GÜZELİM <ChanBaek> *Omegaverse*

0.5

Keyifli okumalar

Baekhyun'dan

'Sen sar ben hoş olurum güzelim"

Onu göğsünden ittirip kendimden uzaklaştırdım beklemiyor oluşundan gerilemek zorunda kalmıştı şaşkınca suratıma bakıyordu ne yapabilirim ortamı bozmuştu...

Aynaya dönüp saçlarımı düzeltmeye başladım. Bir yandan saçlarımla ilgilenirken diğer yandan beni izleyen adama aynadan bakıyordum. Gözleri saçlarımdaki ellerimdeydi.

"Sen çok sarhoş olmuşsun. Bay Park en iyisi evinize gidin."

Saçma bir yapıda kurduğum cümleyi içimden tekrarladığımda ortaya çıkmaya hazırlanan pişmanlığım ve utancımı bastırarak hâla şaçlarıma bakan adamı izliyordum. Hareketlenmesiyle gidecek olduğunu gördüğüm adam duygularımı değişitirip üzüntü ve hayal kırıklığına çevirmişti. Ondaki bakışlarımı çekip gevşeyen kravatımı çıkartıp katlamaya başadım.

Bir anda bana arkadan sarılmış göğsünü sırtıma yaslamıştı gözlerim şaşkınlıkla aynadaki yansımamıza değdi. Burnu saçlarımın arasında gezinerek enseme bir öpücük kondurdu. Elleri belimi sıkıca kavradı. Nefesinin sıcaklığı ensemden tüm vücudumu sararken beynim işlemeyi bırakmış kalbim kementleri eline almış dört nala göğüs kafesimi delercesine atıyordu.

Bir süre olduğu yerden burnunu çekmedi. Bende çekilemedim hareket edecek gücü bulmadım, gözüm hala aynadaki yansımamızdaydı. Fısıldayarak konuşmaya başladı

"Gidemem."

Bendeninin sıcaklığı ile çoktan iflas bayraklarını çeken vücüdüm derinden gelen sesiyle gerildi. Etkilenmiştim. Hemde fazlasıyla. Bende yarattığı duygu karmaşasıyla benim bile inanamadığım şekilde çıkan cilveli fısıltılı sesim duyuldu sadece bizim olduğumuz lavaboda

"Neden?"

Belimdeki kollarını sıkılaştırıp burnunu boynuma doğru kaydırdı ve yeniden derin bir nefes aldı.

"Senden ayrılmak istemiyorum."

"ama ayrılmak zorundasın"

"Kim demiş?"

"Ben diyorum. Evine gidip uyumalısın. Sarhoşsun."

"Hımm hayır sarhoş değilim.. yani artık değilim"

Kafasını sol tarafa yatırıp gözlerimizi birbirine kenetlemişti. O kadar derin bakıyordu ki her zerremi aklına kazıyormuş gibiydi. Kalbimin çırpınışları kulaklarımı uğuldatıyordu, vücudumun buz gibi havada dışarıda kalmış gibi titremesi de cabasıydı. Oysaki onun kolları sıcacıktı.

Biraz daha yüzümü inceledikten sonra tekrar boynuma eğdi, dudaklarından çıkan nefes boynumdan tüm vücudumu sardı.

"Şarhoş olmama neden olacak tek şey sensin"

Söyledikleri dengemi daha çok bozarken karnımdaki kollarına tutunma gereği hissettim.

İkimizde derin nefesler alıyorduk, kalp atışlarını sırtımda hissediyordum ve bu dahada heyecanlanmama sebep oluyordu daha sabah uyuz olduğum adam şimdi beynimin tüm fonksiyonlarını etkisiz hale getirmişti.

"Baek, gidelim."

"Ne, nereye?"

"Bilmiyorum bugün birlikte uyuyabileceğimiz bir yere gidelim. Sabaha kadar kollarımda olmanı, senin kokunu duymayı istiyorum."

•••••••••

Taksinin arka koltuğunda oturup akan yolu izliyordum aracın hareket etmesinden ötürü bir birine karışan renkler aklımı daha çok karıştırmıştı. Sarhoş muyum? hayır. O zaman neden Park Chanyeol ile onun evine gidiyordum? Sende istiyorsun. Omzumdaki başını neden kendimden uzaklaştır mıyorum? Aşıksın. Aptal sus!