𝘋𝘦𝘮𝘰𝘯 - 𝗞𝗼𝗸𝘂𝘀𝗵𝗶𝗯𝗼

❀ 1 ❀

10 𝙮ı𝙡 𝙤̈𝙣𝙘𝙚
sᴀᴀᴛ 𝟸.𝟺𝟽

𝘏𝘢𝘷𝘢 𝘴𝘰𝘨̆𝘶𝘬, 𝘣𝘪𝘳 𝘬ı𝘴̧ 𝘨𝘦𝘤𝘦𝘴𝘪

Aklımda tek bir şey dönüyor, "Arkadaşlarım nerede? " En.. En son sadece bir oyun oynuyorduk. Olay nasıl buralara geldi..?

Saat 11'de sadece saklambaç oynamaya başlamıştık.. 6 belkide 7 tur oynadık bütün arkadaşlarım tatmin oldu.. Peki ben? Ben?? Olmadım.. Lanet şımarıklığım yüzünde daha çok oynamak istedim!

Saat 3'e geliyor olmasına rağmen hala onları bulamıyorum.. Bu soğuk hava gitgide içime işliyor, Ağzımdan titrek bir şekilde çıkan buhar havaya karışıyor. Herkes uyuyor.. Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;Biri benim, biri de serseri kaldırımlar..

Ümidim git gide azalıyor.. Belki sadece belki evlerine geri dönmüşlerdir diye düşünüyorum ama hayır. Onlar yoklar..

Titrek vücudumu hareket ettiriyorum yavaşça. Şimdi sıra son bakmadığım yerde.. Köyden uzak genelde insanların pek uğramadığı ıssız yere bakıyorum söyle. İçimde bi yerde ordada olmadıklarını söyleyen sesi bastırarak ilerliyorum..

Sonra bir ses duyuyorum gözlerim açılıyor. Ne olduğunu anlamıyorum dönüp bakacakken bir şey kimonomun yakasını sertçe tutup beni yukarı kaldırıyor.

Uyuşmuş bir beyin ve vücutla olanları idrak edemiyorum. Yüzümde aptalca bir korku..karanlıkta yüzü gözükmeyen kişiye bakıyorum. Beni sertçe bırakıyor.
Hemen ardından ise ay ışığı vuruyor olduğumuz yere ve etrafına..

Beynimden vurulmuş gibi oluyorum. Gözlerim bir anda doluyor iyice titrek bir hal alıyorum. Ordalar arkadaşlarımın hepsi ordalar! Yerdeler! Bağırmak istiyorum. ama onun yüzünü görmek bile bunu yapmamı engelliyor.

Hayatımda gördüğüm en korkunç insan! Diyeceğim ama o insan bile değil..
Tek bildiğim bişey var.. Arkadaşlarım gibi ölmek istemediğim..! Vücudum kendi isteğim dışında hareket ediyor ve önünde korkuyla eğiliyorum..

Bana bir adım daha yaklaşıyor ve duruyor elini aşağıya doğru götürerek eğdiğim kafamdaki saçları tutup çekip ona bakmamı sağlıyor. Tanrım! O, o çok korkunç.. Ölmek istemiyorum diye geçiriyorum içimden..

Ağzını açtığında konuşacağını anlıyorum
"Hey çocuk , kaç yaşındasın? " Cevap bile veremiyorum titrek bir şekilde "al..t" Diye biliyorum saçlarımdaki elinin tutuşu sıkılaşıyor. cevap vermemi istediği belli oluyor, derin bir nefes alarak "altı" Diyebiliyorum.. Saçlarımı bırakıyor ve
"Daha çok küçüksün, işime yaramazsın" Diyor havadan daha soğuk olan sesiyle..

"Seni öldürmeyeceğim ama burda öldürdüğüm insanları gördün.. Yani sana diyeceklerimi yap! " Dedi. Merakla bekledim ne diyeceğini "Sağ tarafa doğru yaklaşık 1km yürüdüğünde karşına birileri çıkacak onlardan yardım iste ve sakın burda olanları kimseye anlatma, Yoksa ne yapar eder seni öldürürüm" Dedi.

O kadar çok korkmuştum ki "evet, kesinlikle! " Diyebildim. Tam gitmeye hazırlanıyodum ki tekrar sesini duydum.
"İlk önce kimononun yakasını düzelt öyle git" Demesiyle yakama baktım. Tanrım! Bütün omzum açıktaydı. Benden çok daha büyük olmasına rağmen ne kadar utandım anlatamam..

Dediği yere doğru yola çıktım, yürüdüm, yürüdüm sonunda üniforma giyen 4-5 kişiyle karşılaştım ve onlardan yardım istedim..

𝘌𝘷𝘦𝘵 𝘺𝘢𝘻𝘢𝘳ı𝘯ı𝘻 𝘨𝘦𝘭𝘥𝘪𝘪𝘪 𝘶𝘮𝘢𝘳ı𝘮 𝘩𝘪𝘬𝘢𝘺𝘦 𝘰𝘬𝘶𝘯𝘶𝘳 <3
ᴀᴋʟıɴıᴢᴀ ᴛᴀᴋıʟᴀɴ ʙɪşᴇʏ ᴏʟᴜʀsᴀ sᴏʀᴀʙɪʟɪʀ sɪɴɪᴢ

　　︵ Hi~
(''\(●-●)
\ / 0\ \
( )''
\__T__/

440 kelime