ÖLÜMCÜL KÂBUS

Başlangıç

Merhaba arkadaşlar.
Hikayeyi yanlışıkla silmem üzerine tekrar yazdım . Değişiklikler var tabiki. Ilk bölüme göre biraz kısa ve yine ilk bölüme göre biraz sıkıcı olabilir. Olayların başlangıç yeri olduğu için ,ama bu sizi aldatmasın. Iyi okumalar.

Medya =Jason

→VOTE+YORUM←

Yine sıradan bir gündü. Jason her sabah olduğu gibi yataktan kalmakta zorlandı ama nihayetinde başardı. Hemen mutfağa yöneldi. Ekmek Kızartma makinasına iki dilim ekmek koydu. Onlar olana kadar elini, yüzünü yıkamak için lavaboya gitti. Döndüğünde ekmekler kızarmışti. Her zamanki gibi iki dilim ekmeğin arasına biraz salam koydu. Bu onun vazgeçilmeziydi. İşi unutmuştu. Saate baktı ve saatin 09 : 33 olduğunu gördü. Evden çıkmak için biraz geç kalmıştı. Hemen masadan kalkıp yatak odasına gitti. Üstünü değiştirip evden çıktı.

İşyerine doğru yürüyordu. Jason bugün kendini çok enerjik hissediyor, küçük çocuklar gibi yolda sesli şarkılar söylüyordu. Yoldan geçenler sanki Jason'a deli gibi bakıyorlardı. Jason hiçbirini takmıyor yoluna devam ediyordu. Çok geçmeden kendini çalıştığı avukatlık bürosunun önünde buldu. Zorlu bir iş günü onu bekliyordu. Derin bir nefes alarak içeriye yöneldi. Herkese selam verdikten sonra kendisine ayrılan bölüme geldi. Masanın üstünde bir yığın kağıt vardı ve hepsi imzalanıp dosyalanmayı bekliyordu. Çok geçmeden raporlamaya başladı. Çalışırken zamanın nasıl da geçtiğini anlamış değildi. Gözlerinin kızardıginı hissettmesine rağmen daha önundekilerin yarısı bile bitmiş değildi. Gözlerini dinlendirmek için masaya kafasını koydu ve göz kapaklarına daha fazla hakim olamadı ve kendini uykunun masum kollarına bıraktı. Daha sonra bir okulu andıran bir zilin çalmasıyla irkililerek ayağa zıpladı. Öğle yemeğine çıkış vakti geldi. Masadan kalktı ve elini cebine attı, cüzdanının yerinde olmadığını farketti. ' ' Bu ne aksilik böyle " diye söylendi. Bütün ceplerini tekrar tekrar aradı fakat hep aynı sonuç; yoktu. Cüzdanını yatağının yanindaki sifonyerin üstünde bırakmıştı. Ne yapacaktı ,akşama kadar aç mı kalacaktı ?İş arkadaşlarından bir miktar para istemeyi düşündü. Fakat utandigi için kafasında geliştirdiği plan suya düştü .Aç kalmayı tercih etsede moralini bozmadı. " En azından imzalayıp dosyalamaya devam edeyim de akşam erken çıkarım " diye avuttu kendini. Tekrar masasına oturdu ve yaptığı ise devam etti. Herkes öğle yemeğinden döndü ve işlerine koyuldu. Ikinci yarının sonunda tekrar aynı zil çaldı. Ama bu seferki işin bittiğini işaret ediyordu. Fakat cikmadan önce avukatların görevlendirdiği burnu havada olan sürtük görevliler evrakları kontrol ediyorlardı. Jason'un önundekiler daha bitmedigi için biraz telaşlanmamis değildi. Sıra Jason'a geldi . Önundekileri ,sürtükler görünce bütün iş arkadaşlarının önünde bir ton laf ettiler. Rencide edilmişti, gururu kırılmıştı, utandı. O anda adamı gırtlaklayası geldi. Fakat elinden gelen tek iş bu olduğu için sinirlerine hakim olmayı öğrendi.

Bürodan çıktı ve eve doğru yürümeye başladı. Sinirliydi, asabiydi hem de açlığın verdiği stresten gözü kararmıştı. O anda biri ona yanlışıkla çarpsa orada kavga cikaracakti. Biraz ilerledikten sonra kuytu bir köşeden kadın Sesleri geldiğini duydu. Bunlar imdat cigliklariydi. Hemen oraya yöneldi, duvarın arkasına geçip izlemeye başladı. Adam kadına hiç acımadan dövüyordu. Jason'un içinden çıkıp yardım etmek geliyordu. Fakat korkuyordu çünkü; adamın elinde tabancası vardı. En sonunda cesaretini toplayıp ortaya çıktığında adam kadının göğsüne doğru altı el ateş etti. Jason ortada ne yapacağını bilmez halde bekliyordu. Aklına birden koşup gitmek geldi. Aklına uydu ve eve doğru koşmaya başladı. Ne olduysa o anda oldu. Jason'u farkettiler. Olan gücüyle eve doğru koşmaya başladı. Kalp atışları o kadar hızlıydı ki sanki kalbi yerinden firlayacakmis gibi hissetti.

Bir iş dönüşü bir cinayete tanıklık oldu ve artık Jason da bu işin bir parçası oldu. Istemese de o adamlar tekrar onu bulacaklardi. Ve Jason aklına gelenin başına gelmesinden korkuyordu.

↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓
→VOTE+YORUM←
↑↑↑↑↑↑↑↑↑↑↑↑↑↑↑↑↑