Kaç kişi var benden? Kaç kız var hayalleri gerçekleşmeyen? Kaç kız var her gece dayak yiyen?
Bak ben çok küçüktüm evet ama kaç kız var küçüklüğündeki acıları hisseden?
Hiç benim gibi biriyle tanışmadım, tanışmak istermiydim bı fikrim yok ben çok ağladım çok çırpındım defalarca vazgeçtim bu hayattan ve defalarca kendimi bile bile ateşe attım.
İstermiydim yaşadıklarımı yaşayan biri nin gözünün içine bakmak yada ona bakıp seni anlıyorum ama kelime olarak değil, seni rahatlatmak için de değil cidden anlıyorum demek istermiydim? Gerçekten bilmiyorum.
Sadece yazıyorum her günümü belki yaptığım bir hata vardır diye dayak mı yedim o gün yazdıklarıma bakıp acaba ben bu gün neden dayak yedim diye baktım anlamadım, birdaha okudum, yine anlamadım sonra anladım sorun bende değilmiş sorun beni büyütendeymiş.
Ama bunu geç anladım çok geç anladım.
Bir zamanlar mutluydum diye başlamayı çok isterdim, ancak öyle birşey hiç olmadı.
He iyi günlerim olmadı mı tabiki oldu ama o iyi günleri yarata bilmek için ben kendimden vazgeçtim çok şey kaybettim ben kendime olan güvenimi, saygımı, anlayışım, ben kendime olan sevgimi yitirdim ve bunları kaybedince ne kalır geriye düşünün.
Geriye hiç birşey kalmaz, ama yaşamak zorundaydım bende kendime insanların istediği o mükkemmel kişiyi yarattım artık ben ben değilim herşeyimi değiştirdim ismimi, kişiliğimi, tarzımı, konuşmamı en önemlisi ailemi değiştirdim ve artık ben ulya kurt...
