Chapter 2
" 'Nay, una na po ako," pagpapaalam ko kay Nanay.
" Mag-iingat ka, Ezra," tugon ni Nanay.
Nasa labas na ako ng bahay nang tawagin ako ng tumatakbo papalapit na Drystan..
Ano na naman kaya kailangan nito?
" Ezra! Hintayin mo ako," sigaw niya. Tumigil naman ako agad sa paglalakad para hintayin sya. Hanggang sa tutluyan na siyang nakalapit sa akin.
" Bakit?" I asked.
" Wala, sabay na tayo," aniya sabay kuha sakin ng bag ko at pabirong inakbayan ako.
Kaya lagi kaming napagkakamalan na mag jowa, eh.
Papasok na kami sa gate ng campus nang tumigil si Dystan sa paglalakad, napahinto din tuloy ako.
Ano na naman kaya gagawin nito?
" Bakit?" takang tanong ko. Hindi sya nagsalita pero may kinuha siya sa sa bag niya.
" What's that?" tanong ko ulit.
" Yung highlighters mo," he answered. " Oh," he added as he handed my highlighters to me. " Salamat, Ezra." aniya at pumasok na agad sa campus.
Look at this f*cker, iniwan lang ako dito mag-isa.
Maglalakad na sana ako ulit nang may taong naka-agaw ng pansin ko. I feel like I already saw him before. He looks familiar.
Tiningnan ko lang nang tiningnan ang taong yon na para bang kinikilala ko kung sino siya.
I suddenly frozed when i remembered something, that's when I realized that he was that guy who I saw last night at the waiting shed.
F*CK! Is this true? Am I just hallucinating?
Kinusot ko ang mga mata ko at sinampal ko rin ang magkabila long pisnge, pero hindi, I'm not hallucinating, It's really him!
It's him! Siya yung lalaki kagabi doon sa waiting shed.
Godness,I'm so happy! Well not until I noticed that he was with a girl and that girl is..... Carys~ my bestfriend.
Kano-ano niya si Carys? Girlfriend niya ba si Carys? Are they together?
Bahagyang kumirot ang puso ko sa mga katanungan sa aking isip.
F*CK! Why does it hurts? Bakit ako nasasaktan sa lalaking kagabi ko lang nakita?
Binalewala ko na lang ang mga katanungan sa aking isipan at walang pasabing dumireto na sa saming classroom.
Ilang minuto pa lang ang nakalipas simula nang makarating ako sa aming classroom nang biglang pumasok si Carys at si Aster na nagtatawanan.
I suddenly feel left out.
" Oy, Ezra! Ang lungkot mo yata," Carys suddenly noticed my mood.
" I'm not," I simply said.
" Sama ka samin mamayang lunch," si Carys habang nakatingin sa akin.
" Ayok~,"
" Di kita tinatanong. Sasama ka samin sa ayaw at sa gusto mo." putol niya sa sasabihin ko. Takte di man lang ako patapusin mag salita.
" Okay," sabi ko na lang. Wala naman na akong choice, eh.
" Are you mad at me?" malungkot na tanong ni Carys.
' No," hindi naman talaga, eh, nagtatampo lang naman ako kasi hindi ka nagsasabi na may boyfriend kana pala.
" Sorry," sabi niya habang nakatingin sa sahig, mukha bang akon yung sahig, ha, Carys?
Pinaningkitan ko siya ng mga mata at tsaka tumawa. " Gaga,"
" Drama mo naman, Carys," ani Aster na natatawa din.
Nagulat ako nang bigla na lang ako niyakap ni Carys.
" Basta sasama ka samin mamayang luch, ah?" aniya na nakaguso pa. Tingnan mo tong babae na to naninigurado pa.
" May magagawa paba ako?" tanong ko habang nakangiti.
" Wala!" masayang sambit niya na nakayakap pa rin sakin, nang bigla na lang na bumwelo si Aster at niyakap kami, kaya ayon muntik na kaming matumba.
Lunch break na at papunta na kaming tatlo sa canteen. Minamadali pa ako kanina ni Carys dahil may ipapakilala daw siya sakin, na curious tuloy ako. Sino kaya ang ipapakilala sakin ng babaeng to?
Pagpasok na pagkapasok namin nang canteen ay agad akong hinila ni Carys patungo sa isang table kung saan nakaupo si Drystan na may kasamang dalawang lalaki. Natatawang sumunod naman samin si Aster.
Sino kaya itong kasama ni Drystan? Nakatalikod kasi samin ang mga kasama ni Drystan, kaya di ko ma aninag ang mukha nito.
Nang nasa harap na kami ng table nina Drystan at nginitian nya ako, tinanguan ko lamang sya. Pagkatapos ay biglang nagsalita si Carys na para bang may tinatawag sya.
"Aziel," Aziel? Sino naman kaya iyon. Napatingin ako sa tinitignan ni Carys, at nakita ko kung sino ang tinatawag nya. Yon pala yung isa sa mga kasama ni Drystan. Sya yung lalaki kagabi sa waiting shed. TEKA—
WHAT THE FREAKING F*CK! Sya yon! Sya yong lalaki kagabi na nakasabay ko sa waiting shed!
"Aziel," ulit ni Carys dahil mukhang hindi sya nito narinig sa unang tawag nya dito.
"What do you need?" He asked in a cold voice. Ay, cold person era yan.
" Aziel, si Ezra, kaibigan ko," nakangiting sabi ni Carys. Tiningnan lang ako nung nasabing Aziel. Aba! Wala man lang bang ngiti jan?
" Ezra, si Aziel, kapatid ko," si Carys. Nanlaki ang mga mata ko sa huling salita na binitiwan nya.
Tangina! Magkapatid sila!??
OMG! I thought they were lovers!
Kahit nagulat ako sa aking narinig ay pilit ko pa ding nginitian si Aziel. Ang awkward nga lang ng pag ngiti ko.
Silly me, who thought that they were in a relationship.
Hay nako, Ezra!
My heart start beating fast when Aziel stared at me. Putangina! Kinikilig ako!
Aziel, what did you do to make me fell in love with you like this?
YOU ARE READING
Suffering In His Arms ( Weep Series #1)
RomanceI, Sieannarah Ezra Levine was a Psychology college student who struggled with my studies because of financial problems. Galing ako sa isang mahirap na pamilya. Sa murang edad pa lamang ay natuto na akong magtrabaho para may makain kami ng aking...
