Dudakları dudaklarıma değdi ancak ben karşılık veremeden sap sap durmuş ne yaşadım diye düşünürken kollarını bana doladı
yoongi: jimin seni çok seviyorum affet beni...
affetmeyeceğim bir şey mi yapmıştı? daha ilk gün neden öptü...
jimin: neden.. birşey yapmadınki
yoongi gülümseyerek saçlarımı okşamaya başladı
yoongi: hiç aslında... eve gitmek istiyorum sadece jinni
ona merakla baktım. aslında sevmiyor değilim ama hemen ilgi verirsem yenilebilirim...
jimin: he- tamam. şey ee gideriz
yüzüm kırmızı tonlarda olurken yoon gülmeye başladı
jimin: bana bak yoon gülme yoksa-
yoongi her zamanki gibi ciddi duruşu ve puşt sırıtışı ile birlikte bana bakıyordu "tanrım beni bu çocuğun kara gözlerine götürün..." kara gözleri dikkatimi dağıtıyordu yüzünü ilk defa yakından inceliyordum
yoongi: yoksa?
ona ters ters bakıp canını acıtmamaya dikkat ederek koluna vurdum ve yerimde 1 kere zıpladım. yoongi yerinde yok denecek kadar az seviyede sendeledi oda gözlerime bakıp sırıtıyordu ama tatlıydı. LAN BİR DAKİKA BEN- BEN AZ ÖNCE O VELEDE TATLI MI DEDİM KENDİNE GEL JİMİN..
jimin: yoksası yok işte rahat dur yoon
ona yoon demek hoşuma gitmişti nedense samimi geliyordu
yoongi: yoon un eve kadar dayanmasını istiyor isen rahat dur jinni...
lan.. o az önce bana beni yiyeceğini mi ima etti o
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN NEFESİ- YOONMİN
FanfictionJimin zengin bir ailenin çocuğuydu bir gün ünlü mafya min yoongi jimini gördü onu bir süre araştırmaya pek zahmet etmedi çünkü o min yoongi ne isterse alır...