SHORT STORY!

84 6 6
                                    

~~Dhanaia's POV~~

Hey,Im Dhanaia i have 1 little sister and 1 big bro...mas nakakatanda ako kay Kawi yung little sister ko,ng 4 years,mas nakakatanda naman si kuya Choru yung big brother ko,ng 2 years...so hey,as you can see i have my story here...my story is about a mother's love,and now my story starts here....

❤STARTS STORY HERE❤

Isang taon na ako nandito sa manila,hindi ko kasama si mama,kawi,at kuya Choru...kasi sinama ni mama si kawi at kuya choru sa amerika,wala akong kasama dito except sa mga yaya na binayaran ni mama para may magbabantay sa akin pati para may kasama ako,nag papadala lng si mama ng pera dito...ni-isa hindi pumunta si mama sa mga events sa school namin dahil lagi daw siyang "BUSY",pero kay kuya at kay kawi na event pinupuntahan nya kahit "BUSY" siya,nung mga 12 years old ako gumraduate ako ng elementary 1st honor ako nun,pero hindi umattend si mama,si lola at lolo lang ang pumunta..minsan nga naisip ko na baka ampon lng ako kasi laging si kawi at kuya lng ang napapansin nya...nung nag 16 ako pinapunta ko si mama dito sa manila pero lagi nyang sinasabi "BUSY" siya o kaya may importanteng ginagawa pero nakikita ko sa fb na masayang nag lalaro si mama,kuya at kawi sa snow,nainggit ako nun..pero sa sobrang pagka-bait ko pinabayaan ko nlng iyon...isang araw umuwi dito sa manila si mama,kawi at kuya...sobrang saya ko nun hndi dahil sa maraming pasalubong si mama,pero dahil pumunta siya dito sa manila...matagal ko na siyang hindi nayayakap...sobra ko siyang namiss...pero...akala ko masaya na ako pero di rin pala...umalis rin sila mga dalawang araw lng sila dito...hindi man lang ako sinama papuntang amerika...okay lng sana yung hndi ako sinama pero nag paalam pero...hindi eh...hindi nag paalam sa akin...nagising lng ako wala na sila....umalis na pala sila...hindi ko yun matanggap na hindi sila nag paalam sa akin...kahit maliit lng yung reason na nagagalit ako...para sa akin malaki na yun....after 5 years nag tratrabaho na ako sa amerika,naging succesful ang trabaho ko dito sa amerika...nasa pilipinas si kawi,si mama,at si kuya...si kuya may pamilya na...si kawi 1st year college na...si mama naman nasa bahay lng binabantayan ng mga yaya....isang araw nag text sa akin si kawi...

From:Kawi

Ate,bumalik ka na po dito sa pilipinas!

To:Kawi

Bakit?Busy ako marami akong ginagawa eh...

From:Kawi

Ayaw ko sanang sabihin sayo sa text kaso...may cancer si mama...stage 4 na malala na ang sakit nya...lumalaban nlng si mama sa cancer nya...ate...kailangan ka ni mama dito...alam kong maraming pagkukulang si mama sayo pero ate kailangang kailangan ka ni mama dito...sana patawarin mo rin siya....

nung mabasa ko yung text ni kawi,unti-unting nag bagsakan ang mga luha ko...parang tumigil ang mundo ko....,nung bumalik na ko sa katinuan agad akong umalis papuntang manila...18 hours lng naman ang byahe papunta sa manila eh....

*Manila*

Nung nakarating na ako dito sa manila agad namang tinext ni kawi ang hospital...nung makarating na ako sa hospital,pumunta na ako sa room kung asan si mama,pagkadating ko nakita ko si mama na mahinang-mahina na ang katawan...

"Dumating ka...."naiiyak na sabi ni mama,

"Ate!/Dhan!"sabi ni Kawi/Kuya...

"Ma...."mangiyak ngiyak kong sabi,iniwan muna kami ni kawi at ni kuya dito para makapag usap ng maayos ni mama....

"Ma,im sorry kung ngayon lng ako nakarating,im sorry for hating you that much....im sorry sa lahat ng mga kasalanan ko..."sabi ko...

"Hindi anak,Ako ang dapat mag sorry sayo...Sorry kung Hindi ako pumupunta sa birthday mo sa events sa school mo...at sa graduation mo...im sorry sa mga pagkukulang ko..."sabi ni mama,

"ma,ok lng yun...ang importante po ay nandito na ako at mapapa-operahan na po ikaw..."sabi ko...

"salamat anak...Mahal Na Mahal Kita...."sabi ni mama,

"mahal na mahal rin kita mama..."sabi ko,

unti-unting ipinikit ni mama ang kanyang mga mata ang akala ko matutulog lng siya pero hindi pala...

*TOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOT*

Yun na pala ang huling Pag-uusap namin ni mama,di ako makagalaw...unti-unting nag bagsakan ang mga luha ko...parang mauubusan na ako ng hangin...kahit pinapa tahan na ako ni kuya at kawi...ayaw parin eh....hindi ko matanggap-tanggap.....

wala na si mama,patay na siya...

Time Of Death:

4:28 pm

November 23 - September 30

"I'll Cherish all of our memories mama, kahit konti lang yun..." ko habang umiiyak,

GoodBye Mama....

---END OF STORY---

A Mother's Love [ONE SHOT]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon