အတၱ ရဲ႕လက္က ေက်ာက္ပတ္တီးကို ျဖဳတ္ဖို႔ ေဆးခန္းကို
သြားခဲ့ၾကၿပီး အတၱလည္း သူ႕ဟာသူ ျပႆနာရွင္းဖို႔ ေျပး
သြားၿပီ။ သူနဲ႔ ဟန္ရာဦးကလည္း အိမ္ျပန္ရဖို႔ပဲက်န္တာမို႔
အကိုႀကီးလြင္မင္းေခါင္ကို အားနာတာနဲ႔ ခဏေလာက္စကား
ေျပာ႐ံုေလးကိုေတာင္ ျဖစ္ပ်က္ေနလို႔ စကားစျဖတ္ၿပီး ထြက္
လာခဲ့ရတယ္။
ဒါနဲ႔တင္ မၿပီးေသးဘဲ ဟန္ရာဦးက အျပန္လမ္းတြင္ ကားကို
ပါေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ေမာင္းေနေတာ့ တိမ္ညိဳေရာင္
မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဆဲမိပါေတာ့သည္။
" ေဘာေကာင္ရ မင္းကားကို လူလိုသူလိုမေမာင္းႏိုင္ဘူး
လား...ငါ မူးလာၿပီ "
ု"ဘာလဲ အရမ္းမူးေနတာလားမင္းရဲ႕ ေဒါက္တာရမ္းကုဆီ
ျပန္ေခၚသြားေပးရမလား ေျပာ"
အရိွန္ကုန္ေမာင္းၿပီး ေရွ႕ကကားေတြကို ယိမ္းထိုး
ၿပီး ေက်ာ္တက္ေနတဲ့ ဟန္ရာဦးေၾကာင့္ တင္းၾကပ္ေနတဲ့
လံုၿခံဳေရးခါးပတ္အျပင္ အေပၚက ကားလက္ ကိုင္ကြင္းကို
ပါ အကူညီယူထားရသည္။
ဒီၾကားထဲ အကိုႀကီးလြင္မင္းေခါင္ကိုပါ ပုတ္ခတ္ေနျပန္တဲ့
ဒီေကာင့္ရဲ႕ ေခါင္းထဲက အေတြးေတြကို တိမ္ညိဳေရာင္ နား
မလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနပါ၏။
" သူမ်ားကို ဒီေလာက္ေတာင္ေျပာဆိုေနတာ
မင္းကို အကိုႀကီးလြင္မင္းေခါင္က ဘာလုပ္ေနလို႔လဲ
တစ္ဖက္သားကို အျပစ္မရိွဘဲေျပာဆိုတာ မင္းအရမ္းမ်ားေနၿပီ လူမူေရးဆိုတာကို နားမလည္ဘူးလား"
သူစိမ္းအတြက္နဲ႔ ကပ္ကပ္လန္ေအာင္ ျပန္ေျပာေနတဲ့ တိမ္ညိဳ
ေရာင္ ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး သူစိတ္ထဲမွာလည္းေထာင္းခနဲျဖစ္
သြားသည္။ ကားကို လမ္းေဘးကပ္၍ ဘရိတ္နင္းကာ
ရပ္လိုက္သည္။
"မင္း အဲဒီ့လူအေၾကာင္းဘာသိလို႔လဲ
သူမင္းကို သေဘာေကာင္းေနတာသူ႕မွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ရိွၿပီးသား.ငါက မင္းကိုစိတ္ပူလို့
ေျပာေနတာ "
အသည္းသန္ ဆရာႀကီးလုပ္ၿပီးသူ႕ကိုစိတ္ပူလို္႔ဆိုတဲ့ အခါမွာ
တိမ္ညိဳေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းကိုမဲ့၍...ဟန္ရာဦးကို ျပန္ေမး
လိုက္ပါသည္။
