850 Gün.

847-

｡･ﾟﾟ･.・゜. ゜・　⋆⁺｡˚⋆˙‧₊     ･ﾟﾟ･｡⋆｡°✩ ⋆⁺｡˚⋆˙‧₊✩₊‧˙⋆˚｡･ﾟﾟ･　⋆⁺｡˚⋆˙‧₊     ･ﾟﾟ･｡
｡･ﾟﾟ･　⋆⁺｡˚⋆˙‧₊     ･ﾟﾟ･｡.・゜. ゜・.・゜. ゜・☾・゜.゜・．
｡･ﾟﾟ･　⋆⁺｡˚⋆˙‧₊     ･ﾟﾟ･｡｡･ﾟﾟ･　⋆⁺｡˚⋆˙‧₊     ･ﾟﾟ･｡.・゜. ゜・.・゜. ゜・
ꕀꕀꕀꕀꕀꕀꕀꕀ𓊝ꕀꕀꕀꕀꕀꕀꕀꕀ
𓆛 ˚｡ ° ˚.・゜. ゜・｡ ° ˚｡ ° ˚｡ °  ˚｡ ° ˚｡ 
˚｡ °  ˚｡ ° ˚｡ ° 𓆝      ・｡ ° ˚｡ ° 𓆞
˚｡ °𓆝 ˚・｡ ° ˚｡ ° 𓆞｡ °𓆞˚｡ °
𓆟. ° .• .  .• ° . 𓆟 . ° .• .𓆞｡ ° ˚.・゜.

❝Büyük seven kalbin acısı küçük olmaz.❞

Ben annemi, çok büyük sevdim. O yüzden mi acım dinmiyordu? Meleğimi çok sevidim diye mi kalbim sadece acı için atıyordu?

–Alçin Ölükan

3. Gün

2. Sayfa

Merhaba!

Dün yazmadım, çünkü o gün sadece oturdum.

Evet, oturma günleri yaparım.

Hayatı sorgularım, yaşamak gerekli miydi?

Hayır.

Peki ya, yaşatmak?

Belirsiz.

Ben Ölüydüm. İnsan Ölüsü.

Cesettim; Kokuşmuş, ölmüş ama kimse fark etmemiş. Nasıl fark ediceklerdi ki?

Kimsenin hayatında yoktum.

Ne bir sevgilim, ne de arkadaşım olmuştu.

Okul hayatımda, kimse benimle konuşmazdı. Öğretmenler bile.
Derslerim İyiydi.

Beni bitiren, 18 yaşında 12. Sınıfta sınava hazırlandığım zaman olmuştu. Annem... Ölmüştü.

Hastalığı varmış meğersem, meleğimin. Üzülmeyeyim diye söylememiş.

Üzülseydim ,ne yazardı anne? Şimdi sen yoksun. Ban daha perişhanım. Ben bir anne değil, bir aile, bir ev, bir yuva, bir cennet kokusunu kaybettim.

Annem benim iyiliğimdi. Özlüyorum meleğim seni. Cennet kokunu.

Neredesin meleğim? Unuttun mu beni... O kadar mı hak etmedim sevgiyi meleğim?

Melekler, ölmezdi hani?
Ne oldu sana! Neredesin? Hani melekler ölmedi ha!

Kandırdın beni anne... O etkilendiğin hikayedeki, avcı oldun anne...

Kanadımı kırdın anne. Sadece sen değil. Herkes.

Anne diyordun ya hani, ağladığını görürsem üzülürüm diye.

Senin için ağlamıyordum. Sen her şekilde anlıyordum ağladığımı. Ne kadar zorbalık görsemde, annem üzülmesin diye ağlamıyordum.

Şimdi yoksun anne, göremezsin, üzülmezsin.

Ağlıyorum. Her gün ağlıyorum.

Ne oldu, biliyor musun? Göz yaşlarım, kıp kırmızı oldu. Kanmış bu anne. Gözlerim kızarık her gün.

Aynı ismim gibiyim, kırmızı küçük bir kuş.

Senin bıraktıkların ile yaşıyorum anne. Onlar bittiğinde ne yapıcam?

Bir arayanım, soranım yok.

Sen hep derdin, arkadaş edin bir gün ben olmazsam ne yaparsın! diye.

Bende, anne sen beni bırakmazsın ki? Neden sen olmayasın! Demiştim.

Keşke seni dinleseydim anne.

Şimdi anladım küçükken neden öyle dediğini.

Meğersem, hastalığın yüzündenmiş.

Biliyormuşsun ölüceğini. Kaç yıldır bana söylemedin anne!

Tedavi varmış, Neden gitmedin? Niye gitmedin meleğim?

Her şeyi anlasam bile.. Neden ölmek istedin meleğim?