"සියෝල් නගරයම කම්පා කල bluegate හි අභිරහස.."
කලු පාට bold අකුරුවලින් පත්තරේ උඩම ලියවිලා තිබ්බ ලොකුම ලොකු headline එක දිහා නම්ජූන් බැලුවේ ඕනවට එපාවට වගේ.
ඕක දැන් බැලුවා කියලා තේරුමක් නෑ, දැන් ඔෆිස් එකට ගිය ගමන් තමන්ගේ මේසේ උඩ මොනවා නැතත් ලොකුම ලොකු ෆයිල් එකක් අනිවාර්‍යෙන්ම තියෙන වග නම්ජූන් දන්නවා.
නම්ජූන් විතරක් නෙමේ, හැමදාම ජීවිතේ එකම රවුමක් වගේ ගෙවන ඕනේ මනුස්සයෙක් ට තමන්ගේ දවසේ ඊලඟට වෙන දේ guess කරන එක මහා ලොකු අමාරු වැඩකුත් නෙමේ එක අතකින්.
අඳුරු වෙලා කොයි වෙලේ බිමට වැටෙයිද විශ්වාස නැති ගානට තිබ්බ අහස දිහා ඔහු එක පාරට බැලුවේ වැස්සට අහුවෙන්න කලින් ඔෆිස් එකට යා ගන්න පුලුවන් ද කියලා බලන්න වගේ.
අවුලක් නෑ, ශේප්. වහින්න කලින් යන්න පුලුවන් කියලා තමා නම්ජූන්ගේ හිත කිව්වේ. මේක ඉවරයක් නැතුව එකදිගට වහින කාලේ කියලා දැනන් ඉන්න සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක්ට යන යන තැන කුඩේ ගෙනියන එක අමතක නොවුනට නම්ජූන් ට එහෙම වෙලා වැස්සට තෙමෙන්න උන වාර ගාන නම් අනන්තයි.
නෑ නෑ, ඒ මනුස්සයත් සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක් මේ අපි වගේම, ඒ උනාට එයාගෙ ඔලුව වැඩ කලේ අමුතුම තාලෙකට.
Kim Namjoon :
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Seoul පොලිසියට අනුබද්ධව සේවය කර හිටි දැන් crime investigation ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ ඩිපියුටි ඩිරෙක්ටර්.
තාම late 20s වල හිටපු නම්ජූන් එච්චර ලොකු පෝස්ට් එකකට ගියේ කොහොමද?
හොඳ ප්‍රශ්නයක්.
උත්තරය : ඒ මනුස්සයගේ මොලේ නිසා තමා ඉතින්.
එච්චර සිරියස් පෝස්ට් එකක් කරන මනුස්සය ඇයි ඔෆිස් එකට පයින් යන්නේ? ඒකත් මේ වහින කාලේ, කුඩේත් අමතක කරලා?
ආයෙත් හොඳ ප්‍රශ්නයක්.
උත්තරය : වාහනේ තිබ්බට නම්ජූන් ඩ්‍රයිව් කරන්නේ නෑ. ඇහුවොත් කියන්නේ ලයිසන් නෑ කියලා උනාට එයාට ඩ්‍රයිව් නොකර ඉන්න එයාගේ පෞද්ගලික හේතු තියෙනවා. ඒ ගැන පස්සේ කතා කරමු.
වැඩි සද්දයක් නැති calm චරිතයක්, තමන්ගේ වැඩේ අකුරටම, සමහර වෙලාවට අකුරටත් වඩා කරනවා. මිනිස්සු එක්ක තියෙන ආස්සරේ බොහොම limited උනත් job එකේ හැටියට මිනිස්සු එක්ක ගැවසෙන්න වෙන අවස්තා වැඩියි.
තව චරිත තියෙනව, ඒවා වෙලාවේ හැටියට අඳුන්නලා දෙන්නම්.
හරි හරි මං දන්නවා, blue and gray එක ඉවර කලේ නෑ තාම. මට මතකයි. ඉවර කරලා දෙනකන් මේක කියවන්න ටිකක්. බායි..
N.S
(කතාව ලියන මනුස්සයා)
