គីម ណាំជុន \ top
ជុង ហូប៊ី \ btt
អានដោយទំនួលខុសត្រូវ វាជាប្រភេទរឿង🔞
ផ្ដើមរឿង
យើងបានឃើញ បុរសម្នាក់ដែលកំពុងបណ្ដើរកូនអាយុប្រហែលជា5ឆ្នាំ ដោយមានកូនចៅដើរតាមពីរក្រោយ 2 នាក់ផងដែរ
អ្នកជាឪពុកមានឈ្មោះថា(គីម ណាំជុន) ជាម៉ាហ្វៀហើយក៏ជាCEO ក្រុមហ៊ុននឹងកាលសុីណូរាបសិបកន្លែងផងដែរ នាយជាកំលោះពោះម៉ាយ ប្រពន្ធរបស់នាយស្លាប់តាំងពីរ3 ឆ្នាំមុនមកម្លេះ នាយមានអាយុ35 ឆ្នាំ មានរូបរាងសង្ហាកំលោះ20 ឆ្នាំសុំចាញ់ ជាមនុស្សសោះក្រោះ
កូនរបស់នាយមានឈ្មោះថា ( គីម ជុនហូ ) ជាក្មេង ឆ្លាក់ស្ដាប់បង្គាប់រឹងមាំមិនចេះយំដូចក្មេងដទៃនោះទេ
{ កូនចង់ទៅណាទៀតហា៎ស } ណាំជុន សួរទៅកូនដែលកំពុងតែញាំការ៉ែម
{ កូនចង់ទៅផ្ទះប៉ា } ជុនហូក៏ឆ្លើយទៅឪពុង
{ ចឹងតោះ }ណាំជុន ប្រឹងនឹងលើជុនហូពហើយតែត្រូវជុនហូគេ បដិសេធនឹងប៉ារបស់គេ
{ កូនអាចដើរខ្លួនឯងបានប៉ា} និយាយហើយជុនហូ ក៏រត់ទៅមុនប៉ារបស់គេ
{ ប្រយ័ត្នដូលកូន } ណាំជុន ក៏ដើរតាមក្រោយ កូនប្រុសរបស់គេ ជុងហូរត់មិនបាន ប៉ិនម៉ាផងក៏ឈប់ឈរស្ងៀម
{ ម៉ាក់ៗៗ...} ជុនហូ ក៏ហៅអ្នកដែលកំពុងឈរថាម៉ាក់ ហើយគេក៏បែបមករកជុងហូរួចក៏សួរ
{ ក្មេងតូចហៅអ្នកណាថាម៉ាក់ } បុរសម្នាក់នោះក៏សួរទៅជុងហូ
{ ហៅម៉ាក់នឹងហើយ} ជុងហូក៏ឆ្លើយ
{ ក្នួយច្រឡំមនុស្សហើយពូមែនម៉ាក់ក្មួយទេ }
{ ហូកូនមកឈរអីទីនេះ } ណាំជុន ក៏សួរនៅពេលដែលកូនរបស់គេកំពុងតែឈរ
{ ម៉ាក់ៗ ..} ជុងហូក៏ ចង្អុលទៅបុរសម្នាក់ដែលកំពុងតែឈរនោះ ណាំជុន ក៏មើលតាមដែលកូនចង្អុល់
{ ហូលី...} ណាំជុន
{ សុំទោសលោកខ្ញុំមែនឈ្មោះហូលីទេ ខ្ញុំឈ្មោះ ជុងហូប៊ី } ហូប៊ីក៏យាយបដិសេធទៅកាន់ណាំជុង
ណាំជុង សម្លឹងមើលបន្តិចរួចក៏និយាយឡើង
{ សុំទោសផង ដោយតែឯងមុខដូចប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំពេក } ណាំជុនក៏និយាយសុំទោស ព្រោះតែ ហូប៊ីជាប្រុស មិនមែនជាប្រពន្ធរបស់គេនោះទេ
និយាយហើយណាំជុនក៏លើកជុនហូដើរទៅបាត់ ចំណែកឯជុនហូក៏បែបមកសម្លឹងមើលហូប៊ីរហូត
កាត់មកដល់ផ្ទះតូចនៅឯង ជាយក្រុង
{ ម៉ាក់ខ្ញុំមកវិញហើយ }
{ ប៊ីឯងទើបមកពីរណាមិចបានយូរម្លេះហាស៎ } អ្នកជាម្ដាយស្រែកយ៉ាងខ្លាំងពេញពីរក្នុងបន្ទប់
{ គឺដោយសារផ្លូវស្ទះចឹងហើយទើបខ្ញុំមកដល់ផ្ទះយឺត } ហូប៊ីនិយាយប្រាប់អ្នកជាម្ដាយចុងទាំង
{ ជុងហូប៊ីជាក្មេងប្រុសអាយុ20 ឆ្នាំរៀនចប់ថ្នាក់ទី12 បើនិយាយពីរសម្រស់វិញស្អាតជាងស្រីមួយចំនួនទៅទៀតសត្វថ្ងៃធ្វើការក្នុងហាងមួយកន្លែង
ម្ដាយចុងរបស់ហូប៊ីឈ្មោះ អ្នកស្រីជុង អ៊ែលឡា ជាប្រពន្ធចុងរបស់លោកជុងតែ លោកជុងបានស្លាប់តាំងពីរ5ឆ្នាំមុនមកម្លេះដោយសាតែជំងឺ ដែលទុកឲ្យហូប៊ីនឹងម្ដាយចុងញៀនល្បែងនៅតែពីរនាក់ }
{ ឲ្យលុយមក } អ្នកស្រីជុង
{ តែខ្ញុំទើបតែឲ្យតើ } ហូប៊ីនិយាយព្រោះតែគេទើបតែឲ្យពីរថ្ងៃមុននេះទេ
{ លុយដែកឲ្យមកយើង លែងតែពីរបីរក៏អស់ហើយ } អ្នកស្រីជុង
{ ខ្ញុំគ្មានលុយទៀតទេ ខ្ញុំទុកលុយយក់ទៅសង់បំណុលដែលម៉ាក់ជំពាក់ បើម៉ាក់យក់ទៅអស់បានលុយឯណាសង់គេ ខ្ញុំសូមអង្វរម៉ាក់ចំណាម៉ាក់ឈប់លេងល្បែងទៀតទៅបលម៉ាក់នៅតែលែងបែបនេះ បន្ទិចទៀតប្រហែលគេមកយក់ផ្ទះមិនខាង} ហូប៊ី និយាយទាំងយំ គេពិបាកណាស់ទំរាំតែយក់លុយបាន គេមិនហានចាយទេ សូម្បីតែយក់លុយទៅទិញបាយញាំក៏មិនហា៊នផងព្រោះតែទុកលុយឲ្យសង់បំណុល
{ បើឯងមិនឲ្យយើងទេកុំចេះមកបករដៅយើងណា } និយាយហើយអ្នកស្រីជិងក៏ដើរចេញទៅក្រៅផ្ទះបាត់
កាត់មកដល់មួយអាទិត្យក្រោយមក កាលស៊ីណូ
{ យ៉ាងមិចហើយមានអ្នកយក់លុយមកសង់ទេ } ណាំជុន សួរទៅកូនចៅ
{ អត់មានទេ ខែនេះនៅច្រើនណាស់ចៅហ្វាយ} លី
{ ល្ងាចណាស់ចាំយើងទៅដោយផ្ទាល់} ណាំជុន
នាយឲ្យកូនចៅទៅក្រៅអស ហើយនាយក៏អង្គុយពិនិត្យឯកសារយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់
កាត់មកដល់ពេលល្ងាច
{ ណែឯងមានលុយទេហាស៎ } អ្នកស្រីជុង
{ ខ្ញុំគ្មានទេម៉ាក់ខែនេះខ្ញុំមិនដឹងថាសង់គេគ្រប់ឬអត់ផង } ហូប៊ី
ទឹតៗៗ
{ អ្នកមកសុីភេមុខផ្ទះយើងនឹង } អ្នកស្រីជុងនិយាយចប់ក៏ដើរទៅបើទ្វារ
{ លោកម្ចាស់....} អ្នកស្រីជុងឧទាតិចៗ
{ ត្រូវហើយគឺយើង } ណាំជុនចុះពីរឡានដើរសំដៅរមករកអ្នកស្រីជុង
{ លោកម្ចាស់អញ្ជើញចូលក្នុង } អ្នកស្រីជិង
{ កូនកុំរត់ } ថ្ងៃនេះណាំជុននាំកូនមកដែល ព្រោះតែគេទើបតែចេញពីរសាលា
{ លោកមករកអ្វីដែល} អ្នកស្រីជុង
{ ធ្វើពើលមែន } ណាំជុន
{ ហូប៊ី } អ្នកស្រីជុងក៏ស្រែហៅហូប៊ីដែលកំពុងតែងូតទឹក
{ ម៉ាក់មានការអី } ហូប៊ីក៏ដើរចុះមក
{ ឯណាលុយយក់មកសង់លោកម្ចាស់ } អ្នកស្រីជុង
{ គឺលោក...} ហូប៊ី
{ មែនហើយខ្ញុំមកទាបំណុល ទាំងកាលទាំងដើរ} ណាំជុន
{ ខ្ញុំគ្មានលុយច្រើនដល់សម្លឹទេ បើសិនជា30_40% ខ្ញុំមាន } ហូប៊ី
{ បើគ្មានលុយទេយើងនឹងយក់ផ្ទះនេះហើយ }ណាំជុន
{ ម៉ាក់ៗៗ..} ជុនហូរត់ទៅអង្រួលដៃហូប៊ីតិចៗ
{ លោកកុំអីបើលោកយក់ផ្ទះតើឲពួកខ្ញុំទៅនៅទីណា } ហូប៊ី
{ បានយើងមិនយក់ផ្ទះឯងទេ }ណាំជុន
{ ចុះលោកយក់អ្វី } ហូប៊ី
{ យកឯង ទៅធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់យើង } ណាំជុន
{ បន្ថែម...} ហូប៊ីរៀបនឹងបដិសេធហើយតែត្រូវអ្នកស្រីជុងនិយាយកាត់
{ បើលោកយក់គេទៅចឹងលោកត្រូវលុបបុះណុលដែលខ្ញុំជំពាក់ទាំងអស់ } អ្នកស្រីជុង
{ មិចបានម៉ាក់និយាយបែបនេះ } ហូប៊ី
{ បានតើ អាលីចាប់ក្មេងម្នាក់នេះទៅ ម៉ោះកូនទៅផ្ទះ } ណាំជុន ក៏ដើរទៅក្រោយ
{ លេងខ្ញុំទៅ..ហិៗ} ហូប៊ី
{ ចេញឡាន } ណាំជុន
{ ម៉ាក់ៗៗ } ជុនហូចេះតែហៅហូប៊ីជាម៉ាក់រហូតយប្រាប់បុិនណាក៏ជុនហូគេមិនស្ដាប់ក៏ចុះពីរលើលដៃរបស់ណាំជុនទៅរកហូប៊ី
{ មើលកូនរបស់លោកចុះ } ហូប៊ី
{......} គ្មានពាក្យឆ្លើយតប
ចំណែកឯជុនហូគេសង្ងំនៅលើដៃរបស់ហូប៊ីរហូតដល់គេងលក់
កាត់មកដល់ភគ្រឹះ ត្រកូលគីម
{ ចុះមក } ណាំជុនហៅហូប៊ីឲចុះ
{ បន្ថែមកូនលោក...} ហូប៊ី ស្ងាត់ក៏ពេលឃើញភ្នែក់ កំណាច
ហូប៊ីក៏ដើរតាមក្រោយណាំជុនរហូតដល់បន្ទប់ហូប៊ីក៏ដាក់ ជុនហូឲគេ
____________________
ពីរភាគទេបាត
សុំភ័យទោសបើសិនជាមានការទាលខុសត្រង់កន្លែងណាមួយ
អរគុណសម្រាប់ការគាំទ្រ🥰🤍
