Fragments Of Yesterday(Rekindled Series #1)

#2

"Sorry Miss..."

I suddenly froze when I heard his deep and husky voice. At mas lalo akong napanganga ng napagtanto kong may kulay asul din siyang mga mata. He's freaking handsome.

"Pogi mo naman,"

"Ang ganda mo rin,"

He winked at me before walking away. Shit, ano daw? Maganda daw ako!! Oh my- oh wait, why is there something wet? Oh my freaking gosh!!! Na ihi ako sa underwear ko!!

***

Di ako nakikinig sa discussion at lumilipad lamang ang aking isipan, iniisip parin ang encounter namin with that strange guy. Argh did I just told him that he was handsome? Sino ba kasi 'yun? I think he's not from here. But he's kinda familiar.

Tumingin ako sa labas ng bintana namin dito sa room dahil naiinip na talaga ako here, I don't like the discussion, so boring and I'm hungry na. Pinanood ko na lang 'yung mga estudyanteng may kanya kanyang mundo, yung iba nag lalandian sa ilalim ng puno, may nag sasabunutan, at may kumakain na ng lunch. At may grupong kababaehang nag chichismis, at grupong lalaki na nagkakantahan. What the fuck, school pa ba 'to or parke? I just rolled my eyes and still watching the students sa kanilang kanya kanyang gawa. But I suddenly stoped when I saw that guy.

The guy I described as handsome... well, he wasn't all that, to be honest. Just a guy with a straight nose, fair complexion, tall stature, and his hair was styled in a low fade that seemed to appeal to girls. His jawline was exceptionally sharp, and he had kissable lips. What truly drew me in were his piercing blue eyes.

Damn, pogi nga!

Oh, no no no he's not. I immediately shook my head to clear my mind of the thoughts that were bothering me. Oh, wait, oh my! he's staring right into me!! I don't know when he started staring at me because my mind was occupied and busy looking at his face. And I don't know why I also staring at him. Why I can't look away?

Why he's so familiar? Why is my heart beating so fast? Do I know this guy? Why is he smiling at me? Oh my, no no no... Maybe he's just one guy that I used to date before. O baka na po-pogian lang ako sa kanya. Yeah right, maybe he's just pogi and I was being delusional.

"Ay pogi!" Napa sigaw ako sa gulat ng may lumipad na eraser sa akin. And I was taken aback when I saw Mrs. Rye looked at me angrily. Opss. "I'm sorry, Ma'am,"

"Saang pogi? Sino?" Bulong sa akin ni Mayang sa likuran.

Tinignan ko naman uli yung lalaki sa labas at nakita kong bahagya siyang napatawa. Oh my, for sure he saw what happened. He glance at me again and just smirked before he walk away with his guitar on his hand. What a jerk.

Nabalik ang aking buong atensyon nang mag ring na ang bell. Hudyat na lunch break na. Kinuha ko na kaagad ang aking lunch box dahil gutom na talaga ako. Kaya hinarap ko na si Mayang na abala sa pagligpit ng kanyang mga gamit. So I help her to finish quickly so we can eat now.

"Let's go?" I asked her after we fixed it and put her things back in her bag.

Ewan ko ba sa babaetang 'to kada isang subject na klase, halos lahat ng gamit niya sa bag inilabas. May isang box pa siyang puno ng Ibat ibang highlighter at iba't ibang klase ng ballpen. Kaya nga nasa pinaka likod na siya naka upo at wala pa siyang katabi. Hindi naman kasi kami by alphabetical order ng seating arrangement kaya hinayaan lamang kami ng aming mga guro kung saan uupo. And she also insisted that she wants to seat at the back alone. Pati nga ako ayaw niyang katabi dahil para daw na sakanya ang lahat ng space ng table sa likod. At sagabal daw pag may katabi.

"Uhm ano kasi girl eh.." Napakamot siya sa kanyang ulo at halatang may sasabihin pero nag alinlangan lang.

"What now?"

"Uhm.. ano kasi pwede bang ma una ka nalang sa rooftop? Susunod kami ni Hanna hehe" Nakangiti niyang sabi.

"But why? Saan kayo pupun-" I didn't finish my words when she kissed me on the cheeks and hurriedly ran outside.

I just sigh and get my things, so I can go now at the rooftop. I'm so hungry na talaga. Habang naglalakad ako sa hallway may mga naririnig akong nagbubulungan tungkol sa new student kuno. I just didn't mind them because I know wala nang tatangapin studyante kasi nasa middle of academic year na kami. 

I just hummed a random song when I walked towards the rooftop. I was bored because I forgot to bring my earbuds with me.

And finally, I arrived at our safe place.

Habol hinga akong napa kapit sa door knob. Ang init pa at ang layo pa nito. Nang kumalma na ako ay binuksan ko na kaagad ang pinto at isang malakas na hangin ang sumalubong sa akin. I closed my eyes and feel the warm air breeze. But I just suddenly stopped when I hear the strum of guitar. I immediately open my eyes and I saw a guy.

I don't know who the fuck is this. Hindi ko masasabi na isa 'to sa mga kaibigan na lalaki ni Hanna kasi kilala ko na yung mga 'yon eh. Pero iba 'to. Naka talikod lang siya sa gawi ko at nag strum ng guitar. Familiar 'yung guitar niya. Sino ba kasi 'to? Hindi ba niya alam na bawal ang iba dito??

Naiinis ako kaya lalapitan ko na sana siya pero nagsimula na siyang kumanta. 'Yung paborito naming kanta. 'Yung kantang nagpa alala sa akin na minsan akong nagmahal ng totoo sa lalaking iniwan lang din akong bigla sa ere. 'Yung kantang matagal ko ng kinalimutan at binaon sa limot. That song reminds me of him...

***

"Ang ganda naman dito! Paano mo naisipan dito mo ako dadalhin?" Masiglang sabi ko sa kanya.  Ang ganda naman talaga ng lugar para kaming nasa tuktok ng mundo. Kitang kita namin dito sa itaas ang mga naglalakihang building, mga iba't ibang sasakyan sa kalsada at ang mga taong naglalakad. Dagdag pa 'yung mga city lights dahil gabi na. Ang ganda gurl! 

"Mas maganda ka."  Agad namula 'yung mga pisngi ko dahil sa sinabi niya. Malala na ata ako, simpleng salita niya kinilig na ako. Nilingon ko siya pero agad napawi 'yung ngiti ko dahil akala ko makikita ko na talaga siya pero wala eh, blurry parin talaga siya. Di ko makita ang buo niyang mukha at katawan. Pero ramdam ko siya. Nararamdaman kung nakatitig siya sa akin kanina pa at nakangiti. 

I have a strange feeling that I can only sense him but can't see him. 

"Oh bakit? Mas maganda ka naman talaga. Tara na nga't kantahin nalang natin 'yung paborito nating kanta."  Hinawakan niya 'yung kamay ko at ramdam ko ang lambot ng kanyang kamay na parang gusto ko nalang hawakan panghabang buhay. 

Umupo kami sa upuan sa ilalim ng malaking puno. Kasabay ng malakas na hangin ang pagsimula niyang kumanta habang tumugtog ng mahinahon sa kanyang guitar. 

" Don't you know that love's just like the thread, that keeps unravelling but then~" Tumigil muna siya at ramdam kong tinitigan na naman niya ako. "It ties us back together in the end~~ In your eyes~~" 

Hindi ko namalayan na unting unti na pala siyang lumabo sa aking paningin pati ang paligid unti unti nang nawawala. Hindi ko alam pero sumikip 'yung puso ko at dahan dahang pumapatak mga luha ko sa aking mga mata. 

"Paghiwalayin man tayo ng ating tadhana, tandaan mo babalik ako. Pangako mahal ko..." 

***

YnAtYourService ಥ⁠_⁠ಥ