Our Destiny [OUR SERIES #3]

PROLOGUE

"Hey, are you free tonight?" The flirty woman seductively sat on my lap. Agad ko siyang hinawi at tinulak palayo. 

“I’m not available.” supladang sagot ko at muling pinaglaruan ang baso kong may laman na inumin. 

Kakagaling ko lang sa resthouse ng Ramos. We’re here, together with my cousin, her girlfriend and their friends to celebrate our graduation. I left the other inside the resthouse dahil ang ingay nila. I want to drink and have some time alone. 

I can’t relate with those people. Hindi sila gaanong seryoso sa buhay na tinatahak nila. Meanwhile, I don’t have time to play. I need to do my responsibilities lalo na’t namumuhay na lang din ako mag-isa. 

I am so strict with myself. My morals cannot be bent by any other people and I have my own principle. I don’t care about what other people may feel if they cross the line, they’ll get what they deserve. 

“Hey Sir,” may isang waitress na lumapit sa lalaking katabi ko. 

It is really that easy to overhear their conversation since nasa counter kami at magkatabi pa ang upuan namin ng may kaedaran nang lalaki na nilapitan ng waitress. 

“Yes, may regalo ka ba sa ‘kin sa gabing ito?” Agad akong ngumiwi nang mapansing ang bastos ng naging tono ng lalaking iyon. 

“Meron po. May batang babae na ibinenta ng tatay niya dito sa bar kaninang umaga.” tumawa pa iyong babae. 

Niluwagan ko ang tie ko at agad na uminit ang batok ko. I gritted my teeth before drinking my shot. 

“Oh, a girl? Hm,” napaisip naman iyong lalaki. 

“Hindi siya gaanong mahal sa isang businessman na gaya mo sir.” 

My tongue played with my teeth dahil sa inis sa naririnig ko. I just couldn’t understand how this kind of system still works. 

I am a bit sensitive when it comes to family matters. As a child who grew up alone, my blood boils with those guardian who treats their child like a fucking business. 

“Two hundred fifty thousand pesos sir.” tahimik at sarkastiko akong natawa sa kinauupuan ko. 

Two hundred fifty thousand pesos for a fucking child?! Is this a fucking joke? 

“Hm, mahal para sa isang-” 

“Wala pang experience ang bata sir. Mukhang inosente pa. Kanina pa siya naghihintay sa da-” 

Hindi ko na kinaya ang mga naririnig ko kaya umalis na ‘ko sa bar na iyon at nagpahangin sa dalampasigan. 

Naglakad lakad ako roon upang gumaan ang pakiramdam ko at mawala lahat ng mga iniisip ko. Nakapamulsa akong naglalakad habang tinatanaw ang madilim na langit at ang milyon milyong bituin nito. 

“Kayo po ba ang susundo sa ‘kin?” mabilis na bumaba ang tingin ko sa batang nagsalita sa harap ko. “Kanina pa po ako naghihintay.” Her eyes sparkled. 

Natulala ako sa mukha niya. Ang kinis ng buong mukha ng batang ito, katamtaman ang taas ng ilong niya at mapupula ang labi niya. Her jaw is perfectly sculpted at medyo malaman iyong pisngi niya. 

Umawang ang labi ko habang tinitignan siyang nakatingala sa ‘kin. Ngumuso siya habang nakatingin sa mga mata ko. She then took my hand inside my pocket and intertwined it on hers. 

“Malamig po.” malambing at mukhang nagtatampo pang aniya. 

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Nagugulat ako sa kilos niya. Ang I couldn’t understand how my heart raced. Kanina lang ay nilalamig ako ngunit nag iba ata ang ihip ng hangin.