karanlığın içindeki

20 5 0
                                    

Bu günler de huzurum iyice kaçmıştı kaç haftadır uyuyamıyordum karanlıktan gelen sesler ve o şeyin sürekli bana bakması beni rahatsız ediyordu ama artık çoğunlukla alıştımtım sonuçta sadece bakıyordu bana zarar vericek her hangi bir şey yapmıyordu bazen sadece kapıdan ve ya dolaptan bakmak yerine arada oda da dolanıp bir şeyler aradığını görürdüm hatta bir keresinde değişik bir his ile gece uyanıp gözlerimi açtığımda tepemde bana baktığını gördüm korkmuştum o an yataktan kalkıp bağırmak istesem de yapamadım sadece baktı baktı baktı ve sonra odadan usulca çıktı onunla ne kadar çok yüzleşmek istesem de cesaret edemiyordum karanlığın içinden sadece gözleri görünüyordu ve o uzun bacak ve kollar ağzı ya da burnu varmıydı emin değildim çok solgun ve üzgün gözlerle hep bana bakıyordu belki yardım istiyordu
Bir gece onu görmedim sonunda beni rahat bıraktı diye sevinirken karanlıktan o sesi duydum can çekişen bir hayvanın çığlıklarıydı sanki içimi saran ürperti sese doğru gitmemi engelliyordu ama yine de belki diyerek evin içinde gelen sese bakmaya gittim sesin banyo dan geldiğini fark ederek oraya doğru yavaş ve olabildiğince sakin olmaya çalıştım banyonun kapısı açıktı ve yaklaştıkça ses artıyordu sonun da banyoya doğru bir adım attım kapıyı sonuna kadar açtım içerisi normal den daha karanlıktı ve soğuktu ışığı açtığım an da aynada gitmiş sandığım o şeyi gördüm sonunda yüzünü tam olarak görmüştüm gözleri aynı mutsuzluğu taşıyordu ağzı açıktı burnu yoktu gözlerinin altındaki morluklar da artmıştı bir süre ona bakmaya devam ettim ve aynanın içinden o uzun ve kemikli kararmış elini bana doğru uzattı bana dokunmak istiyordu ama bunu yaptığı anda koşarak banyodan çıktım ve hızlıca odama doğru gittim ben giderken o çığlıkları atmaya başladı ama bu seferki yardım değil de daha çok sinirliydi o kadar çok bağırdı ki kulaklarımı kapatmam yetmedi odamın kapısını kapattım ve kitledim koridorda onun ayak sesini duyabiliyordum kapıdan uzaklaşıp yatağa oturdum ve gözümü kapıdan hiç ayırmadan öylece kapıya baktım daha sonra kapıyı yumruklama ya başladı kapı açılacak diye o kadar çok korkmuştum ki anlatamam ama neyse ki açmayı başaramamıştı o gece hiç uyumadan sadece kapıyı izledim sabah olduğunda kapıyı açtım ve oda dan çıktım o geceden beri onu görmüyorum o an dokunsaydı ya da kapıyı açsaydı kim bilir bana ne yapacaktı düşünmek istemiyordum
Uzun süre boyunca asla iyi bir uyku çekemedim yine gelmesinden korksam da asla bir daha gelmedi o şeyin ne olduğunu ve benden ne istediğini asla öğrenicektim ve zaten istemiyordum da

Hikaye bu kadardı bu benim yazdığım ilk korku hikayesiydi bence güzel oldu umarım sizde beğenirsiniz

kısa korku hikayeleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin