Blood and Wings | Minlix

ᴡʜᴏ ᴀʀᴇ ʏᴏᴜ?

SMUT UYARISI!!

Evime yürürken kucağımdaki minik bedene baktım, normal olarak yorgundu ve uyuya kalmıştı...

Neden ona her baktığımda büyüye kapılmış gibi hissediyorum..?

Eve varmıştık çok derin uyuyordu banyoya ilerleyip onun soğuk tenine nazaran sıcak bir su hazırladım hâlâ uyanmamıştı. Onu yavaşça suya bırakıp narin tenini temizlemeye başladım, sırtına çok dikkat ediyordum bitirdikten sonra onu tekrar kucağıma alıp içeri geçtim, yatağıma uzandırıp yaralarına dikkatle pansuman yaptım üstlerini kapatmayı asla ihmal etmedim ve onu sıcak tutacak şeyler giydirdim, ellerimi yumuşacık saçlarında gezdirip masumca uyumasını izlemeye başladım ancak aklıma acıkabileceği geldi. Muhtemelen kanla beslenemezdi şehre inmem gerekiyordu çantamı alıp evden ayrıldım.

Felix'ten~
Uyandığımda giyiniktim ve yaralarımın üstünde sargılar vardı aynı zamanda uykuya daldığım gibi üşümüyordum, etrafa bakındım.

"Kimse var mı?"

Kimse yoktu, kucağında uyuya kaldığım kişi evde değildi. Yataktan kalktığımda kemiklerim sızlıyordu bir kaç mırıltı bırakıp evde gezindim.

Bir süre sonra kapı açılma sesiyle irkilip olduğum odanın kapısını kapattım, duymuş olmalı ki buraya doğru adımladı, bense geri adımlıyordum sırtım duvara değdiğinde kapı açıldı ve bana baktı.

"Ah...sen miydin? Uyanmışsın." Dedi.
Onu tanımıştım bana yardım eden kişiydi, rahat bir nefes verip ona doğru adımladım.

"Evet benim, uyandığımda kimss yoktu evi gezerken birden kapı açılınca korktum."

Bana baktı ve hafifçe eğdi kafasını.

"Üzgünüm, uyuyorsun sandım.."

"Ah hayır hayır, emin ol problem değil."

Ona baktım yarı baygınken inceleme fırsatım olmamıştı, biraz daha yaklaştım ve o da bana baktı. İnsan gibi değildi ten rengi vardı ama soluktu, yapılı bir vücudu vardı, insan gibi hissettirmiyordu. İnsan bedeninde kanatlarımı kaybetmiş olsamda insanlarla aramda ki bağı hissedebilirdim ama onda bu hissedilmiyordu gözlerine baktım o da zaten bana çoktan bakıyordu.

"Sen kimsin..?"
Gülümsedi ve dişlerinde bir değişiklik vardı önlerde hafif diğerlerine nazaran uzun ve sivri görünüyordu.

"Buna pek gerek yok hm. Ama ismim Lee Minho." -Minho Felix'in ondan korkmamasını ya da inanmamasını düşünmek istemiyordu bunu şimdi söylemeyecekti.-

"Minho..ben Lee Felix."
Bana daha çok yaklaştı, fazla yakındık.

"Sen kimsin? Bu yaraların, özellikle sırtın?"
Yaralarımı biliyordu.

"Ben melek...yani bunu nasıl açıklayabileceğimi bilmiyorum ama ben..cennetten kovuldum. İnsanlar için sergilediğim tavır yüzünden Tanrı huzurunda cezalandırıldım."
Lafa girdi sesi biraz düşüktü.

"Bu kadar güzel ve cezbedici kokuya sahip olman belli ediyordu...insan olamayacak kadar güzelsin.."
Kolunu belime sarıp dudaklarını boynuma sürtüp bir yandan kokladığını hissedebiliyordum belimi okşayıp duvara yasladı ama hareket edesim gelmiyordu. İyi mi hissettiriyordu? Bilmiyorum.

Minho'dan~
Koku gittikçe arzumu yükseltiyordu kendimi kaybettiğimi hissediyordum tenini dudaklarımın arasına alıp emdim, dudaklarının arasından çıkan mırıldanma beni kendime getirdi yaptığımın farkına vardığımda direkt geri çekildim ve boğazımı temizledim, sarsılmışa benziyordu derin nefes aldım.