* Onca koşuşturmadan sonra, vardığımız nokta gecenin köründe, bir hiçliğin ortası.
Ve belki de bilmek o kadar da önemli değildir.
Kendi alternatif gerçekliğimizi yaratmaya çalışan zamanımızın delileriyiz.
Taşlardan ve kaostan bir dünya yaratmaya çalışan. Geçmişimizin geleceğimizi belirlemesine izin verebiliriz.
Ya da kendi adımıza karar verebiliriz. Hayatımızın geri kalanını, dünyanın bize kim olduğumuzu söylemesine izin vererek geçirebiliriz.
Akıllı veya deli. Kahraman veya kurban. Tarihe bırakırız, iyi mi yoksa kötü mü olduğumuzu söylemeyi.
Evet, her şeyi eleştirebilirim, yakınıp yargılayabilirim ama bu bana ne kazandırır ki?
Her şeye karşı savaştım; ama zamanla aslında hiçbir şeyin yanında olamadığımı da anladım.
Her zaman iyileşirsin. Sonra yine yoldan çıkarsın. Rol kesersin.
Uğruna savaşacak bir şeyler bulana kadar, bir şeylere karşı savaşmayı seçersin. Çünkü geriye sadece elle tutulamayan fikirler, mefhumlar, inanışlar ve fanteziler kalır.
Taşlar ufalanır. Ağaçlar çürür. insanlar da maalesef ölür. Yaşamınızda, rayından çıkabilecek şeylerin hepsini fark ettikten sonra hayat yaşanır olmaktan çıkar, daha çok beklemekle geçer.
Kanseri beklemekle. Bunamayı beklemekle. Bütün bunları öğrendim ve artık geri dönüşü yok. Tamamlayamadığım şeylerle dolu olan hayatımda, bir tamamlanmamış olay daha. Artık kaçışınızı planlamanız gerekiyor.
