Laat me met rust!

hoofdstuk 1

Pov Nikkie

"Nikkie, Nikkie, NIKKIE!" Langzaam word ik wakker. Ik open mijn ogen en kijk in het gezicht van mijn moeder. "Nikkie word wakker". Echt ik vind haar lief enzo maar niet als het zo vroeg is. Hoe laat is het eigenlijk? "Nikkie je kan niet te laat komen op je eerste schooldag!" Ik kijk op mijn wekker en zie dat het 7:27 is. Oja ik moet nog een half uur fietsen. Waarom zijn we ook al weer verhuisd? Ik sta op met een zucht en loop naar mijn kast. "Mam ik kleed me nu om en dan ga ik zo ontbijten"." Oke is goed ik kaak we vast je brood en kan je zo weg". "Dankje ma". Snel pak ik een spijkerbroek en een rood geblokt bloesje. Ren naar beneden. prop een broodje in mijn mond. doe mijn jas en schoenen aan, pak mijn fiets en ga op weg naar school.

Als ik op school aankom loop ik naar de conciërge. "Hallo ik kom mijn rooster ophalen. Ik ben hier nieuw". "Dan ben jij vast Nikkie de Bruin". Ik kijk in ogen van een middelbare vrouw met kort bruin haar en een vriendelijk gezicht. "Ja inderdaad". "Welkom ik ben mevrouw de Leeuw ik geef Nederlands. Hier is je rooster. Ik laat je nu je mentor en je klas zien". Snel liep ik achter haar aan. Onderweg dacht ik er nog aan hoe groot de school is en hoe ik ooit de weg kon vinden. Voor ik het wist stond ze al stil en moest ik oppassen om niet tegen haar aan te botsen. "Je moet even kloppen en dan wachten tot ze zegt dat je binnen kan komen". Voor ik het wist was ze al weg. Ik klopte op de deur. "You can come in!" Ik maak de deur open en kijk in alle gezichten die mij aanstaren. "Hallo ik ben Nikkie". "Hallo ik ben je mentor en tevens je Engels docent mevrouw Nieuwendijk". Ik kijk naar de Engels docent ze is klein en mollig met lang blond haar. "Je kan naast Olivier gaan zitten. Daar achterin". Ze wijst naar een jongen achterin de klas met kort blond haar en opvallende blauwe ogen. Ik loop naar achteren en ga zitten. "Hoi ik ben Olivier". "Hey ik ben Nikkie maar ik denk dat je dat net al heb gehoord". Hij moet lachen en ik kijk naar de schattigste lach die ik ooit had gezien. "Olivier wil jij Nikkie helpen met deze week totdat ze de weg weet?" "Ja is goed". Nog steeds kijkt hij mij schattig aan, zo schattig dat ik ervan moet blozen. Ik mompel dankjewel en probeer me weer te concentreren op de les.

comment wat je vind ik ben erg benieuwd vind je dat ik door moet schrijven of vind je het niks laat het please weten. Als je tips hebt graag zeggen want misschien verwerk ik het erin.