာများလား။ နေ့စဥ်ဘဝကို နေ့သားကျလာတာနဲ့အမျှ ရှင်းမ်ဂျယ်ယွန်း ဟူသော ဖြစ်တည်မှုကိုလည်း နေသားကျလာမိသည်။
တစ်ခါတလေဆို စာတူတူလုပ်ကြသည်။
ခန့်မှန်းမေးခွန်းတွေ ရတဲ့အခါ ဟုတ်သော်ရှိ၊ မဟုတ်သော်ရှိ ဂျယ်ယွန်းက လာပေးတတ်သည်။အိပ်မငိုက်ရအောင် ချိုချဥ်ဆို ချိုချဥ်၊ အအေးဆို အအေး။ အပိုပြောတာမဟုတ်ပေမယ့် ရှင်းမ်ဂျယ်ယွန်းကတော့ အမေ့ထက်တောင် ဂရုစိုက်ပေးတတ်တာမျိုး။
YOU ARE READING
ANEMONE | SUNGJAKE ✔
Fanfictionနာကျင်လာဖို့ သိပ်မခက်ခဲပါဘူး။ မင်းရဲ့နာမည်လေးတစ်ခုပဲ လိုတယ်။ ပုံပြင်တွေလို သေဆုံးသွားတိုင်းသာ ပန်းဖြစ်မယ်ဆိုရင် ငါ့အုတ်ဂူထက်မှာ Anemone တွေသာ ပွင့်မယ်။ For @ikeu_2 Start date : 05.02.2023 End date : 02.09.2023