"Okay, mga anak. May ia-announce lang ako bago tayo mag dismiss ng klase." Sabi ng teacher namin sa Filipino. It has been months since I came to this school, I am a transferee here. My classmates are nice naman, some are...just okay.
Hindi ko kasama ang mga pinsan ko dito sa bago kong school dahil nasa iba silang school, pero malapit lang naman dito samin. Kasama kasi ako sa STE program at dito lang sa school na 'to meron no'n. Mayroon naman sa ibang school, kaso malayo na sa bahay namin.
"We will have a Journalism contest dito sa campus. Sino ang mga interisado?" Tanong ng teacher namin.
Breathe.
One.
Two.
Three.
This is where I belong — journalism. I am passionate about being a journalist. I am joining contest of journalism eversince I am in elementary. I reached Regional, too. That's how I love journalism.
I raised my hands as I looked down at my feet, trembling. This is what I don't like being in this program, every single person here is smart and you have to be competitive if you are aiming for the top.
"Okay, Phoebe. You are one of the contestant na. Punta nalang kayo mamaya sa library, doon gaganapin 'yong patimpalak mga anak. Sabihin niyo nalang sa teacher in charged kung ano 'yong category niyo. Goodluck!" Said by my teacher, then dismissed.
Dalawang subject 'yong lumipas bago kami pumunta sa library. Excited na 'ko, matagal ko rin hinintay 'to. Buti nalang may ganito dito.
"Good morning, mga anak. Go to your respective category, may mga signage doon. Nandoon na rin 'yong gagawin niyo. Good luck!" Mukhang mabait 'yong teacher in charged. Sana maging coach ko siya.
News writing ang category ko. Noong elementary ganoon na rin naman, news writing. Puro nalang news writing. Wala, eh, ito talaga ang gusto ko. Siguro na 'ko dito.
An hour have passed and I already finished the news I am working to. Actually, I finished earlier than the standard time, I just double checked my work.
"We will announce sa Monday 'yong winners. Nandoon naman kayo sa flag ceremony. Salamat sa pagsali mga anak!"
Bumalik na rin kami sa room after that. Uwian na rin naman, cleaners lang ako. Na-explain pala sa amin kanina na ang 1st and 2nd lang 'yong kukunin para ilaban sa magiging contest sa ibang school. Eddis level ang tawag doon, labanan bawat district. Medyo madali pa 'yon dahil kaunti pa lang ang kalaban, pero kapag nakaabot kana sa Division, medyo mahirap na. Magagaling na kasi nang sobra 'yong mga nandoon.
Monday na naman, tinatamad akong bumangon pero naalala ko na ngayon pala 'yong awarding ng winners. Medyo kinakabahan ako.
Araw- araw kapag may pasok, alas- 4 ako nagigising kahit 6:30 pa ang pasok ko. Ako lang kasi nagluluto ng pagkain ko. Given na mayaman kami pero ayaw ko pa ring istorbohin 'yong mga kasambahay namin, pagod 'yong mga 'yon. Kapag naman hindi na kaya ng katawan ko na gumising nang ganon kaaga, pinagluluto pa rin naman nila ako.
"Good morning mga anak! Bago tayo bumalik sa respective rooms natin maga-award lang muna ako ng mga nanalo noong nakaraang Linggo sa patimpalak ng mga mamamahayag sa Filipino at English. Saglit lamang ito."
Habang binabanggit 'yong mga pangalan ng mga nanalo bawat kategorya, pabilis nang pabilis tibok ng puso ko. Huli atang babanggitin 'yong sa akin. Pero 3rd to the last na 'to.
"Okay, last na 'to para sa patimpalak ng mamamahayag ng mga mag-aaral sa Filipino. Pagsulat ng Balita, mga anak."
"3rd, Natalie Anne Dejesus!"
"2nd, Charleson Kevin Jacinto!"
"At ang last but not the least, ang first placer natin para sa kategoryang pagsulat ng balita, Phoebe Agathieys S. Madrigal!"
As I walked to reach the stage to get ny award, students are clapping as if they know me that much. Well, I appreciate that they are clapping for me but I just know that most of then just clapped their hands because the others did.
After the awarding we are now here waiting for the head coach and the coaches per category. All of us, the Filipino journalist, are gathering here at the library.
"Okay, mga anak. Pasensya na nalate kami, 'no. May inasikaso lang saglit. Bago natin simulan 'yong meeting, naisip ni ma'am na magsagawa tayo ng introduce yourself and then shake hands sa mga tao dito, okay ba 'yon? Para naman may idea kayo sa isa't- isa."
Lahat nagpakilala, pero may isa lang na nakakuha ng atensyon ko. Senior namin 'to kaso from regular class siya, star section.
"Good morning, my fellow journalist. I am Kenrou Zekerious G. Astro. I chose the category of sports writing. I hope we all get along to this journey."
His physical features are just wow. He has thick brows, long eyelashes, his eyes are narrow, his skin is fair, and he is much taller than me. His glasses compliments his features more. He is the perfect representation of Taylor's song lyrics, "he is tall and handsome as hell" because he is.
"Good morning po. I am Phoebe Agathieys S. Madrigal. I have joined journalism in the category of news writing when I was in elementary. I hope all of you will treat me nice because I will give the same treatment. Thank you po and nice to meet you all."
"Talaga naman. Sinabi ko na mag-shakes hand, eh. Mga nagkakahiyaan pa."
"Anyways, mga anak. Yung magiging schedule ng training niyo is; yung grade 10 and 8 ay morning session. Then, yung 9 and 7 at afternoon para sakto sa schedule niyo at hindi matamaan yung klase niyo."
"Pero, kapag malapit na 'yong presscon, magiging whole day ang training. Ayos ba 'yon? May papapirmahan nalang ako sa mga teacher niyo about sa training na whole day, kapag malapit na."
"Thank you po, ma'am."
I was just casually writing the task given by my coach when someone talks.
"Guys, pagkain daw po," oh....Si kuya Kenrou.
I didn't talk. It's not because I have a crush on him, a little. It is because I am shy around people. I am scared of the strangers that surrounds me... the fact that I don't know them scares me more.
"Zek, may crush kana ba? Or si ano pa rin?" Asked by her classmates na journalist rin. Naririnig ko usapan nila because we are just in one room.
"Hindi na, huy. Matagal na 'yon. May ina-eye ako ngayon, eh. Nakita ko siya a few months ago pa," sagot niya naman. So, may crush na siya. Ano ba 'yan, ngayon nalang ulit ako nagkagusto sa isang tao, talo agad.
"Explain mo nga samin yung features, or kahit ano tungkol sa kan'ya. Ayaw mo mag-drop ng name, eh."
"STE siya."
Ah, classmate ko.
"Hmm, singkit."
May classmate din akong singkit, pero baka sa grade 10 tinutukoy niya.
"Lower grade sa atin. Mas bata sa akin, of course."
P'wedeng classmate ko, or baka grade 8. Hindi naman siguro siya magkakagusto sa grade 7 dahil sobrang bata.
"Nawawala eyes niya kapag ngumingiti. Ang cute."
Ah, baka si Angelica. Singkit 'yon, eh. Tapos nawawala mata kapag ngumingiti.
"Matangkad. Pero, mas matangkad ako."
So, hindi si Angelica. Maliit 'yon, eh. Matangkad ako, singkit, at STE student. Pero, baka hindi naman ako 'yon.
"Maikli 'yong buhok."
Hmm. Maikli 'yong buhok ko pero si Hani rin naman.
"Magaling kumanta or maganda boses."
"Hirap naman hulaan niyan, Zek. Sino ba kasi 'yan?"
"Phoebe"
What?! Ako?! Eh, ngayon pa nga lang ako nagkakagusto sa kaniya, bakit ako?"
