Evettt yeniden merhaba hepinize yani zaten şu an okuyan 2 3 kişi falan var yani
Üzücü..😭
Neyyyseee bir şey olmaz gelişiriz inşallah fazlalaşırız
(Kendi kendime konuşuyor ve yazıyormuş gibi hissediyorum çok üzücü)
Evet ilk ficimin ikinci bölümü ile sizi baş başa bırakıyorummm İYİ OKUMALAR
Jisung'un ağzından
Felix ile beraber masaya oturmuş, hem yemek yiyor, hep gördüğüm kabusu anlatıyordum.
"Eee sonra ne oldu?"
"Sonra da tam bana yaklaşırken beni uyandırdın. İyiki uyandırmışsın yoksa yine fenalaşacaktım.."
Cümleyi bitirdikten sonra birden bütün odayı sessizlik satın almış gibi herkes her şey sustu. Ama bu sessizliği Felix bozmuştu.
"Eh tamam o halde bunları düşünmeyelim. Bak yeni bir eve taşındık farklı bir şehirdeyiz beraberiz.. Artık çok rahat bir şekilde yaşayacaksın ve kimse seni engelleyemeyecek. O adam o kadın yok artık. Onları da aklından çıkar s!kt!r edip gitsinler!."
"Ah tamam Yongbok! bunları unutacağım, yani unutmaya çalışacağım...
*Saat sabah 06.00 okulun ilk günü*
Felix'in ağzından
Okulun ilk günüydü. Ve Han'a ne kadar belli etmesem de çok stresliydim. Ya Han'ın yine anksiyete krizi tutarsa ne yapacaktım..
Aslında bu dünyada tek düşündüğüm şey Handı. Artık kendimi bile düşünmemeye başlamıştım ve bu üzücüydü. Ama yine de Han'ı o evden kurtarmıştım ve bu yüzden kendimle gurur duyuyorum. Han artık o evde yaşamadığı için mutluydu ve bu üzden bende mutluydum yani biraz kendimi düşüme ve kendime zaman ayırma vaktim gelmişti. Yeni arkadaşlar edinecektim! Bu güzel bir fikirdi. Hem bu sayede kafamdaki saçma düşüncelerden biraz arınır rahatlardım..
Han'ın beni dürttüğünü farkettiğimde hemen kafamı oraya çevirdim.
"Yongbok iyi misin? Yarım saattir sesleniyorum duymuyorsun?"
"Ah pardon hanji dalmışım da.."
"Eh tamam zaten okula geldik o yüzden seslenmiştim."
"Elini tutmamı ister misin? Rahat olman için."
"Yok teşekkürler bununla kendim baş etmem lazım. Biliyorsun sen her zaman benim yanımda olamayacaksın."
Han hep böyle derdi anksiyetesini yenmek için. Ama niye her zaman "sen benim yanımda olmayacaksın" diyordu ki?
Jisung'un ağzından
"Elini tutmamı ister misin? Rahat olman için." İçimdeki o iyi niyetli saf ses elini tutmamı söylüyordu fakat diğer taraftaki anksiyeteyi yenme hırsı hep ağır basıyordu bu yüzden de elini tutmamayı tercih ediyordum hep
"Yok teşekkürler bununla kendim baş etmem lazım. Biliyorsun sen her zaman benim yanımda olamayacaksın." Evet her zaman aynı cevap. Çünkü bir gün olacak Felix de yanımda olmayacak. Yeni okul, yeni arkadaşlar onu değiştirecek ve ben eskisi gibi tek kalıcam bu yüzden tek başıma anksiyetem ile başa çıkmam lazım.
Onulun bahçesine girmiştik ve gerçekten o kadar korkak ve stresli hissediyordum ki ölecek gibiydim sanki. Ama farklı bir açıdan düşününce şu an tek değildim -şu an- ve yanımda Felix vardı bu yüzden rahatlamalıydım.
Rahatla.
Rahatla.
Rahatla...
Felix benim stresli oluğumu anlayıp elimi tutmuştu. Ne kadar istemesem de şu an böyle bir durumda onun elini tutmadan rahatlayamazdım.
Felix birden sadece benim duyabileceğim kısık bir sesle konuşmaya başlamıştı.
"Hanji sakin ol. Buradaki kimse sana bakmıyor, seni umursamıyorlar bile. Umurlarında değilsin,sen normal bir öğrencisin. Şimdi seninle beraber birden ona kadar sayacağız. Sayarken beraber geçirdiğimiz güzel anıları hatırla tamam mı?"
"T-tamam"
Felix yine sadece benim duyabileceğim kısık bir ses ile saymaya başlamıştı ve bende ona katılmıştım..
"Bir.."
"B-bir.."
"İki.."
"İ-iki.."
....
"Dokuz.."
"Dokuz.."
"Ve on."
"On." Saymayı bitirip hayata geri döndüğümde sınıfa geldiğimizi farkettim. Ve gerçekten ama gerçekten içimdeki bütün stres bütün korku gitmişti.... Gitmişti.
O kadar mutluydum ki Felix'e dolu dolu sarılmak istiyordum. Ama şu an bunu yapamazdım. -biliyonuz zaten niye yapamadığını- Ama yine de mutlu olduğumu ve korkumun geçtiğini belirtmek amacıyla gerçekten için bir şekilde gülümseyip Felix'in elini bıraktım. Felix'in elini bıraktığımda Felix'in kafası hemen bana dönmüştü ve benim gülümsediğimi görünce o da gülümseyip konuştu..
"Ne oldu birden yüzünde güller açtı?"
"Söylediğin taktik işe yaradı bütün stres ve korku bir anda yok olduu!!"
"Ah ne güzel işte, artık hep bu taktiği kıllanıp rahatlarsın!!" Felix iyiki bu taktiği bulmuştu artık tekken anksiyetem tutunca bunu uygulayıp rahatlayabilirdim!
Offf yine kısa oldu ama ne yapabilirim günün sonu geldi bölüm atmam lazımdı. Neyse bir dahakine daha uzun artık bu arada şu ana kadar sadece 4 kişi görüntülemiş bu yüzden şimdilik bölüm atmayı kesiyorum. 20 görüntülenme ve 15 oy gelince tekrar bölüm atacağım.
Lütfen eğer beğenirseniz arkadaşlarınıza da önerinnn. Şimdilik görüşürüzz baiiii
