Stepbrothers- TAMAMLANDI

22

Yoon odadan çıktı ve koşarak aşağıya indi. Gördüğü manzara ile dişlerini sıktı. Annesi duvarın dibine çökmüş korkudan titriyordu. Kapının camını kırmıştı şerefsiz. Jimin üzerine tişörtünü geçirmişti ve koşarak onun arkasından indi. Gördüğü manzara ile şok olmuştu.

"Baba?!"

"Baba ya, özledin mi babacığını?"

"Ne diyorsun lan sen!"

Yoon bir anda adamın üzerine yürüdü ve yüzüne yumruk attı. Adam geriye doğru sendeledi. Jimin ne yapacağını bilemedi ve merdivenlerden aşağı inip annesinin yanına koştu.

"Lan ben sana bizden uzak dur demedim mi it! Ne diye kapıya gelip salak salak racon kesiyorsun? Ecdadını sikmeden adam olmayacak mısın lan şerefsiz?!"

Bir yumruk daha geçirdi. Adam yere düştü. Kırdığı camın parçalarının üzerine düştü. Acıyla inledi.

"Kes lan orospunun evladı! Oğlumu almaya geldim tamam mı!"

"Lan bide orospunun evladı diyor! Ulan sensin orospunun evladı, pezevenk!"

Yerde yatan adama ard arda tekmeler geçirdi. Adamın ağzından dolu dolu kan gelmeye başlamıştı. Üstelik yüzüne batan cam parçaları yüzünden yüzünde de bir sürü kesik oluşmuştu. Yoon adamı yakasından tuttu ve kaldırdı.

"Dua et oğlun burda, o burada olmasa seni yüz parçaya bölerdim göt lalesi! Oğluna ve anneme dua et. Jimin'i de unut, artık senin gibi bir babası yok onun, tamam mı? Oğlumu istiyorum diye gelme senin ecdadını sikerim!"

Adam öksürdü. Kan kusuyordu. Kahkaha atmaya başladı.

"Öyle mi?"

Yoon karnında bir acı hissetmişti. Derin bir nefes aldı ama veremedi. Adamın yakasını yavaş yavaş bıraktı. Yerden aldığı cam parçalarından birini Yoon'un karnına saplamıştı. Ardından çıkardı ve bir kez daha sapladı. Yoon adamın omuzlarına tutundu düşmemek için. Fakat daha fazla dayanamadı. Yere yığıldı. Adam eğildi ve alayla ona bakmaya başladı. Ardından ayağa kalktı ve ardı ardına karnına bir sürü tekme attı.

"Yapma! Yapma şerefsiz herif yapma!"

Jimin onu durdurmak için geldiğinde ona bir tokat attı ve bileğinden tuttu.

"Yürü lan, gidiyoruz! Asıl sen bizim peşimizi bırak!"

"Bırak, bırak gitmiyorum bırak! SUGA!"

Yoon hareket etmeye çalıştı. Annesi başına geldi. Jimin gözyaşlarına boğulmuştu. Babası bir tokat daha attı ve kolundan tutup onu götürdü. Annesi ağlamaya ve bağırmaya başladı. Bembeyaz teninde şimdi kırmızı kan lekeleri vardı. Annesi koşup telefonu aldı ve ambulans çağırdı. Tekrar oğlunun yanına döndü. Yerde duran havluyu aldı ve Yoon'un karnına bastırdı.

"DA-DAYAN AMBULANSI ARADIM YOONGİ! GELİYORLAR DAYAN OĞLUM!"

"Ji-Jimin... A-anne-"

"Sana kaçmanı söylemiştim Yoon."

"YOON! UYAN! UYUMA UYUYAMAZSIN UYUMA UYAN! YOONGİ! LÜTFEN UYANN!"

~

"A-abi?"

"Ka-kardeşim?"

"Hayır, hayır... Şhh, dayan. Dayan yardım bulucam!"

Yine o sahil kenarındaydım. Küçük çocuk evden koşarak çıktı ve bağırmaya başladı.

"YARDIM EDİN! YARDIM EDİN ABİME LÜTFEN!"

Bu çocuk bendim. Birileri geliyordu. Polisi ambulansı arıyordu. Ve sonra annem geliyordu. Ağlayarak Jong'a sarılıyordu.