Diamonds

💎

Müzik kulübündekiler her gün çok  çalışıyordu. Bazen çoğu kişi derslere katılmıyordu.

Byeol her zamanki gibi çalışması bittiğinde kemanını kutusuna koydu ve müzik sınıfından çıkıp dolabına doğru ilerledi. Dolabını açtı ve içeri yerleştirdi kemanını.

Doğrulduğunda dolanın iç kapağına yapıştırdığı fotoğrafa baktı.

Fotoğrafta ailesi ve kendi vardı. O zamanlar kardeşi yeni doğmuştu, her şey çok güzeldi. Fakat babası öldükten sonra annesi onun kemanı bırakmasını istemişti. Fakat Byeol kemanına çoktan bağlanmıştı.

O zamanlar 7. Sınıfa gidiyordu ve tek tutunduğu şey kemanıydı. Babası onun başarılı olmasını isterdi.
Hep orkestraya çıkmasını izlemek isterdi. Byeol şimdi orkestraya çıkacaktı fakat babası onu yukardan bir yıldız olarak izleyecekti.

Byeol kafasını eğdi ve o fotoğrafın hemen altında olan babasıyla çekindiği fotoğrafa baktı.

Elini babasının üstüne koydu ve okşamaya başladı. Etrafta kimse olmadığı için sesli konuşmaya başladı.

'' Umarım beni izlersin baba, küçük yıldızın kendi gibi parlıyor.''

Gözünden düşen yaşı sildi ve dolabın kapağını kapattı.

Tam kapının kolunu tutacakken durdu. Bir anda gözlerinden yaşlar akmaya başladı.

Sessizce ağlarken kapı açıldı. Byeol kafasını eğip çıkacakken tanıdık sesi duydu.

'' Byeol ?'' Seungmin ilk defa Byeol' ün ağladığını görüyordu.

'' İyi misin, n'oldu ? Bana anlatabilirsin.'' Byeol kafasını kaldırıp Seungmin' e baktı.

İlk defa biri ona iyi olup olmadığını sormuştu. Byeol' ün ağzından bir hıçkırık kaçtığında Seungmin bir adım atıp aralarındaki boşluğu kapattı ve hiç düşünmeden kollarını Byeol' ün beline sardı.

Byeol kafasını Seungmin' in omzuna koyup daha içli ağlamaya başladığında Seungmin gözlerini kapattı.

Seungmin belkide o zaman Byeol' e karşı hisler beslemeye başladı.

Byeol mü ? O daha duygularının  adını bilmiyordu. Galiba onun fark etmesi zaman alacaktı.

Fakat ikiside tam o anda birbirlerine bağlandılar.