Merabalar.
Keyifli okumalar.
**************************
"Bilinci hala kapalı doktor bey." "Verdiğimiz serum bir işe yaramadı mı?" Duyduğum seslerle yüzümü ekşittim,neler oluyor? Ben hala ölmedim mi? Oysa bence hayat çoktan bitmişti benim için. O kazadan kurtulmam mucize olurdu.
"Doktor bey,bakın!" Gözlerimi yavaşça aralayıp bayık bakışlarımla etrafı süzdüm,her şey bembeyaz,çok bulanık görüyorum. Burası kesinlikle lanet bir hastane odası.
"Emre bey,beni duyuyor musunuz?" Kafamı zar zor çevirip sesin geldiği yere baktım,bakış açım hala bulanıktı,ama bir erkek figürü seçiyordum.
"Emre bey?" Gözlerime tutulan ışıkla gözlerimi kapamaya çalıştım,neler oluyor Tanrı aşkına?! "Hemşire hanım,serum getirin,Emre bey kendine geldi."
Gözlerimi açtığım zaman artık net seçiyordum. Bana seslenen kişi beyaz önlüklü bir doktordu. Gözlerimi kısıp daha net görmek için bir süre bekledim,daha sonra baştan aşağıya önümde duran adamı süzdüm.
Uzun boyluydu,baya uzun boyluydu. Sporla uğraştığı belliydi,çünkü fit bir vücudu vardı,bunu önlükten bile belli olmasına bağlıyordum. Siyah saçlı,yeşil gözlüydü,siyah saçından bir kaç tel neredeyse gözlerine düşüyordu.
"Kendinizi nasıl hissediyorsunuz?" Gülümseyerek sorduğu soruya karşılık susuzluktan kurumuş boğazımı ıslatmak için yutkundum cevap vermek için. "Berbat." "Anlıyorum."
Aklıma gelen detayla hızla gözlerimi açtım "Ozan,arkadaşım Ozan nerede?" "Merak etmeyin,o iyi." "Onu görmek istiyorum." Bir süre düşündü "Maalesef,şuan bacaklarınızı kullanamazsınız. Bu yüzden,siz şimdilik dinlenin,ben size arkadaşınızı daha sonra göndereceğim."
İtiraz edecceken az önceki hemşire kadın kapıyı açıp içeriye girmiş,beklemeden koluma serum takmıştı. "Tartışmayalım lütfen Emre bey,şimdilik dinlenin." İtiraz etmek istedim,ama aniden zaten var olan yorgunluğum artmış,gözlerim kapanmaya başlamıştı. "Uyanınca arkadaşınız yanınızda olacak Emre bey."
**************************
Bölüm sonu.
Ne düşünüyorsunuz bakalım?
Adios.
