Het was januari 2022. Mijn leven begon te verlangen naar iemand. Genoeg teleurstellingen in de liefde gehad in mijn leven. Een maatje dat was wat ik zocht. Al snel kwam het idee om de Tinder app erbij te pakken. Al na een paar uur zag ik iemand die enig sinds aan mijn eisen voldeed. Grappige bio, muzikaal en creatief. Gelijk swipte ik naar rechts en ja hoor met succes. Zonder enige twijfel stuurde ik hem een bericht. Vanaf het eerste minuut raakte ik geïntrigeerd in hem. Het gesprek verliep anders dan de gesprekken die ik met andere had. Eindelijk iemand die niet oppervlakkig is en een beetje verstand heeft. Zijn filosofische kant intrigeerde me. Na een aantal gesprekken kwamen we er achter dat we een gemeenschappelijke vriend hadden. Dit maakte het voor mij ingewikkeld, mijn verstand zei nee je kunt dit niet doen. Toch kreeg ik hem niet uit mijn hoofd en besloot het open en bloot met jou te bespreken. Hij had er verder geen probleem mee en na wat communicatie met de gemeenschappelijke vriend hij ook niet. Wat hield mij nog tegen? Niks...
De communicatie verliep minder. Ergens had ik het idee dat hij mij niet meer zag zitten. Al snel kreeg ik door dat hij de tijd voor dingen neemt. Uiteindelijk trok ik de stoute schoenen aan en vroeg ik om je telefoonnummer zodat we verder konden communiceren via whatsapp. Hij gaf me zijn nummer. Dit was het begin van alles.
Weken lang hadden wij uren lang per dag intensief contact. Zonder dat we elkaar gezien hadden. Het openstellen naar andere mensen was voor mij lastig, maar juist jij gaf me het geborgen en veilig gevoel. Vanaf het moment dat ik opstond tot dat ik ging slapen dacht ik aan jou. Je stuurde berichten als "hoe gaat het met je, wat doe je nu?" Na een aantal weken intensief appen besloten we om af te spreken.
