Home isn't 4 walls/minsung

~7

Jisung yorulmuştu artık.

O alışık değildi sevgilisi olmadan yaşamaya.

Gerçi yaşıyor muydu ki zaten?

O'nsuz bir hayat, hayat sayılır mıydı ki?

Dayanamıyordu artık. Aklına gelen son şeyi uygulamalıydı.

Ne de olsa sevgilisinin asla haberi olmazdı mi?

Jisung'dan

Hayat ne zamandan beri bu kadar kötüydü?
Sanırım O olmadığından beri.
Sanırım mı?
İnandınız mı?
Ben sanırım kelimesinden dolayı inanmadım.
Hadi tekrar deneyelim.

Hayat O'nsuz hep kötüydü.

Ve ben O'nsuzluğa alışamıyordum...
Zamanı gelmiş miydi artık?
Bu kötülüğün son bulmasının?
Hayatımın belki......

Dışarı çıktım. Çünkü eski bahar kokusu ve onu hatırlatan güzel sonbahar yapraklarını aramam gerekliydi hiçbirini taşımayan soğuk kışın içinde.

Hep yapardım ben bunu. Onu içinde taşımayan şeylerde onu aramayı. Ve bulamayınca hayal kırıklığına uğramayı.

....

Eski sokaklardan geçerken kafamda geçen milyar tane düşünceler sanki somut varlıklara dönüşmüş gibi kafamın içinde ağırlık yapıyordu..

Bu ağırlıktan kurtulmak, bütün düşüncelerimi susturmak istiyordum. Ve tek ihtiyacım olan şeyi fark edip, eski bir dükkana girdim..

⋅•⋅⊰∙∘☽༓☾∘∙⊱⋅•⋅

Minho, hayatının yıllardır süren depresyonunun bilmem kaçıncı günündeyken, yine ve yine tek düşünebildiği şey sevgilisiydi.

O'nsuzluk yormuştu Minhoyu.

Tıpkı Jisungu yorduğu gibi....

Ama dayanacaktı, sevgilisi için...