Toen ik je zag

Hoofdstuk 2

Een paar dagen later was het zover. Mijn kennismakingsgesprek met de nieuwe mentor. Sofie had haar gesprek al gehad. Ze zei dat het goed was gegaan en dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Natuurlijk ging het goed bij haar. Zij heeft leuke ouders, een jonger zusje waar ze het supergoed mee kan vinden en ook op school is zij de perfecte voorbeeld leerling. Ik moet zeggen dat ik het ook niet slecht heb, maar bij Sofie leek alles gewoon vanzelf te gaan. We zijn al best even vriendinnen. Vorig jaar kwam ze bij mij in de klas. Ze was hier net naartoe verhuisd en ik mocht haar rondleiden op school. We hadden gelijk een klik. Sindsdien is ze altijd mijn vriendin gebleven en zijn we steeds meer naar elkaar gegroeid. Ik was blij dat ik weer zo'n goede vriendin erbij had gekregen. Ik heb er niet zoveel namelijk. Niet dat ik dat erg vind hoor. Ik ben blij met de vrienden die ik heb. Toch mist er ergens iets. Ik loop door de gang naar ons mentorlokaal. 'Wat zal mevr. de Wit moeten weten van mij?' Dit was namelijk een vraag die ze ons meegaf, zodat we voorbereid op gesprek kwamen. Ik heb lang getwijfeld wat het antwoord zou gaan zijn, maar zelfs nu ik voor de deur sta weet ik het nog steeds niet.

Ik klopte op de deur en iemand zei: "Kom binnen". Ik deed de deur open en ik zag dat Mevr. de Wit aan het bureau zat. Ze wees naar de stoel die tegenover haar stond en ik ging zitten. Ik weet niet waarom maar toen ik daar zat werd ik ineens zenuwachtig. 'Het is maar een kennismakingsgesprekje. Geen reden om zenuwachtig te zijn, toch?' Met deze gedachten probeerde ik mezelf wat te kalmeren. "Hoe gaat het met je?" vroeg Mevr. de Wit terwijl ze mijn dossier bekeek. "Goed" zeg ik. Niet dat dit helemaal waar was. Ik had mijn eerste onvoldoendes voor Nederlands en Aardrijkskunde al binnen en was al 2x te laat gekomen in de afgelopen 3 weken. Mevr. de Wit kijkt me aan. "Mmm. Weet je dat zeker?" Ik zucht en begin te vertellen. "Oké het gaat nog niet helemaal perfect op school, maar ik doe echt mijn best." vertel ik. "Dat zie ik, alleen je cijfers blijven daar nog op achter. We hebben je over laten gaan op de voorwaarde dat je bijles gaat krijgen voor Nederlands. Gezien je punt lijkt mij dit ook geen overbodige luxe." Ik zuchtte. Ergens had ik gehoopt dat ik hier onderuit zou komen, want bijles krijgen van Meneer Sprado wordt niemand gelukkig van. Mevr. de Wit ging verder: "Wat betreft die bijles, het is nog niet helemaal duidelijk wie dat gaat doen. Volgende week kun je een mailtje verwachten met meer info. Heb je verder nog vragen?" "Nee" zeg ik en loop richting de deur. "Tot volgende week Mevr. de Wit." "Noem mij alsjeblieft gewoon Minke. Anders voelt het zo formeel." Ik glimlachte. Gek genoeg voelde ik geen spanningen meer. Het was alsof iets in mij zei dat ik haar kon vertrouwen. Dat ik veilig zou zijn. 

Ik doe de deur dicht. Dit gesprek ging beter dan ik had verwacht. Op automatische piloot loop ik naar mijn fiets, tot ik me bedenk dat ik mijn jas in mijn kluisje ben vergeten. Ik loop snel naar binnen en loop naar mijn kluisje. Als ik langs het muzieklokaal loop, word ik afgeleid. Ik blijf spontaan stil staan. Het geluid van een gitaar klinkt door de deur, de gang op. Ik kijk stiekem naar binnen. Een jongen van ongeveer mijn leeftijd zit voorovergebogen om de snaren goed te kunnen zien, terwijl hij speelt. Als ik zie dat hij opkijkt, wil ik snel verder lopen. "Je mag best binnen komen." Hoor ik hem zeggen. Twijfelachtig draai ik mij om en loop ik het lokaal in. "Je bent echt goed." zeg ik. "Nog niet zo goed als ik zou willen" zegt de jongen lachend. "Ik zou willen dat ik gitaar kon spelen, maar ik krijg altijd last van mijn vingers als ik de snaren indruk." zeg ik. "Je moet ook een beetje doorzettingsvermogen hebben. Bij mij deed het in het begin ook pijn, maar je raakt eraan gewend," antwoordt de jongen. "Hoe heet je als ik vragen mag?" "Ik ben Lola." antwoord ik. Hoe heet jij? "Ik ben Seff." "Ben je nieuw hier op school?" vraag ik. "Ja. Ik ben net voor de zomervakantie verhuisd. En nu ga ik hier naar school. Op mijn oude school zat ik vaak in het muzieklokaal tijdens de pauze of na school. En nu zat er niemand, dus dacht ik die kans laat ik niet liggen." gaat Seff verder. "Als je wilt mag je het ook een keer proberen." Ik kijk op mijn telefoon. Shit! Het is al bijna half 5 en ik had beloofd om vanavond te koken. En natuurlijk had ik het nog niet voorbereid en moest ik nog langs de winkel. "Een andere keer. Ik moet gaan, doei." zeg ik." "Wacht! Voordat je gaat, zou ik je nummer mogen? Dan kan ik je appen als ik hier zit." Ik geef hem snel mijn nummer, voordat ik naar mijn kluisje ren om mijn jas te pakken en daarna naar de winkel te gaan.