Wanna play a game? (horror verhaal)

Het spel

School was saai. Zoals iedere dag. Zuchtend liep ik naar mijn kluisje. Ik verwisselde mijn boeken en liep naar het volgende leslokaal. Ineens werd ik vastgegrepen. 'Hey, kan je even meekomen?' Geweldig. Noah stond voor me en keek me serieus aan. De hele school verklaarde hem voor gek. Hij zou meisjes bespieden en messen in zijn schooltas hebben. Ik wist niet of ik dat moest geloven. 'Best, waarom eigenlijk?' antwoorde ik. Hij trok me mee in een klein donker kamertje. Het kamertje van de conciërge. De stofzuiger en dweil lagen voor mijn voeten en het rook er een beetje naar schoonmaakmiddel.

'Wat wil je?' vroeg ik. 'Wil je een spelletje spelen?' Het feit dat ik zijn gezicht niet zag door de duisternis en dat iedereen hem voor gek verklaarde bezorgde me een koude rilling. 'Nee dankje.' Antwoordde ik zo vriendelijk mogelijk.

'Je hebt geen keuze.' Grijnsde Noah. 'Luister Noah. Het spijt me maar ik moet nu echt naar de les. Ik heb geen tijd voor spelletjes.' Noah grabbelde in zijn rugzak en haalde er een revolver uit. Ik wilde schreeuwen maar Noah duwde een hand voor mijn mond. 'Noah! Wat doe je? Waarom heb je een revolver in je tas?' Ik begon te huilen. Noah was dus ook echt gek. 'Ik zal je de spelregels wel even vertellen. Het doel van het spel is zoveel mogelijk mensen vermoorden in een maand. Je moet een van de lichaamsdelen bewaren. Bijvoorbeeld een vinger of een pluk haar. Wie aan het einde van de maand de meeste mensen heeft vermoord, wint het spel. Leuk toch?' Zei hij vrolijk. 'Noah, nee ik wil dit niet!' schreeuwde ik. Ik wilde weglopen maar Noah greep mijn rugzak. 'Niet zo snel dame. Als je niet meedoet aan het spel. Zal het je je eigen leven kosten.' Hij richtte zijn revolver op mijn hoofd. 'Oh en als je dit aan iemand vertelt, ga je er ook aan.' Ik rukte mezelf los en rende het kamertje uit. Ik liep naar de wc en keek in de spiegel. Rood gezicht, betraande ogen. Ik friste mezelf een beetje op en rende daarna naar de les. 'Zoë, je bent laat. Gaat het wel goed met je?' Zei mijn lerares bezorgt toen ik de klas in kwam lopen. 'Ja, het gaat prima.' Antwoorde ik met een rood hoofd.