02:22

Proloog

"Happy Birthday, happy birthday to you!" Zingen mijn vriendinnen. "Dankjewel, jullie zijn de beste!"

In tegenstelling tot mijn ouders. Die hebben me vandaag niet eens gefeliciteerd. Ik zie steeds mijn moeder voor me, die huilend de trap af komt en naar mijn vader toe rent.

"Het is de dag. Het is echt aangebroken."

Snikte ze en mijn vader streelde haar proberend haar te kalmeren. Toen ik vroeg wat er was zeiden ze:

"Jij zult het op een dag begrijpen nu je oud genoeg bent. Hup naar school!"

Geen taart, geen cadeaus niks. Behalve een rot opmerking. Nu ik zestien ben geworden vind ik wel dat ze zich anders moeten gedragen hoor!

"Hallo? Jada, waar zit je in je gedachte?" Ik zie mijn vriendinnen me bezorgt aankijken. "Niks hoor, alleen het gevoel dat mijn ouders niet om me geven is alles." Ze kijken me verbaasd aan. "Wat bedoel je? Jouw ouders organiseren elk jaar een super groot feest!" Ja dat was toen. Ik verwacht nu echt geen Sweet Sixteen Party. "Ja misschien.." Ik wil mijn vriendinnen geen rotgevoel geven.

Ik raap mijn tas op die naast me op de grond ligt en betaal het ijsje die ik heb gekocht. Als ik om het hoekje ben zie ik dat het al best laat is, het is donker en je ziet alleen maar jongens roken in steegjes. Ik zucht, waarom ben ik zo hopeloos? Als ik thuis ben aangekomen voel ik dat het niet vertrouwd is. Ik ruik een onbekende geur..

"Mannenparfum." Komt er ineens uit m'n mond. Ik vermijd mijn enge gedachtes en loop de trap op mijn kamer in. M'n ouders werken op dit tijdstip en als je je afvraagd hoe laat het is? Het is 01:56. Zonder mijn pyjama aan te doen en m'n make-up af te halen plof ik op bed. Ik sluit mijn ogen en probeer te gaan slapen.

Ik word weer wakker met het dringende wc-gevoel. "Ja, het moet Jada maar weer eens gebeuren." Ik sta op uit mijn comfortabele lighouding en ren de douche in. Ondertussen werpen mijn ogen naar de klok die ik hier nooit eerder heb gezien. "Het is 22 over twee." Zegt een vage stem. 02:22 dus. Ik schrik me rot en trek mijn broek meteen omhoog. Ik sta op en bekijk de schim wat beter. Ineens tikt er iemand op mijn schouder en kom ik oog in oog met de knapste en vaagste jongen die ik ooit heb gezien. Ik durf een stap naar voren te zetten.

"Wie ben jij?" POEF, hij is weg. Zag ik het nou echt? Was het een echte jongen of mijn verbeelding? Ik gooi water in mijn gezicht en denk realistisch na. "Nee joh, het was gewoon mijn verbeelding. Het heeft vast met mijn ongesteldheid te maken." Ik bekijk mezelf wat beter in de spiegel en kom uit op de beste conclusie.

"Ik wacht tot morgen."

Heey,
Dit is de proloog en geschreven door @wokkie12 aka Sara.

Hoofdstuk 1 mag door @XxDidiixX geschreven worden.

I hope you like it!
Xx Sara