Kwiaty dzikiej wiśni [wstrzymana]

Prolog

Od zawsze uważano mnie za "margines społeczny". Ciągłe imprezy, alkohol, problemy z nauką i używkami, bogaci i niezainteresowani życiem córki rodzice, niezobowiązujące i krótkotrwałe związki. Każdy widział we mnie "tą złą".

Dlaczego nie spytali mnie, czemu taka jestem?

Czasem zastanawiam się, co źle w życiu zrobiłam i dlaczego akurat mnie spotkały takie sytuacje. Przecież tak samo jak inni jestem tylko człowiekiem. Każdy ma w życiu własną kartę. Od niego zależy, jak wykorzysta szansę na uzupełnienie swojej historii.

Na moje zaufanie zasługuje tylko moja przyjaciółka Daisy Dickson. Znamy się całe życie. Głównie dlatego, że nasze mamy są przyjaciółkami od czasów liceum. Wychowałyśmy się na jednym podwórku, a nasze domy stoją naprzeciwko siebie. Nigdy nikomu nie zaufałam tak mocno, jak jej. Wydaje mi się, że nikomu nie potrafię już więcej zaufać.

Czy znajdę kogoś, komu zaufam tak bardzo, jak jej?

Ciągle mam nadzieję, że z upływem czasu moje problemy znikną, lecz są one ze mną już od dłuższego czasu i nie zapowiada się na to, by odeszły.

Aż w końcu poznałam jego. Moje drugie światełko w życiu pełnym mroku. Po tylu latach walki, w końcu udało mi się z kimś stworzyć zdrowy związek. Prawdziwy związek. Nie chcę go stracić. Nie wiem, jak zniosłabym to, że w moim życiu go nie ma.
Dołożę wszystkich starań, by został ze mną na zawsze.

Czy napewno się uda? Przecież jestem zbyt zepsuta..

Dlatego w końcu postaram się żyć tak, jak powinnam była już dawno.
Szczęśliwa.