Zagrajmy sobie

12. Pogoń za wspomnieniami

G- Doktorze musi go pan uleczyć.
L- Tylko Ty to możesz zrobić, możesz do niego iść.

Gorou wszedł do ukochanego.

I- Kiedy wrócę do domu?
G- Wiem że nie ja inicjuję, ale to musiałeś dobrze zapamiętać.

Gorou zaczął rozbierać Itto.

I- Co ty wyprawiasz?!

Itto odepchnął chłopaka.

G- Wiem że to dziwne, ale musisz to ze mną zrobić.
I- Czy ty oszalałeś?!
G- Itto musisz sobie przypomnieć.
I- Ale co? Ciebie pierwszy raz na oczy widzę i jeszcze trzymają mnie w jakimś psychiatryku.

Itto ubrał się i wyszedł z sali a Gorou usiadł załamany na łóżku wtedy weszła Furina.

F- Witaj depresjo.

G- Nie wiem co mam zrobić wasza wysokość.
F- Gorou znasz go najlepiej co może być dla niego najważniejsze?
G- Ja.
F- Może jednak pocałunek zadziała.
G- Pocałunek prawdziwej miłości.
L- Z całym szacunkiem, ale to nie jest bajka tylko potężne zaklęcie.
G- Ale ja nic nie wiem.
L- Rozumiem że to może być dla ciebie trudne, ale w tej sytuacji tylko ty znasz go na tyle dobrze. Przypomnij sobie kiedy Itto był najszczęśliwszym człowiekiem na świecie.
G- Gdy się poznaliśmy to ciągle był uśmiechnięty.
L- Sytuacja w której skakał z radości.
G- Na myśl że zostanie władcą razem ze mną.
L- Może w tym kierunku warto iść, idź z nim na randkę, zrób wszystko co robiliście w czasie waszego związku a wtedy rozwiązanie samo przyjdzie.
G- Jak mam to zrobić jak on mnie do siebie nie dopuszcza.
L- Musisz stopniowo budować jego zaufanie tylko w tym przypadku nie mamy czasu.
G- Postaram się.

Gorou poszedł do Itto który oglądał sale tronową.

I- Czego chcesz psycholu?
G- Emm może przejdziemy się gdzieś.
I- Nie mam ochoty.