"Us" [in my head] | kafamın içindeki "Biz"

(çantamdaki papatya kokusu)

-"Çaldıklarını bırakmalısın."

-"Hiçbirşey çalmadım."

-"Çantandaki papatyaları görüyorum"

-"Sadece bir kaç tane"

-"O bir kaç tanenin seveni yok mu sanıyorsun?"

Çantasından çıkartıp geri uzattığı çiçekleri geri toprağa dikerek bir kaç damla suyu da üzerlerine serpti.

-"Yani yaşayacak mı böyle ? Koparılmış bi kere"

"Solmamışken umutsuzlanırsam şüphe kalır içimde.Hem dedim ya sevenleri var"

"Kim?"

-"Ben,bu tarladakiler,gökyüzü. Seninde sevdiğini sanmıştım. Başında dikilip izlerken"

-"Seviyorum bende!,,,sevdigim icin aldım."

-"Papatya sevemezsin sen."

-"Neden?"

-"Sen öldürecek gibi seviyorsun. Sevgin zehirli.
Sevgi sıcak ve tatlı olur.kokusunu her aldığında gülümsetir"

-"Onlar kokmuyor"

-"Kokuyorlar."

-"Papatya kokusu almıyorum ben"

"Keşke sevseydin..."

Wiheph düşünceleriyle dolu belirsiz kafasını etrafa çevirip geldiği yola doğru yöneldikten sonra

-"Diğer şeyi de bırak"

-"Başka bir şey almadım çantamda başka birsey yok"

"Var..."

Başka birşey olmaadıgına inandırmak için Çantasını ters çevirip boşalttı

-"Bahsettiğim şey, Çiçeklerin kokusuydu."

-"Kokusu mu?"

-"Hala çantadan gelen Papatya kokusunu diyorum."

"Sen delirmişsin.Kokuyu nasıl geri vereceğim"

-"Biraz eşlik et bana. 15 dakika"

-"Seninle oturmam için mi söyledin"

-"Senin gidebilmen için."

-"Tuhaf ve çok kafa karıştırıcı birisin"

-"Döndüğünde bileceksin.
Şimdi meraksız ve bana eşlik eden biri ol."

Bir kaç dakika sessizce papatyaları izlerken niwha'ya değdi bir an wiheph'in gözleri. Uzun uzun izledikten sonra papatyaların üzerine doğru uykuya daldı.

Wiheph Uyandığında Papatya bahçesinin girişinde, hemen yerde uzanmış buldu kendisini.
iki orman arası geçişi lanetleyen peri, girmeye çalışan herkesin oracıkta uyuykalacağını ve rüyasında Papatya bahçesinin koruyucusu niwha ile karşılaşıp Uyandığında yine aynı senaryoyu tekrarlayacaktır.
Taa ki,,, Papatya çalmayana dek.

Ama her gidişinde papatyaların güzelliğine kapılıp onlardan bir kaç tane toplayan wiheph,aynı bahçede yılllarını geçirir.

Sonunda wiheph Papatyaları koparmak için tuttuğunda burnuna gelen kokular onu etkilemeye başlar.
Daha da eğilip derin bir iç çekişle tüm papatya kokusunu içine çekip koparmak için tuttuğu daldan yukarı doğru çıkarak papatyanın zarif beyaz yapraklarına kadar ulaşır.
dokunuşundaki sevgi, parmak uçlarından papatyaya sarılır sanki.

Uyandiginda ilk kez gordugu herseyi hatırlayan wiheph papatya tarlasına bakarak gülümser ve tarlanın tersi yönüne doğru ilerlerken mırıldanır

-"Kokunuzu çaldığımı söylemeyin"

Niwha :

Wiheph'in cebindeki papatyalar Niwha'nın wiheph uyurken hediye ettiği çiçeklerdi.
en özel sarı papatyaları verirken şöyle fısıldadı

-"koparılmadılar,solmayacaklarda. Sana arkadaşlık edecekler.Burayı ve beni hep hatırlaman için"