Evet bayaaaaaador bölüm atmıyorum çünkü kimse oy vermiyo😭😭 ya abi oy verin ya bıktım oy verilmeyince yazasım gelmiyo Neyse anicim sizi minsungum ve hyunlixim ile baş başa bırakıyorum iyi okumalar Lütfen oy verir misin🥺 Felix ile beraber cam kenarında en arka sıranın bir ön sırasına oturmuştuk. İkimiz de dersler ile arası iyi olan çocuklar olduğumuz için derste bir şey olmadığı sürece konuşmazdık. Ama şu an hoca daha sınıfa gelmediği için Felix ile sohbet ediyorduk. "Bence bu sene yeni arkadaşlar edinmeliyiz. Hem senin için de iyi olur anksiyeteni yenmene yardımcı olur.." Felix haklıydı eğer anksiyetemi yenmek istiyorsam yeni arkadaşlıklar kurup biraz sosyal olmalıydım. "Haklısın Yongbok anksiyetemi yenmem için ve ikimizin de iyiliği için bunu yapmam lazım.. Sana söz veriyorum bu sene güzel geçecek ve sana yük olmayacağım." "Zaten yük olmuyorsun Hanji!" "Ne de güzel yalan söylüyorsun sen öyle!." Felix söylediğim cümleye karşılık sadece göz devirmişti. Bende bir şey dememiştim ve zaten sonra sınıfa hoca girmişti. "Evet merhaba çocuklar!" Arka sıralardan gelen bağırma sesi ile irkilmiştim.. "Merhaba hocam!!" Bu bağırmaya karşılık herkes gülmüştü. Bende dahil... Gülmeme ben bile şaşırmıştım çünkü normalde okulda ya da sınıfta olan hiç bir şeye gülmem umursamazdım. Ama bu sene böyle geçmeyecek gibi duruyordu ve bu beni heyecanlandırıyordu.! Hoca yeni gelen öğrencileri, yani bizi hiç tahtaya çağırmamıştı sadece bizi göstererek "yeni gelen arkadaşlarınız!" Demişti ve biz de isimlerimizi söylemiştik. Ve bu benim için büyük bir adımdı. Size ne kadar kolay gelse de herkes bana bakarken benim ismimi söyleyebilmem büyük bir gelişmeydi... Dersin sonlarına yaklaşmıştık. Bu yüzden ders ile alakalı son notlarımı alıyordum. Tam o sırada kapıyı bile çalmadan pat diye iki tane öğrenci sınıfa dalmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hocam geç kaldığımız için özür dilemeyiz çünkü uyuya kaldık!" Herkes gülüşmeye başlamıştı. Felix ve ben ise birbirimize bakıyorduk. Sonra diğer çocuk söze atladı ve bu çocuk bu sefer ikimizi de güldürmüştü. "Ya hocam ama şimdi niye kulağımızı çekiyorsunuz ki ama ya.. Owww hocam canımız acıyor yapmayın böyle. Anan- ee yani hocam özür dileriz bir daha olmayacak kesinlikle!" Bütün sınıf kahkahalara boğulmuştu, bu iki çocuk gerçekten de komik ve tatlılardı.. Hele hele şu tavşana benzeyen.. Gerçekten yüzüne bakınca tavşana benziyordu hahaha -bu arada hahaha yazdığıma bakmayın hahaha=PUAHAHAHAHAHHA bu kuralı unutmayın hep hatırlatmam- Felix'e baktığımda tavşana benzeyen çocuğun yanındaki çocuğa kilitlenmiş bakıyordu. Ne olmuştu bu Felix'e böye... Tam o sırada zil çalmıştı ve Felix verinden sıçramıştı. Ben Felix'e anlamsız bir şekilde bakarken Felix ayağı kalkıp tuvaleti işaret ederek konuştu. "Hadi tuvalete gidelim." "Tamam." Felix ile zilin çalması ile beraber tuvaletten çıkıp sınıfa doğru yürüyorduk ve Felix hala o sınıftaki tavşana benzeyen çocuğun yanındaki çocuktan bahsediyordu.. "Hanji o çocuklar ile arkadaş olmalıyız çok tatlılardı hele hele uzun olan çok iyi!!" "Yongbok birden ne oluyor sana ya, kendine gel daha çocukları tanımıyoruz bile!" Felix'e sınıfa gelene kadar bu saçma olayı anlatmıştım. Yani anlatmaya çalışmıştım.. ama o anlamamakta ısrar ediyordu. Ama artık istese de edemezdi. Çünkü birazdan ikimiz de o çocukların gerçek yüzünü görecektik.. - normalde burda kesmek isterdim ama kesersem bölüm çok kısa olur. O yüzden kesmeyeceğim ve devam eveceğim. Şanslısınız😝- Sınıfın kapısına geldiğimizde o iki çocuğun bizim sıramızda oturduğunu görmüştüm. İlkten fark etmeden oturduklarını zannetsem de hiç de öyle gözükmüyordu... Felix ile sıramızın bulunduğu yere geldiğimizde çantalarımızın ve kitaplarımızın yerde olduğunu görmüştük. Bu beni strese sokmaya yetmişti bile... "Şey ora bizim yerimimiz ama.." Felix bile korkmuştu ben nasıl stres olmayayım?? "Kim demiş buranın sizin yeriniz olduğunu?" Tavşan çocuk, senin iyi biri olduğunu düşünmüştüm halbuki.. "Hahaha burası ne zamandan beri sizin sıranız s!kt!ğimin evlatları?!" "Şu çantaları toplayın da ayağımıza çarpıyor." Demişti çantalarımıza tekme atarak tavşan çocuk. Ve ben şu an ölecektim anksiyetem tutmasın diye elimden geleni yapıyordum ama olmuyordu. Acilen bu ortamdan çıkmam lazımdı. Yerden çantamı alıp o iki çocuğa en uzak olan sıraya oturmuştum. İki üç saniye sonra Felix de benim arkamdan gelmişti. İkimizinde suratı asılmıştı. Bu senenin güzel geçeceğini düşünüyorduk halbuki... Ama her zamanki gibi hayat bize meydan okuyordu ve biz bunu da kaybedeceğiz gibi duruyordu. Son derse girmiştik. Yerimizi değiştirdiğimizden beri bizimle uğraşmamışlardı ama şimdi uğraşmamaları sonra da uğraşmayacakları anlamına gelmiyordu. İkimizde hem korkmuş hem çok üzülmüştük. Bu senenin bize umut olacağını bize iyi geleceğini düşünüyorduk. O kadar hayal kurmuştuk ama hayat yine bu hayalleri çiğneyip çöpe atmıştı... Son ders zili çalmıştı. Felix ile beraber eşyalarımızı toplayıp okuldan çıkmıştık. Felix'in morali biraz yerine gelmiş olmalıydı ki konuşmaya başlamıştı. "Ya hanji bence bu sene gerçekten güzel geçecek. Evet bugün çok kötü bir şey yaşadık ve bütün moralimiz bozuldu ama bence bu sene güzel geçecek. Kötü başlayacağız, kötü ilerleyeceğiz ama eninde sonunda güzel bir son bulacağız. Bu çektiğimiz acıların ödüllerini teker teker kazanacağız. Bak biliyorsun benim 6. Hissim kuvvetlidir. Güven bana, her şey düzelecek.!" Felix haklıydı. Kötü başlamamız kötü devam edeceğimiz anlamına gelmiyordu. Biz hep beraber kötülüklerin üstesinden gelmiştik ve şimdi de gelecektik! Ayrıca Felix'in gerçekten de 6. Hissi çok kuvvetliydi. Dediği her şey doğru çıkıyordu. Ve bu beni hem mutlu ediyor, hem daha çok heyecanlandırıyordu.. Felix ile eve vardıktan sonra beraber yemek yiyip ders çalışma kararı almıştık ve evden çıkıp kütüphaneye girmiştik. Yeni taşındığımız evin yakınlarında bir kütüphane olmasına dikkat etmiştik çünkü derslerimize gerçektende yoğunlaşmamız lazım olduğunu düşünüyorduk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kütüphaneye varıp ikimizde yan yana oturmuştuk ve 2 buçuk saat aralıksız test çözmüştük. Bezen birbirimize danışıp sorular sormuştuk. Hava kararmaya başlayınca da eşyalarımızı toplayıp eve dönmek için kütüphanen ayrılmıştık.. Eve vardığımızda günün yorgunluğunu atmak için bir banyoya girmiştim. Sonra da biraz atıştırmalık alıp telefonumla vakit geçirmiştim. Yatmak için odama gittiğimde Felix'in odasına da göz atmıştım ki Felix'in çoktan uyuduğunu görmüştüm. Gidip yanağından bir kere öpüp kendi odama gitmiştim. Yatağıma yattığım an sanki yatak bütün yorgunluğumu alıp götürmüştü ve rahatlamıştım.. Artık uyuyabilirdim, ve yapmıştım da... Yeni bir okul günü yeni zorbalıklar... Evet tam da böyle düşünüyorum. Çünkü sanki bugün gerçekten kötü geçecek gibi ama bilmiyorum, belki de yanılıyorum?.. Kahvaltımızı yapıp evden çıkmıştık. Felix mutluydu, heyecanlıydı. Ben ise çok stresliydim. Ya tekrar bize buluşarlarsa ne yapacağız? Okula vardıktan sonra sınıfımıza çıkmıştım o çocuklar daha gelmemişti biz de dün sonradan oturduğumuz yere geçmiştik. Önümüzde bir kız birde erkek oturuyordu. Önümüzde oturan erkek çocuk arada arkasını dönüm bizi kontrol ediyordu. Sanki bize bir şey söylemek istiyor gibiydi.. Felix bana bir şeyler anlatırken o önümüzdeki çocuk birden arkasını dönmüştü yine... Ama bu sefer soracağı soruyu gerçekten soracaktı herhalde.? "Şey ben .. Iı merhaba yani şey dicektim ben.. şey Imm şey ee.." Evet burda kescem çünkü canım istiyo hahahaha Şuan 21 kişi okumuş ama sadece 3 kişi oy vermiş niye ya😭😭😭 lütfen oy verir misiniz ya lütfen💪🏽🥺😭 Of neyse size kalmış artık ne diyim yani bir dahaki bölümde görüşürüz..😭
